ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4939

เย่เฉินพอจะเข้าใจรูปแบบการปฏิบัติการของอีกฝ่ายแล้ว เขาเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง : “นายพูดถึงองครักษ์ทหารม้ากล้าของพวกนายขนาดนี้ หน้าที่ส่วนใหญ่ก็พอ ๆ กับตำรวจประจำคุก”

“ถูกต้อง” คนนั้นเอ่ยเห็นด้วย : “งานส่วนใหญ่งานเราก็คือตำรวจประจำคุกทำนองนี้ และยังเป็นตำรวจประจำคุกที่ปฏิรูปคุกอีกด้วย เวลาปกติยังต้องดูแลทหารหน่วยกล้าตายพวกนั้นขุดเหมืองที่ใต้บ่อด้วย”

เย่เฉินเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ : “เหมืองทองแดงยังทำการผลิตด้วย ?”

“ใช่” คนนั้นอธิบาย : “เหมืองทองแดงซื้อจากมือของรัฐบาลไซปรัส โดยผ่านขั้นตอนที่ถูกกฎหมาย และเงินทุนที่ถูกกฎหมาย”

“เนื่องจากเดิมทีตัวมันเองเป็นเหมืองทองแดงที่เริ่มทำการผลิตมาหลายปีแล้ว ดังนั้นองค์กรเลยไม่สามารถให้มันปิดกิจการได้ เพราะว่าแบบนั้นละก็จะต้องสร้างความสงสัยจากโลกภายนอกอย่างแน่นอน ดังนั้นหลังจากองค์กรซื้อเหมืองทองแดงเอาไว้ ประกาศภายนอกว่าลงทุนห้าร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐเพื่อดำเนินการปรับปรุงอัปเกรดใหม่และสร้างขยายเหมืองทองแดงแห่งนี้”

“บอกว่าเป็นการปรับปรุงใหม่และสร้างขยาย อันที่จริงหลัก ๆ ก็คือการสร้างพื้นที่ที่ไว้สำหรับฝึกซ้อมและใช้ชีวิตของทหารหน่วยกล้าตายกับพวกเราที่ชั้นใต้เหมืองทองแดง ในขณะเดียวกันนี้ เหมืองทองแดงยังเก็บหน้างานไว้สองสามงานด้วย ในวันปกติก็ให้ทหารหน่วยกล้าตายรวมทั้งครอบครัวผลัดกันทำงาน เพื่อรับประกันการผลิตตามปกติของเหมืองทองแดง”

“เมื่อดูจากสังคมภายนอก เหมืองทองแดงแห่งนี้ของเรามีพนักงานทั้งหมดสองร้อยกว่าคน แต่ในความเป็นจริง สองร้อยกว่าคนนี้ของเราต่างไม่ได้ทำงาน ที่รับผิดชอบงานขุดเหมืองที่แท้จริงคือทหารหน่วยกล้าตายและครอบครัวของพวกเขาที่ใช้ชีวิตอยู่ข้างล่าง”

“พวกเขาเพียงแค่ต้องรับประกันว่าทุกวันมีร้อยกว่าคนรับผิดชอบงานขุดเหมือง กำลังการผลิตของเราจึงจะสามารถถึงมาตรฐานตามปกติได้ โลกภายนอกก็จะไม่เกิดความสงสัย”

เย่เฉินขมวดคิ้วเอ่ย : “แต่พวกนายไม่ได้คุมขังทหารหน่วยกล้าตายกับครอบครัวพวกเขาพันกว่าคน ขนาดเท่านี้อย่างน้อยหลายพันคน ค่าใช้จ่ายอาหารการกินของคนเยอะขนาดนี้ ล้วนต้องอาศัยการนำเข้า หากว่าพวกนายนำเข้าสินค้าและวัตถุดิบอาหารปริมาณมากที่เกินกว่าความต้องการของสองร้อยกว่าคนเป็นเวลานาน สังคมภายนอกเขาจะไม่เกิดความสงสัยบ้างหรือไง ?”