ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4939
เย่เฉินพอจะเข้าใจรูปแบบการปฏิบัติการของอีกฝ่ายแล้ว เขาเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง : “นายพูดถึงองครักษ์ทหารม้ากล้าของพวกนายขนาดนี้ หน้าที่ส่วนใหญ่ก็พอ ๆ กับตำรวจประจำคุก”
“ถูกต้อง” คนนั้นเอ่ยเห็นด้วย : “งานส่วนใหญ่งานเราก็คือตำรวจประจำคุกทำนองนี้ และยังเป็นตำรวจประจำคุกที่ปฏิรูปคุกอีกด้วย เวลาปกติยังต้องดูแลทหารหน่วยกล้าตายพวกนั้นขุดเหมืองที่ใต้บ่อด้วย”
เย่เฉินเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ : “เหมืองทองแดงยังทำการผลิตด้วย ?”
“ใช่” คนนั้นอธิบาย : “เหมืองทองแดงซื้อจากมือของรัฐบาลไซปรัส โดยผ่านขั้นตอนที่ถูกกฎหมาย และเงินทุนที่ถูกกฎหมาย”
“เนื่องจากเดิมทีตัวมันเองเป็นเหมืองทองแดงที่เริ่มทำการผลิตมาหลายปีแล้ว ดังนั้นองค์กรเลยไม่สามารถให้มันปิดกิจการได้ เพราะว่าแบบนั้นละก็จะต้องสร้างความสงสัยจากโลกภายนอกอย่างแน่นอน ดังนั้นหลังจากองค์กรซื้อเหมืองทองแดงเอาไว้ ประกาศภายนอกว่าลงทุนห้าร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐเพื่อดำเนินการปรับปรุงอัปเกรดใหม่และสร้างขยายเหมืองทองแดงแห่งนี้”
“บอกว่าเป็นการปรับปรุงใหม่และสร้างขยาย อันที่จริงหลัก ๆ ก็คือการสร้างพื้นที่ที่ไว้สำหรับฝึกซ้อมและใช้ชีวิตของทหารหน่วยกล้าตายกับพวกเราที่ชั้นใต้เหมืองทองแดง ในขณะเดียวกันนี้ เหมืองทองแดงยังเก็บหน้างานไว้สองสามงานด้วย ในวันปกติก็ให้ทหารหน่วยกล้าตายรวมทั้งครอบครัวผลัดกันทำงาน เพื่อรับประกันการผลิตตามปกติของเหมืองทองแดง”
“เมื่อดูจากสังคมภายนอก เหมืองทองแดงแห่งนี้ของเรามีพนักงานทั้งหมดสองร้อยกว่าคน แต่ในความเป็นจริง สองร้อยกว่าคนนี้ของเราต่างไม่ได้ทำงาน ที่รับผิดชอบงานขุดเหมืองที่แท้จริงคือทหารหน่วยกล้าตายและครอบครัวของพวกเขาที่ใช้ชีวิตอยู่ข้างล่าง”
“พวกเขาเพียงแค่ต้องรับประกันว่าทุกวันมีร้อยกว่าคนรับผิดชอบงานขุดเหมือง กำลังการผลิตของเราจึงจะสามารถถึงมาตรฐานตามปกติได้ โลกภายนอกก็จะไม่เกิดความสงสัย”
เย่เฉินขมวดคิ้วเอ่ย : “แต่พวกนายไม่ได้คุมขังทหารหน่วยกล้าตายกับครอบครัวพวกเขาพันกว่าคน ขนาดเท่านี้อย่างน้อยหลายพันคน ค่าใช้จ่ายอาหารการกินของคนเยอะขนาดนี้ ล้วนต้องอาศัยการนำเข้า หากว่าพวกนายนำเข้าสินค้าและวัตถุดิบอาหารปริมาณมากที่เกินกว่าความต้องการของสองร้อยกว่าคนเป็นเวลานาน สังคมภายนอกเขาจะไม่เกิดความสงสัยบ้างหรือไง ?”
จากนั้น เขาถามอีก : “นอกจากพวกนี้แล้ว นายยังรู้ข้อมูลอะไรที่เกี่ยวกับองค์กรนี้อีก ?”
คนคนนั้นครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วเอ่ยปากพูด : “ว่ากันตามตรงอย่างไม่ปิดบัง ช่องทางข่าวสารของเรานั้นก็มีจำกัดมาก ดูจากผิวเผินแล้ว เราอิสระกว่าทหารหน่วยกล้าตายมาก แต่อันที่จริงเราเหมือนเป็นนักโทษที่ถูกคุมขังอยู่บนพื้นมากกว่า องค์กรมีกฎระเบียบที่เคร่งครัดมาก ไม่อนุญาตให้เราออกไปข้างนอกโดยพลการ เวลาปกติยังมีคนดูแลที่พักอยู่ภายในเหมืองทองแดงบ่อย ๆ ดังนั้นเวลาส่วนใหญ่ของเราจะอยู่ในเหมืองทองแดง ที่ออกข้างนอกเป็นครั้งเป็นคราวก็เป็นการปฏิบัติภารกิจ”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นมองไปที่คนแก่คนหนึ่งกับเด็กคนหนึ่งที่ตึงเครียดเป็นพิเศษนั่นข้างหลังทั้งเจ็ดคน
เขาเห็นเด็กสาวคนนั้นอายุแค่สิบเจ็ดสิบแปดปีเอง ครั้นแล้วเลยวางสายตาไปที่ผู้อาวุโสคนนั้น แล้วเอ่ยปาก : “คุณตาครับ ขอถามหน่อยครับ พวกคุณมีความสัมพันธ์อะไรกับองค์กรนี้กันแน่ครับ ? ทำไมพวกเขาต้องพยายามคิดหาวิธีการอย่างสุดความสามารถเพื่อมาจับพวกคุณไปด้วย ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...