ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4940

“อ๊า……ฉัน……”

ถูกเย่เฉินถามกะทันหัน ผู้อาวุโสคนนั้นดูเหมือนตึงเครียดมากในตอนแรก

เขาอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี และก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรบ้าง ทำได้แต่เงยหน้ามองเด็กสาวงดงามคนนั้นที่อยู่ด้านข้างตามจิตใต้สำนึก

เด็กสาวเห็นว่าเป็นเช่นนี้ เลยรีบเอ่ย : “คุณปู่……ตอนนี้จนถึงขั้นนี้แล้ว คุณก็บอกความจริงกับคุณคนนี้เถอะค่ะ ! ”

“ผม……” ผู้อาวุโสนึกไม่ถึงว่าเด็กสาวจะถึงกับพูดขนาดนั้น ในตอนแรกเลยยิ่งไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี

อย่างไรซะ เขาเป็นเพียงข้ารับใช้ที่อยู่ข้างกายคุณหนู คุณหนูเรียกตัวเองว่าคุณปู่ต่อหน้าทุกคน เขาสามารถเข้าใจได้ เขาสามารถฟังความหมายที่อยู่ในคำพูดของคุณหนูออก คือต้องการแสร้งความสัมพันธ์ปู่หลานกับตัวเอง

แต่ว่า จู่ ๆ ตอนนี้คุณหนูต้องการให้ตัวเองพูดความจริง นี่เลยทำให้ตัวเองสับสน

เพราะตัวเองก็ไม่รู้ว่า ความจริงควรพูดอย่างไรกันแน่

เด็กสาวคนนั้นฉวยโอกาสตอนที่ผู้อาวุโสยังไม่ได้ปล่อยไก่ รีบแย่งนำไปก่อนก้าวหนึ่ง พูดกับเย่เฉิน : “คุณคะ คุณปู่ของฉันเขาตัดสินใจไม่ได้ มิสู้ให้ฉันอธิบายให้คุณดีกว่า”

เย่เฉินไม่ได้มองเห็นความแปลกประหลาดระหว่างเด็กสาวกับผู้อาวุโสออก เห็นเด็กสาวเต็มใจบอกสาเหตุ เลยพยักหน้าเอ่ย : “สาวน้อย เชิญว่ามาได้เลย”

เด็กสาวอดไม่ได้ที่จะเม้มปากยิ้ม จากนั้นเอ่ยปาก : “อันที่จริง สาเหตุที่คนกลุ่มนี้ต้องการจับฉันกับคุณปู่ฉัน เป็นเพราะคนคนนั้นที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา ต้องการของล้ำค่าชิ้นหนึ่งที่คุณพ่อฉันทิ้งไว้ให้”

“ของล้ำค่า ?” เย่เฉินได้ยินคำนี้ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เอ่ยถามด้วยความประหลาดใจอยู่หน่อย : “ของล้ำค่าอะไรที่คุ้มค่าให้ผู้มีพระคุณของพวกเขาคิดหาวิธีการอย่างสุดความสามารถก็ต้องให้ได้มาเช่นนี้ ?”

แม้ว่าเย่เฉินไม่รู้ว่าผู้มีพระคุณคนนั้นชื่อแซ่อะไร และไม่รู้ว่าผู้มีพระคุณนั่นมีความสามารถแข็งแกร่งมากแค่ไหน แต่เขายังคงสามารถเห็นส่วนปลีกย่อย ผ่านการเข้าใจองค์กรนี้ในปริมาณน้อยในตอนนี้ได้