ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4942
ทว่าครั้งนี้ แหวนเล็ก ๆ ถึงกับส่งเสียงหึ่งๆ ที่คมชัดไพเราะดังก้องไม่หยุดเหมือนเสียงร้องดาบอย่างไรอย่างนั้น
ทว่า นอกจากเสียงหึ่ง ๆ นี้แล้ว ตัวแหวนไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ เลย
เย่เฉินขมวดคิ้ว คิดว่าของสิ่งนี้แอบซ่อนความลับอันลี้ลับอะไรไว้อย่างแน่นอน เพียงแต่ว่าในตอนนี้ตัวเองอาจจะไม่มีเวลาค่อย ๆ ศึกษา ครั้นแล้วจึงรับแหวนไว้ในกระเป๋า
ส่วนเด็กสาวคนนั้น วินาทีนั้นที่ได้ยินเสียงหึ่ง ๆ ดวงตาที่เดิมทียังมีความเสียดายอยู่หน่อย ๆ ชั่วพริบตาก็ถูกความตื่นเต้นที่ยากจะระงับเอาไว้อย่างหนึ่งมาแทนที่……
เย่เฉินไม่ได้สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงจากสายตาของเด็กสาวคนนี้ หลังจากเขารับแหวนเอาไว้ ก็มองไปที่องครักษ์ทหารม้ากล้าเจ็ดคนนั้นอีกครั้ง แล้วเอ่ยปากถาม : “ผู้มีพระคุณของพวกนายคืออยากให้พวกนายมาแย่งแหวนวงนี้ใช่ไหม ?”
คนคนนั้นที่ตอบคำถามเย่เฉินมาโดยตลอด พูดอย่างเคารพนบนอบ : “พูดตามตรง เรื่องนี้พวกเราก็ไม่แน่ใจ คำสั่งที่เราได้รับคือแค่พาพวกเขาสองคนไปส่งที่สวีเดน รายละเอียดอื่น ๆ ที่เหลือก็ไม่ได้เปิดเผยให้พวกเรา”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วมองไปที่เด็กสาวคนนั้น ตอนที่สายตามองกัน เย่เฉินส่งเสี้ยวปราณทิพย์ไปในสมองของเธอ ทำจุดสังเกตทางจิตวิทยาเพื่อให้ตอบคำถามของตัวเองตามความเป็นจริงให้กับเธอ จากนั้นจึงเอ่ยปากถามเธอ : “สาวน้อย เธอรู้จักองค์กรนี้ของพวกเขามากแค่ไหน ?”
เย่เฉินไม่เชื่อเด็กสาวคนนี้เลย ดังนั้นเพื่อที่มั่นใจว่าตัวเองไม่พลาดเบาะแสใด ๆ เขาจึงตั้งใจใช้การจุดสังเกตทางจิตวิทยา ล้วงเอาเนื้อหาที่เด็กสาวคนนี้รู้ออกมาก่อน
แม้ว่าการใช้การจุดสังเกตทางจิตวิทยาโดยตรงไม่ค่อยมีศีลธรรมสักเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้สำคัญมาก ในตอนนี้เย่เฉินก็สนใจมากขนาดนี้ไม่ไหวหรอก
คิดถึงตรงนี้ เย่เฉินมองเด็กสาวคนนั้น แล้วถามอีก : “พ่อเธอทำงานอะไรเหรอ ?”
เด็กสาวคนนั้นตอบ : “แต่ก่อนพ่อฉันเป็นนักบู๊คนหนึ่ง ต่อมาไม่รู้ว่าได้แหวนวงนี้มาจากที่ไหน ครั้นแล้วก็เริ่มถูกองค์กรนั้นไล่ฆ่า สุดท้ายโชคไม่ดี ตายในเงื้อมมือขององค์กรนั้น”
เย่เฉินพยักหน้า จากนั้นมององครักษ์ทหารม้ากล้าทั้งเจ็ดคนนั้น เอ่ยปาก : “หากว่าฉันให้โอกาสพวกนายได้มีชีวิตอยู่ต่อ ในขณะเดียวกันก็ให้พวกนายได้มีโอกาสแก้แค้น พวกนายเต็มใจที่จะถวายความจงรักภักดีต่อฉันไหม ? !”
คนคนนั้นที่เป็นผู้นำในเจ็ดคนเอ่ยพร้อมกับยิ้มเจื่อน : “คุณครับ คุณเป็นคนที่มีพลังวิเศษ หากว่าเราสามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้จริง ย่อมเต็มใจที่จะถวายความจงรักภักดีต่อคุณ และยินดีที่จะเสียสละพลีชีพให้คุณ แต่ว่าภายในร่างกายของเราเจ็ดคนมีพิษร้ายแรงอยู่ หากว่าเราไม่กลับไปทานยาถอนพิษละก็ ภายในหนึ่งสัปดาห์เราก็จะตายเนื่องด้วยพิษกำเริบ ต่อให้อยากถวายความจงรักภักดีให้คุณ ก็ไม่มีโอกาสเลยด้วยซ้ำ……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...