ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4968
ผู้ชายคนนั้นชะงักเล็กน้อย พูดด้วยความตื่นเต้น : “ผู้มีพระคุณครับ ! กระผมมีคำถาม ขอบังอาจให้ท่านตอบคำถามด้วยครับ !”
ผู้มีพระคุณพูดราบเรียบ : “ว่ามา !”
ผู้ชายคนนั้นรีบเอ่ย : “ผู้มีพระคุณครับ ภายในเวลาสั้น ๆ เราประสบความล้มเหลวติดต่อกัน การลอบสังหารตระกูลอานที่นครนิวยอร์กครั้งนั้น พวกเราวางหมากอย่างดีที่สุดเช่นนี้ ผลสุดท้ายทหารหน่วยกล้าตายที่ส่งออกไปตั้งเยอะขนาดนั้นไม่ได้กลับมาสักคนหนึ่ง หาไม่เจอแม้กระทั่งศพศพเดียวเลย ครั้งนี้ไปยุโรปเหนือก็เหมือนกัน ทหารม้ากล้าแปดนายล้วนเป็นยอดฝีมือระดับท๊อป นอกเหนือจากผู้บัญชาการที่กินยาพิษฆ่าตัวตายแล้ว คนอื่น ๆ ก็หายสาบสูญ ท่านว่าเบื้องหลังของสองเรื่องนี้จะมีความเกี่ยวเนื่องอะไรไหมครับ ?”
“เกี่ยวเนื่อง ?” ผู้มีพระคุณถามเย็นยะเยือก : “นายคิดว่า มีคนลอบฆ่าเราลับ ๆ อย่างนั้นเหรอ ?”
ผู้ชายคนนั้นเอ่ย : “ผมเองก็พูดยาก ผมแค่รู้สึกว่าสองเรื่องนี้แปลกประหลาดเกินไป สองเรื่องนี้เราต่างมีข่าวกรองที่เชื่อถือได้ ไม่ว่าเป็นตระกูลอาน หรือว่าหลินหว่านเอ๋อร์ก็ตาม พวกเขาต่างก็ไม่มีกำลังที่ต้านทานเราได้ แต่ผลลัพธ์ของเรื่องคือกำลังทหารที่เราส่งออกไปนั้นดันสูญเสียหมดเกลี้ยง นี่มันเหนือความจริงเกินไปหน่อยนะครับ”
ผู้มีพระคุณพูดราบเรียบ : “ตระกูลอานเป็นตระกูลสูงสุดในโลกอย่างเปิดเผย นับว่าเป็นบุคคลสาธารณะในระดับหนึ่ง แต่หลินหว่านเอ๋อร์กลับเป็นสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยที่แอบซ่อนอยู่ไปทั่วอยู่คนเดียว ลูกน้องพวกนั้นของเธอ ไม่ได้มีโอกาสติดต่อกับโลกภายนอกในวันปกติเลย ครั้งนี้สามารถหาข่าวคราวของเธอมาได้ ก็เป็นเธอที่ซื้อเครื่องลายครามชุดหนึ่ง ที่ร้านขายของเก่า เนื่องจากระงับอารมณ์ของตัวเองไว้ไม่ไหวพอดี เลยเปิดเผยสถานะ ดังนั้นฉันคิดว่าน่าจะไม่มีความเกี่ยวเนื่องโดยตรงอะไรระหว่างพวกเขาหรอก”
ผู้ชายคนนั้นพยักหน้า พูดชื่นชม : “ท่านผู้มีพระคุณมีวิธีเป็นที่สุดครับ ขอเพียงใช้พวกเครื่องลายคราม ก็ตกหลินหว่านเอ๋อร์ออกมาได้แล้ว !”
ผู้ชายคนนั้นอดไม่ได้ที่จะพูด : “ผู้มีพระคุณครับ ! หากว่าหลินหว่านเอ๋อร์ไม่ได้โกหก งั้นหมายความว่า เธอได้ทิ้งแหวนไว้ที่ไหนสักแห่งที่ยุโรปเหนือไปแล้วหรือเปล่าครับ ?”
ผู้มีพระคุณพูด : “แม้ว่าแหวนวงนั้นไม่ได้มีประโยชน์อะไรสำหรับเธอ แต่กลับมีคุณค่าลึกซึ้ง เธอไม่มีทางทิ้งไปตามใจชอบเพื่อรักษาชีวิตเอาไว้อย่างแน่นอน”
ผู้ชายคนนั้นพูดอีก : “หรือว่าจะฝากเก็บไว้ในตู้เซฟที่ธนาคารที่ไหนสักแห่งหรือเปล่าครับ ? แหวนหนึ่งวง หากว่าฝากไว้ในตู้เซฟของธนาคารกับของอย่างอื่นด้วยกันละก็ โดยธรรมดาก็จะไม่ก่อให้เกิดความสนใจอะไรหรอกนะครับ การรักษาความลับของตู้เซฟธนาคารสูงมาก การตรวจสอบตัวตนก็เลือกใช้ลายนิ้วมือ ม่านตา ที่เป็นการยืนยันทางชีวภาพพวกนี้ เธอสามารถใช้ตัวตนปลอมฝากแหวนเข้าไปก่อนได้ จากนั้นเอาออกมาในเวลาที่จำเป็นได้ทุกเมื่อ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...