ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4971
เย่เฉินเห็นน้ำตาเธอไหลออกมาอย่างควบคุมเอาไว้ไม่ได้แล้ว เลยหวนนึกถึงความแปลก ๆ ที่สัมผัสได้ที่ห้องเธอ พลันรู้สึกปวดใจอย่างเลี่ยงไม่ได้อยู่หน่อย
เพียงแต่ แม้ว่าที่นี่ไม่มีคนนอก แต่อย่างไรซะก็คนเยอะอยู่ ไม่ได้มีเพียงแค่หงห้ากับเฉินจื๋อข่าย ลูกเรือทีมการบินก็อยู่ องครักษ์ของราชวงศ์ก็อยู่ด้านข้างกันหมดเหมือนกัน
ดังนั้น เย่เฉินเลยทำได้แต่พูดปลอบใจ : “เฮเลน่า มีโอกาสละก็ ฉันจะมาอย่างแน่นอน คุณอยู่ที่ยุโรปเหนือ ต้องรักษาตัวให้ดีล่ะ”
ได้ยินคำพูดของเย่เฉิน จู่ ๆ ทำให้หัวใจของเฮเลน่าอบอุ่น เผยเสี้ยวความดีใจที่หาได้ยาก พยักหน้าติดต่อกันแล้วเอ่ย : “คุณเย่ ไม่ว่าเมื่อไร่ ขอเพียงคุณบอกฉันว่าคุณจะมายุโรปเหนือ ฉันจะคอยคุณอยู่ที่เมืองออสซูอย่างแน่นอนค่ะ !”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย แล้วพูด : “เอาล่ะ ส่งถึงตรงนี้เถอะ เราจะขึ้นเครื่องแล้ว”
เฮเลน่าพยักหน้าโดยแฝงไว้ด้วยน้ำตาที่อาลัยอาวรณ์ ตอนนี้ เธออยากกอดเย่เฉิน แล้วเอาใบหน้าซุกไปที่แผงอกเขาสักสองสามวินาทีเบา ๆ มากเลย
แต่ว่า เธอเองก็รู้ ตัวเองไม่สามารถทำการกระทำเช่นนี้ ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ได้เลย
ครั้นแล้ว เธอทำได้แต่รักษาระยะห่างครึ่งเมตรกับเย่เฉิน แล้วพูด : “คุณเย่คะ งั้นก็ขอให้คุณเดินทางปลอดภัยนะคะ !”
“ครับ” เย่เฉินพยักหน้า และพูดกำชับอีกครั้ง : “คุณเองก็รักษาตัวด้วยล่ะ ลาก่อนครับ”
“ลาก่อนค่ะ……”
เย่เฉินขึ้นเครื่องบินคองคอร์ด โดยที่มีเฮเลน่ามองตามหลังอยู่
กัปตันและลูกเรือทีมการบินก็เข้าประจำที่อย่างไวมาก และเตรียมตัวสำหรับการออกบินเรียบร้อยแล้ว
เฮเลน่าในตอนนี้ยังไม่ได้ออกไปสักก้าว เธอเพียงแค่ถอยไปที่ระยะปลอดภัย เหมือนตั้งใจจะมองตามหลังเครื่องบินของเย่เฉินที่จากไปก่อน
ส่วนพิษร้ายแรงที่อยู่ในร่างกายเจ็ดคนนี้ เย่เฉินยังไม่ได้ขจัดให้พวกเขา
อีกทั้ง เย่เฉินยังอยากไปพบหลี่ญ่าหลิน ห้าสี่เจ็ด รวมทั้งหล่างหงจวิน พี่ท่านนั้นที่เพิ่งได้รู้จัก ระหว่างทางไปเม็กซิโกด้วย
สองชั่วโมงต่อมา เครื่องบินคองคอร์ดที่เย่เฉินนั่ง ก็ลงจอดดามัสกัสเมืองหลวงซีเรียแล้ว
ว่านพั่วจวินกับสมาชิกแกนกลางของสำนักว่านหลงหลายคน ได้รออยู่ที่สนามบินเพื่อรอเย่เฉินลงจากเครื่องบินแล้ว ว่านพั่วจวินรีบเดินไปหา พูดด้วยความนอบน้อม : “คุณเย่ ผมยังนึกว่าคุณจะกลับสหรัฐอเมริกาจากยุโรปเหนือไปเลยซะอีก นึกไม่ถึงว่าคุณยังจะเดินทางอ้อมมาซีเรียที่อยู่ตั้งไกลมาโดยเฉพาะเลย เลยเตรียมตัวฉุกละหุกหน่อย หากว่ารู้ตั้งแต่แรกว่าท่านจะมา ผมจะจัดเตรียมแต่เนิ่น ๆ อย่างแน่นอนครับ”
เย่เฉินยิ้มเอ่ย : “เจ็ดคนนั้นที่ให้นายพากลับมา ในร่างกายยังมีพิษร้ายแรงเพียงพอที่จะทำให้ถึงแก่ชีวิตอยู่ ให้กำจัดให้พวกเขาละก็ เจ็ดคนนี้ต้องตายภายในไม่กี่วันแน่นอน”
พูดจบ เย่เฉินถามเขา : “จัดเตรียมที่พักไว้ให้เจ็ดคนนั่นเรียบร้อยแล้วใช่ไหม ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...