ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4972
“จัดเตรียมที่พักไว้ให้เรียบร้อยแล้วครับ” ว่านพั่วจวินบอก : “เพื่อเลี่ยงการเกิดเรื่องที่เหนือความคาดหมาย ผมเลยทิ้งเฉินจงเหล่ยเอาไว้ ให้เขาพานายพลห้าดาวสองสามนายไปปกป้องคนกลุ่มนั้นเอาไว้ครับ”
“ดี” เย่เฉินพยักหน้าแล้วพูด : “สถานการณ์ของคนพวกนี้แตกต่างจากห้าสี่เจ็ด ตอนที่พวกเขาอยู่เบอร์เกนได้เปิดเผยพวกสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับองค์กรลึกลับนั่นกับฉันแล้ว อีกเดี๋ยวนายไปเรียกพล.ต.ท.หลี่กับห้าสี่เจ็ดให้มาด้วยกันเลย แล้วลองดูเบาะแสอย่างเจาะลึก ดูว่าสามารถค้นพบอะไรใหม่ ๆ ได้ไหม”
ว่านพั่วจวินพูดด้วยความนอบน้อมทันที : “ได้ครับคุณเย่ รอให้เราถึงฐานแล้ว ผมจะจัดการให้ทันทีครับ”
จากนั้น ว่านพั่วจวินถามอีก : “จริงสิครับคุณเย่ ครั้งนี้คุณตั้งใจจะอยู่ซีเรียนานแค่ไหนครับ ? ให้ผมเตรียมที่พักไว้ให้คุณล่วงหน้าเลยดีไหมครับ ?”
“ไม่ต้องหรอก” เย่เฉินพูดยิ้ม ๆ : “ฉันมาทำธุระ จากนั้นดูนิดหน่อยก็กลับสหรัฐอเมริกาแล้ว อาศัยโอกาสนี้ไปเจอคนรู้จักเก่าได้พอดีเลย”
ว่านพั่วจวินพูด : “คุณเย่ครับ ทางนี้มีคนรู้จักเก่าของคุณอยู่ไม่น้อยเลย จอมพลคามมิตอยู่ที่ฐานพอดีเลย เขาก็พูดพร่ำถึงคุณอยู่ตลอดเลย แต่ว่าผมยังไม่ได้บอกข่าวที่ว่าคุณจะมาให้เขาเลยครับ”
เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ : “ทำไมพี่มาที่ฐานสำนักว่านหลงล่ะ ?”
ว่านพั่วจวินพูดอธิบาย : “ช่วงนี้จอมพลคามมิตมาค่อนข้างบ่อย นอกเหนือจากการแลกเปลี่ยนความร่วมมือแล้ว หลัก ๆ คืออยากเรียนรู้ประสบการณ์จากที่สำนักว่านหลงครับ แม้ว่าพวกเราลงมือทำโครงสร้างพื้นฐานทั้งหมดนี้ค่อนข้างช้า แต่ว่าประสิทธิภาพการขับเคลื่อนและขนาดโครงสร้างพื้นฐานของเราสูงกว่าเขามาก”
ว่าแล้ว ว่านพั่วจวินพูดอีก : “คุณเย่ครับ ตอนนี้เราออกเดินทางเลยเถอะครับ ครั้งนี้ยังต้องลำบากให้คุณลงจอดที่ดามัสกัส อีกสองเดือนคุณมาอีกละก็ ทางวิ่งของเราเองก็ใช้งานได้แล้ว ถึงตอนนี้ไม่ต้องเปลี่ยนรถระหว่างทางที่ดามัสกัส ลงจอดที่ลานวิ่งฐานโดยตรงได้เลย”
สำนักว่านหลงเป็นองค์กรแบบนี้แหละ พออยากทำให้ยิ่งใหญ่ ทำให้แข็งแกร่ง ไม่ว่าอยู่ประเทศไหนก็ไม่ได้รับการต้อนรับที่ดี ตอนนี้สามารถหยั่งรากลึกที่ซีเรียได้แล้ว ก็นับว่าเป็นการแก้ไขเรื่องจวนตัวของการพัฒนาอย่างเติบใหญ่แล้ว
และเป็นเพราะสถานการณ์ภายในของที่นี่ซับซ้อนมาก เลยให้โอกาสสำนักว่านหลงได้พัฒนาอย่างสบายใจ
แต่ว่า ในใจของเย่เฉินก็รู้ดี
การใช้ชีวิตอยู่โดยพึ่งพาอาศัยคนอื่น ท้ายที่สุดนั้นยังคงไม่ใช่แผนในระยะยาวอยู่ดี
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...