ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4972

“จัดเตรียมที่พักไว้ให้เรียบร้อยแล้วครับ” ว่านพั่วจวินบอก : “เพื่อเลี่ยงการเกิดเรื่องที่เหนือความคาดหมาย ผมเลยทิ้งเฉินจงเหล่ยเอาไว้ ให้เขาพานายพลห้าดาวสองสามนายไปปกป้องคนกลุ่มนั้นเอาไว้ครับ”

“ดี” เย่เฉินพยักหน้าแล้วพูด : “สถานการณ์ของคนพวกนี้แตกต่างจากห้าสี่เจ็ด ตอนที่พวกเขาอยู่เบอร์เกนได้เปิดเผยพวกสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับองค์กรลึกลับนั่นกับฉันแล้ว อีกเดี๋ยวนายไปเรียกพล.ต.ท.หลี่กับห้าสี่เจ็ดให้มาด้วยกันเลย แล้วลองดูเบาะแสอย่างเจาะลึก ดูว่าสามารถค้นพบอะไรใหม่ ๆ ได้ไหม”

ว่านพั่วจวินพูดด้วยความนอบน้อมทันที : “ได้ครับคุณเย่ รอให้เราถึงฐานแล้ว ผมจะจัดการให้ทันทีครับ”

จากนั้น ว่านพั่วจวินถามอีก : “จริงสิครับคุณเย่ ครั้งนี้คุณตั้งใจจะอยู่ซีเรียนานแค่ไหนครับ ? ให้ผมเตรียมที่พักไว้ให้คุณล่วงหน้าเลยดีไหมครับ ?”

“ไม่ต้องหรอก” เย่เฉินพูดยิ้ม ๆ : “ฉันมาทำธุระ จากนั้นดูนิดหน่อยก็กลับสหรัฐอเมริกาแล้ว อาศัยโอกาสนี้ไปเจอคนรู้จักเก่าได้พอดีเลย”

ว่านพั่วจวินพูด : “คุณเย่ครับ ทางนี้มีคนรู้จักเก่าของคุณอยู่ไม่น้อยเลย จอมพลคามมิตอยู่ที่ฐานพอดีเลย เขาก็พูดพร่ำถึงคุณอยู่ตลอดเลย แต่ว่าผมยังไม่ได้บอกข่าวที่ว่าคุณจะมาให้เขาเลยครับ”

เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ : “ทำไมพี่มาที่ฐานสำนักว่านหลงล่ะ ?”

ว่านพั่วจวินพูดอธิบาย : “ช่วงนี้จอมพลคามมิตมาค่อนข้างบ่อย นอกเหนือจากการแลกเปลี่ยนความร่วมมือแล้ว หลัก ๆ คืออยากเรียนรู้ประสบการณ์จากที่สำนักว่านหลงครับ แม้ว่าพวกเราลงมือทำโครงสร้างพื้นฐานทั้งหมดนี้ค่อนข้างช้า แต่ว่าประสิทธิภาพการขับเคลื่อนและขนาดโครงสร้างพื้นฐานของเราสูงกว่าเขามาก”

ว่าแล้ว ว่านพั่วจวินพูดอีก : “คุณเย่ครับ ตอนนี้เราออกเดินทางเลยเถอะครับ ครั้งนี้ยังต้องลำบากให้คุณลงจอดที่ดามัสกัส อีกสองเดือนคุณมาอีกละก็ ทางวิ่งของเราเองก็ใช้งานได้แล้ว ถึงตอนนี้ไม่ต้องเปลี่ยนรถระหว่างทางที่ดามัสกัส ลงจอดที่ลานวิ่งฐานโดยตรงได้เลย”