ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4972
“จัดเตรียมที่พักไว้ให้เรียบร้อยแล้วครับ” ว่านพั่วจวินบอก : “เพื่อเลี่ยงการเกิดเรื่องที่เหนือความคาดหมาย ผมเลยทิ้งเฉินจงเหล่ยเอาไว้ ให้เขาพานายพลห้าดาวสองสามนายไปปกป้องคนกลุ่มนั้นเอาไว้ครับ”
“ดี” เย่เฉินพยักหน้าแล้วพูด : “สถานการณ์ของคนพวกนี้แตกต่างจากห้าสี่เจ็ด ตอนที่พวกเขาอยู่เบอร์เกนได้เปิดเผยพวกสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับองค์กรลึกลับนั่นกับฉันแล้ว อีกเดี๋ยวนายไปเรียกพล.ต.ท.หลี่กับห้าสี่เจ็ดให้มาด้วยกันเลย แล้วลองดูเบาะแสอย่างเจาะลึก ดูว่าสามารถค้นพบอะไรใหม่ ๆ ได้ไหม”
ว่านพั่วจวินพูดด้วยความนอบน้อมทันที : “ได้ครับคุณเย่ รอให้เราถึงฐานแล้ว ผมจะจัดการให้ทันทีครับ”
จากนั้น ว่านพั่วจวินถามอีก : “จริงสิครับคุณเย่ ครั้งนี้คุณตั้งใจจะอยู่ซีเรียนานแค่ไหนครับ ? ให้ผมเตรียมที่พักไว้ให้คุณล่วงหน้าเลยดีไหมครับ ?”
“ไม่ต้องหรอก” เย่เฉินพูดยิ้ม ๆ : “ฉันมาทำธุระ จากนั้นดูนิดหน่อยก็กลับสหรัฐอเมริกาแล้ว อาศัยโอกาสนี้ไปเจอคนรู้จักเก่าได้พอดีเลย”
ว่านพั่วจวินพูด : “คุณเย่ครับ ทางนี้มีคนรู้จักเก่าของคุณอยู่ไม่น้อยเลย จอมพลคามมิตอยู่ที่ฐานพอดีเลย เขาก็พูดพร่ำถึงคุณอยู่ตลอดเลย แต่ว่าผมยังไม่ได้บอกข่าวที่ว่าคุณจะมาให้เขาเลยครับ”
เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ : “ทำไมพี่มาที่ฐานสำนักว่านหลงล่ะ ?”
ว่านพั่วจวินพูดอธิบาย : “ช่วงนี้จอมพลคามมิตมาค่อนข้างบ่อย นอกเหนือจากการแลกเปลี่ยนความร่วมมือแล้ว หลัก ๆ คืออยากเรียนรู้ประสบการณ์จากที่สำนักว่านหลงครับ แม้ว่าพวกเราลงมือทำโครงสร้างพื้นฐานทั้งหมดนี้ค่อนข้างช้า แต่ว่าประสิทธิภาพการขับเคลื่อนและขนาดโครงสร้างพื้นฐานของเราสูงกว่าเขามาก”
ว่าแล้ว ว่านพั่วจวินพูดอีก : “คุณเย่ครับ ตอนนี้เราออกเดินทางเลยเถอะครับ ครั้งนี้ยังต้องลำบากให้คุณลงจอดที่ดามัสกัส อีกสองเดือนคุณมาอีกละก็ ทางวิ่งของเราเองก็ใช้งานได้แล้ว ถึงตอนนี้ไม่ต้องเปลี่ยนรถระหว่างทางที่ดามัสกัส ลงจอดที่ลานวิ่งฐานโดยตรงได้เลย”
สำนักว่านหลงเป็นองค์กรแบบนี้แหละ พออยากทำให้ยิ่งใหญ่ ทำให้แข็งแกร่ง ไม่ว่าอยู่ประเทศไหนก็ไม่ได้รับการต้อนรับที่ดี ตอนนี้สามารถหยั่งรากลึกที่ซีเรียได้แล้ว ก็นับว่าเป็นการแก้ไขเรื่องจวนตัวของการพัฒนาอย่างเติบใหญ่แล้ว
และเป็นเพราะสถานการณ์ภายในของที่นี่ซับซ้อนมาก เลยให้โอกาสสำนักว่านหลงได้พัฒนาอย่างสบายใจ
แต่ว่า ในใจของเย่เฉินก็รู้ดี
การใช้ชีวิตอยู่โดยพึ่งพาอาศัยคนอื่น ท้ายที่สุดนั้นยังคงไม่ใช่แผนในระยะยาวอยู่ดี
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...