ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4974
จากนั้น ทั้งกรงเหล็กลงเข้าไปในใต้ดินอีกครั้งหนึ่ง
เย่เฉินเห็นขั้นตอนทั้งหมดนี้ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วพูด : “พั่วจวิน ทั้งหมดนี้อาศัยกรงที่ขึ้นลงพวกนี้ขนส่งพนักงานกับของ ประสิทธิภาพการโยกย้ายต่ำเกินไปแล้วไหม ? หนึ่งครั้งมากสุดก็ขึ้นลงได้ไม่กี่สิบคน ของไม่กี่ตัน ต่อให้เที่ยวหนึ่งไม่กี่นาทีก็ตาม พอถึงเวลาคับขันจริง ๆ ประสิทธิภาพนี้จะเป็นน้ำน้อยแพ้ไฟเอาน่ะสิ”
ว่านพั่วจวินรีบบอก : “คุณเย่คุณพูดได้ถูกต้อง ตอนนี้บ่อตั้งสองแห่งนี้ อันที่จริงเป็นการจัดสรรขั้นตอนการก่อสร้าง งานก่อสร้างใต้ดินตอนนี้เป็นเพียงขั้นตอนระดับขั้นตอนอยู่ ดังนั้นเลยจัดให้บ่อตั้งสองแห่งนี้มาดำเนินการก่อสร้างใต้ดิน”
“แต่ว่า ขั้นตอนถัดไป เราจะสร้างตึกระฟ้าศูนย์กลางซึ่งครอบคลุมพื้นที่เกินกว่าหนึ่งแสนตารางเมตร ทางด้านตะวันตกของลานวิ่งสนามบิน จากนั้นขุดเนินลาดทางคู่ให้ยานพาหนะเข้าออกเส้นหนึ่ง จากชั้นภายในตึกระฟ้าศูนย์กลางครับ”
“เนินลาดจะผ่านงานก่อสร้างใต้ดินจากตึกระฟ้า เหมือนกับอุโมงค์ที่มีความลาดชันสูง พอหลังจากสร้างเสร็จ พนักงาน ยานพาหนะ และอุปกรณ์ทั้งหมดจะขับรถขึ้นลงจากที่นี่ครับ ระดับความเร็วในการโยกย้ายทั้งหมดจะเพิ่มขึ้นหลายเท่าได้ครับ ความสะดวกไม่มีความแตกต่างใด ๆ กับบนพื้นเลยครับ”
เย่เฉินพยักหน้า : “ที่ใต้บ่อตอนนี้มีคนงานกี่คนที่ทำงานในขณะเดียวกันนี้ ?”
ว่านพั่วจวินบอก : “ตอนนี้เราเร่งความคืบหน้าโดยไม่ได้ขึ้นกับการคำนวณต้นทุนแล้ว ดังนั้นเลยนับประเภทงานทั้งหมดที่ใต้บ่อ ที่ทำงานในขณะเดียวกันนี้มีห้าหกร้อยคนล่ะมั้งครับ”
เย่เฉินถามอีก : “จริงสิ มะเฟียซิซิลีที่กลับมาจากแคนาดาก่อนหน้าพวกนั้น ตอนนี้ทำอะไรกันอยู่ ?”
ว่านพั่วจวินยิ้มแล้วบอก : “มะเฟียที่มีฐานเหง้าอยู่ที่ซิซิลีกลุ่มนั้น ตอนนี้ถูกจัดเข้าไปในทีมขุดเปิดบ่อเหมืองหมดแล้วครับ มุ่งก่อสร้างงานก่อสร้างใต้ดิน ทีมก่อสร้างปกติของเราเป็นระบบทำงานสามกะ แปดชั่วโมงต่อวัน แต่ว่าทีมมะเฟียพวกนี้เป็นระบบทำงานสองกะ สิบสองชั่วโมงต่อวัน อย่างไรซะต่างเป็นกลุ่มไอ้ระยำที่ก่อกรรมทำชั่ว กระทำผิดกฎหมายนับไม่ถ้วน เราเลยไม่พิถีพิถันกฎหมายแรงงานอะไรกับพวกเขา ขอเพียงไม่ทำให้พวกเขาเหนื่อยตายก็พอแล้วครับ”
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะแล้วพูด : “อย่างไรซะเรื่องที่ยอดฝีมือซิซิลีแปดร้อยกว่าคน ใช้อำนาจป่าเถื่อนอย่างกำเริบเสิบสาน รังแกข่มเหงตลาด ทำงานติดต่อกัน24ชั่วโมง พวกเขาก็ไม่รู้สึกเหนื่อยเลย การทำงานที่ใต้บ่อ12ชั่วโมงไม่ใช่ปัญหาสำหรับพวกเขาอย่างแน่นอน”
พูดจบ เย่เฉินก็ถามอีก : “จริงสิ ศิษย์สำนักฮงเหมินพวกนั้นล่ะ ?”
พอเห็นว่าเป็นเย่เฉินที่กำลังเรียกตัวเอง เขาก็ดีใจเหมือนบ้าคลั่งไปเลย ตะโกนเสียงสูง : “อัยหยา คุณเย่ ศิษย์น้องเย่ !”
พูดจบ ก็เดินสาวฝีเท้า วิ่งไปหาเย่เฉิน
สาวเท้าไปเบื้องหน้าเย่เฉินอย่างรวดเร็ว คามมิตกระหืดกระหอบไปด้วย จับมือของเย่เฉินเอาไว้ด้วยความดีใจไปด้วย ถามด้วยความตื่นเต้น : “ศิษย์น้องเย่ นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ?”
“เพิ่งมาถึงครับ” เย่เฉินยิ้มให้เล็กน้อย มองท้องน้อยของเขาที่นูนขึ้น เลยพูดหยอกล้อ : “ช่วงนี้พี่อ้วนท้วมสมบูรณ์ไม่น้อยเลยนะ ดูท่าใช้ชีวิตอย่างสบายอกสบายใจมาก”
คามมิตยิ้มแหะ ๆ ประสานสองมือเอาไว้แล้วพูด : “พึ่งบุญวาสนาของศิษย์น้อง ! ตอนนี้ไม่ต่อสู้แล้ว นอกจากนอนแล้วก็กินอยู่ทุกวัน กินดีอยู่ดี นอนหลับได้อย่างสบายใจด้วย น้ำหนักเลยย่อมขึ้นมาเป็นธรรมดา”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...