ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4975
ว่าแล้ว เขาก็หันไปชี้บ่อหลักที่อยู่ข้างหลัง พูดด้วยสีหน้าอิจฉา : “ศิษย์น้อง งานก่อสร้างใต้ดินของพวกนายเนี่ย แม่งสร้างได้เจ๋งมากเลย ! อุโมงค์นั่นก็สูงสามสี่เมตรแล้ว งานก่อสร้างใต้ดินของฉันที่นั้น เทียบกับที่นี่ของพวกนายแล้ว อย่างมากที่สุดก็เป็นแค่รูหนู !”
เย่เฉินหัวเราะฮ่า ๆ บอกกับเขา : “พี่วางใจได้ครับ รอให้ที่นี่สร้างได้พอสมควรแล้ว ผมจะให้พั่วจวินลองจัดเตรียม ให้เลื่อนชั้นพวกพี่ด้วย”
คามมิตได้ยินคำพูดนี้ มือก็สั่นเทาด้วยความตื่นเต้น ถามเขาด้วยความดีใจ : “ศิษย์น้อง พูดจริงเหรอ ?”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วยิ้มบอก : “แน่นอนอยู่แล้ว ผมเคยพูดโกหกที่ไหนกันล่ะ ?”
ว่าแล้ว เย่เฉินก็พูดอีก : “เมื่อกี้ตอนพี่อยู่ข้างล่างก็เห็นยอดฝีมือซิซิลีที่ขยันทำงานพวกนั้นแล้วใช่ไหม ?”
“ยอดฝีมือซิซิลี ?” คามมิตถามด้วยความประหลาดใจ : “นายหมายถึงมะเฟียแคนาดาที่ทำงานอยู่ข้างล่างพวกนั้นใช่ไหม ?”
“ใช่” เย่เฉินพยักหน้า ยิ้มบอก : “ ถึงตอนนั้นจะส่งคนพวกนี้ไปให้พวกพี่ด้วยพร้อมกันเลย !”
ความรู้สึกซาบซึ้งที่คามมิตมีต่อเย่เฉินนั้น ก็เหมือนแม่น้ำเชี่ยวกรากต่อเนื่อง และเหมือนแม่น้ำหวงที่เอ่อล้นออกมาจนไม่สามารถกักเก็บได้ตั้งนานแล้ว
หากว่าไม่มีเย่เฉิน คงถูกทหารรัฐบาลกับสำนักว่านหลงเอาตัวไปแล้ว
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงที่เย่เฉินยังรักษาขาที่เขาพิการมาหลายปีให้หายดี และให้เงินจำนวนไม่น้อยเพื่อป้องกันเขาอย่างแน่นหนา
ตอนนี้ มีสำนักว่านหลงเป็นคนกลางที่คอยไกล่เกลี่ย และให้โอกาสทองที่พัฒนาอย่างสันติภาพกับเขาอีกด้วย
แต่สิ่งที่ทำให้เขานึกไม่ถึงคือ ต่อให้เป็นเช่นนี้ เย่เฉินยังคงปฏิบัติต่อตัวเองโดยไม่มีการเรียกร้องเอาเงิน และยังคงใจกว้างมากดังเดิม
ดังนั้น เพื่อที่จะให้คามมิตไม่ถึงขนาดที่ไร้ชีวิตชีวาเกินไปในสถานการณ์ความสมดุลของทั้งสามฝ่ายนี้ ต้องให้การช่วยเหลือและสนับสนุนที่เขาต้องการ การช่วยเหลือและสนับสนุนที่ไม่ต้องการถึงขนาดที่ไม่กล้าคิด ก็ต้องให้ด้วยเหมือนกัน
ครั้นแล้ว เขาจึงบอกกับว่านพั่วจวิน : “พั่วจวิน รอหลังจากงานก่อสร้างช่วงแรกของเราเสร็จสิ้น ให้ออกแบบแผนการเลื่อนขั้นฐานให้จอมพลคามก่อน จากนั้นเริ่มงานก่อสร้างช่วงแรกของฐานจอมพลคาม ถึงตอนนั้นต้นทุนทั้งหมด ให้สำนักว่านหลงเป็นคนรับผิดชอบ”
ว่านพั่วจวินพูดโดยไม่ต้องคิด : “ได้ครับคุณเย่ ผมเข้าใจแล้วครับ”
เย่เฉินพยักหน้า บอกกับคามมิต : “พี่ครับ ครั้งนี้ผมมาอยู่ได้ไม่นานมาก อีกไม่กี่ชั่วโมงต้องกลับไปแล้ว ทางนี้ยังมีเรื่องอีกไม่น้อยต้องจัดการ เลยไม่คุยเรื่องความหลังกับพี่แล้ว ไว้ครั้งหน้าผมมา เราค่อยหาเวลามารวมตัวกันนะครับ”
คามมิตพูดอย่างอาลัยอาวรณ์อยู่หน่อย ๆ : “ศิษย์น้องเย่ นายมาตั้งไกล ก็อยู่แค่ไม่กี่ชั่วโมงเองเหรอ ? ไม่ว่ายังไงก็อยู่สักวันหนึ่งสิ ลองไปเดินเล่น ตรวจสอบงานที่พี่หน่อย ตอนนี้ที่นั่นของเราเปลี่ยนไปมากเลยเชียวนะ เคราะห์ดีที่ได้นายแท้ ๆ เลย ! ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...