ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4976

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม“ครั้งหน้าจะแวะไปเยี่ยมเยือนอย่างแน่นอน ครั้งนี้ไม่มีเวลาเลยจริงๆ”

เมื่อฮามิดเห็นดังนั้น ก็พยักหน้าให้แล้วกล่าว“ได้ ในเมื่อนายรีบ งั้นพี่ชายคนนี้ก็ไม่เสียเวลานายแล้ว นายไปทำธุระของนายเถอะ ครั้งหน้าเราค่อยนัดเจอกัน”

พูดจบ เขาก็ชี้ไปที่ชุดทำงานของตัวเอง แล้วกล่าว“ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เสร็จแล้วก็จะกลับแล้วเหมือนกัน”

“ได้”เย่เฉินพยักหน้า แล้วจับมือกับเขาอีกครั้ง แล้วกล่าว“งั้นก็ลากันตรงนี้เลยนะ ！”

ฮามิดพูดอย่างตรงไปตรงมา“ได้สิได้ นายไปทำธุระของนายเถอะ ไม่ต้องสนใจฉัน ”

สองคนโบกมือลา เย่เฉินกับว่านพั่วจวิน เดินเข้าไปยังอาคารหลักในพื้นที่ส่วนกลางของฐานที่มั่น

เดินเข้าไปภายในอาคาร เย่เฉินพูดกับว่านพั่วจวินว่า“พั่วจวิน จัดห้องประชุมที่มีระดับการรักษาความปลอดภัยสูงสุดห้องหนึ่ง ตามพล.ต.ท.หลี่ กับห้าสี่เจ็ดมา และพาทหารม้ากล้าเจ็ดคนที่นายพาตัวกลับมา เข้ามาพร้อมกัน”

“ครับคุณเย่！”ว่านพั่วจวินพาเย่เฉินตรงไปยังห้องประชุมที่ไร้ซึ่งหน้าต่างในทันที จากนั้นก็ให้คนไปเชิญตัวหลี่ญ่าหลินกับห้าสี่เจ็ดมา

หลี่ญ่าหลินไม่คิดว่าเย่เฉินจะเดินทางมาที่ซีเรีย ถามด้วยความประหลาดใจว่า“คุณชายเย่ คุณมาด้วยตัวเองเลยเหรอ？”

เย่เฉินยกยิ้มเล็กน้อยและกล่าว“พล.ต.ท.หลี่ ผมเพิ่งมาจากยุโรปเหนือ ได้ตัวสมาชิกขององค์กรลึกลับมาด้วยอีกหลายคน ครั้งนี้คนเยอะหน่อย และไม่ใช่ทหารหน่วยกล้าตาย แต่ระดับสูงกว่าทหารหน่วยกล้าตายขั้นหนึ่ง ”

“ไม่ใช่ทหารหน่วยกล้าตาย？”หลี่ญ่าหลินถามด้วยความประหลาดใจ“แล้วอยู่ขั้นไหน? ในองค์กรมีหน้าที่อะไร? ”

ตัวเขาเอง ไม่ใช่คนที่มีเล่ห์เหลี่ยมกลโกงอะไร

ใครมีน้ำใจ ก็อยากจะตอบแทน

ใครมีบุญคุณ ก็อยากจะชดใช้

เดิมทีเขาคิดว่า เย่เฉินใจกว้างและมีเมตตากับตัวเอง ยึดเอาสำนักว่านหลงไว้ทั้งหมด ก็คงจะต้องกดขี่บังคับสำนักว่านหลงทุกรูปแบบ อีกทั้งก็คงจะให้ทุกคนทั้งสำนักว่านหลงต้องถวายชีวิตให้

ทว่า เขาไม่นึกไม่ฝันมาก่อน หลังจากที่เย่เฉินยึดเอาสำนักว่านหลงไปแล้ว ก็แทบไม่เคยให้สมาชิกของสำนักว่านหลงต้องไปเสี่ยงอันตรายใดๆ อีกทั้งก็ยังคอยให้ทรัพยากรต่างๆและความช่วยเหลือกับสำนักว่านหลงอยู่ไม่ขาด