ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4977
ยิ่งไปกว่า ทุกอย่าง ล้วนเกินความคาดหมายของว่านพั่วจวิน
อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง เอาแค่เรื่องฐานที่มั่นนี้ นี่เป็นความฝันอันสูงสุดของว่านพั่วจวินที่มีมานานหลายปี
ทว่า แม้เขาจะอยู่ในประเทศที่มีศึกสงครามมานาน แต่ก็ไม่เคยมีโอกาสเลยสักครั้ง ที่จะทำให้ทางการในท้องที่อนุญาตให้สำนักว่านหลงปักหลักประจำการอยู่ในพื้นที่
แต่เย่เฉินกลับทำมันได้อย่างง่ายดาย
นอกจากนี้ เย่เฉินยังช่วยสำนักว่านหลงก่อตั้งธุรกิจที่ถูกกฎหมายอย่างเจ้าหน้าที่คุ้มกันติดอาวุธ และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยติดอาวุธสองอย่างนี้ที่ให้ผลตอบแทนที่สูง แต่ความเสี่ยงต่ำอีกด้วย
ไม่เพียงเท่านี้ เย่เฉินยังให้การสนับสนุนทางการเงินกับสำนักว่านหลง ด้วยทุกอย่างที่มีอยู่ในตอนนี้ อีกสิบยี่สิบปีข้างหน้า เงินที่มีของสำนักว่านหลงก็ใช้มันไม่หมดแล้ว
ดังนั้น ในช่วงเวลานี้ ว่านพั่วจวินก็จึงปรารถนาอย่างมากที่จะได้ทำอะไรเพื่อตอบแทนเย่เฉินบ้าง
เดิมทีเขาคิดว่า บุญคุณที่ตัวเองกับสำนักว่านหลงติดค้างเย่เฉินนั้นมีมากจนนับไม่ถ้วนแล้ว แต่ใครจะไปคิด ที่เม็กซิโกเย่เฉินได้รินเหล้าเพื่อเฉลิมฉลองให้ทุกคน ซึ่งทำให้การฝึกฝนของทุกคนนั้นเพิ่มขึ้นไปอีกด้วย！
นับตั้งแต่ที่กลับมาจากเม็กซิโก ว่านพั่วจวินก็แทบอยากจะบุกตะลุยโจมตีข้าศึก และต่อสู้สังหารศัตรูเพื่อเย่เฉินอยู่ตลอด
ดังนั้น เมื่อได้ยินเย่เฉินบอกว่า ทราบตำแหน่งที่แน่ชัดของฐานที่มั่นองค์กรลึกลับนั้นแล้ว เขาก็แทบทนรอไม่ไหวที่อยากจะไปกวาดล้างสถานที่ตั้งนี้แทนเย่เฉิน！
ขัดเขินเล็กน้อย พูดอย่างรู้สึกผิดกับเย่เฉิน“ขอโทษคุณเย่ด้วย ที่ไม่คิดให้รอบคอบ ทำตัวโง่เขลา ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย！”
เย่เฉินพูดเสียงเรียบ“คนไม่รู้ย่อมไม่ผิด ตอนที่ห้าสี่เจ็ดบอกเรื่องพวกนี้กับฉัน นายเองก็ไม่ได้อยู่ด้วย ดังนั้นนายไม่รู้ถึงสถานการณ์ที่แท้จริงของทหารหน่วยกล้าตายเหล่านี้ก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ ”
พูดจบ เขาก็พูดต่อ “เอาตัวทหารม้ากล้าเจ็ดคนนั้นเข้ามา ให้พวกเขามาบอกเล่าเกี่ยวกับสถานที่ตั้งนั้นกับเรา ”
“รับทราบครับ！”
ไม่นาน ทหารม้ากล้าเจ็ดคนก็ถูกนำตัวมา
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...