ทั้งเจ็ดคนดีใจและตื่นเต้น ความรู้สึกที่มีต่อเย่เฉิน ก็เคารพและยำเกรงมากขึ้น
แม้คำพูดของเย่เฉินจะมีเพียงน้อยนิด แต่ก็แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ในระดับเดียวกัน
ความแข็งแกร่งของทหารม้ากล้าเหล่านี้ อ่อนแอเพราะมีพลังนี้คอยควบคุมพวกเขาเอาไว้ และพลังนี้ก็อ่อนแอกว่าความแข็งแกร่งของเย่เฉิน
ดังนั้น สำหรับพวกเขาแล้ว เย่เฉินเป็นบุคคลที่มีความแข็งแกร่งที่สุด ในบรรดากลุ่มคนที่พวกเขารู้จักทั้งหมด
ชายคนแรกลุกขึ้นจากเก้าอี้ อ้อมไปด้านหลังของเก้าอี้ แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าเย่เฉิน พูดอย่างเคารพนอบน้อม“ ขอขอบคุณท่านที่ช่วยชีวิต!”
หกคนที่เหลือ ก็ลุกขึ้นตามอย่างไม่ลังเล ถอยหลัง คุกเข่าลง แล้วพูดพร้อมกันว่า“ ขอบคุณท่านที่ช่วยชีวิต”
เย่เฉินพยักหน้าให้เล็กน้อย และพูดกับทุกคน“ลุกขึ้นเถอะ นั่งลงก่อนแล้วมาพูดคุยทำความเข้าใจเกี่ยวกับองค์กรที่พวกคุณรับรู้ ดูว่ายังพอจะมีเบาะแสอะไรที่เป็นประโยชน์ได้บ้าง”
ชายคนนั้นพยักหน้ารับและพูดขึ้นมา“ได้โปรดวางใจ เราจะบอกทุกอย่างที่รู้ โดยไม่ปิดบังเลยแม้แต่น้อย!”
เย่เฉินหันมองไปยังหลี่ญ่าหลิน แล้วกล่าว“พล.ต.ท.หลี่ คุณมีคำถามอะไรอยากจะถามไหม?”
หลี่ญ่าหลินพูดโพล่งออกมาอย่างไม่ต้องคิด“ผมมีคำถามมากมาย”
เย่เฉินพยักหน้า“งั้นคุณถามได้เลย ”
“ครับ ”หลี่ญ่าหลินหยิบเอาสมุดจดของตัวเองออกมา เมื่อครู่ที่เย่เฉินได้พูดคุยกับทุกคน เขาเองก็ได้เรียบเรียงคำถามที่ตัวเองอยากถามเอาไว้แล้ว
คนผู้นั้นตอบ “ขุนพลหัวเมืองเป็นผู้บัญชาการสูงสุดของฐานที่มั่นนั้น ควบคุมกำกับชีวิตความเป็นความตายของทุกคนในฐานที่มั่น”
หลี่ญ่าหลินขมวดคิ้วและถาม“ขุนพลหัวเมืองผู้สั่งการ ทหารม้ากล้า พวกคุณมีคำเรียกขานกันแบบนี้เหรอ เหมือนดูจะโบราณเอามากๆ มีที่มาที่ไปอะไรไหม?”
คนผู้นั้นอธิบายว่า“ทั้งหมดมาจากระบบการทหารของราชวงศ์หมิง”
หลี่ญ่าหลินโพล่งออกมา“องค์กรนี้ของพวกคุณ คงไม่ได้ก่อตั้งมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์หมิงจนมาถึงทุกวันนี้หรอกนะ? ”
คนผู้นั้นกล่าว“พูดตามตรง ลำพังแค่ทหารหน่วยกล้าตายที่ตกเป็นทาส ก็สามารถไล่ประวัติย้อนหลังอย่างน้อยสามร้อยปีได้ ดังนั้นระยะเวลาขององค์กรนี้ที่ก่อตั้งขึ้นมา ก็อาจเป็นไปได้ว่ามีมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์หมิง แต่สิ่งเหล่านี้ก็เป็นแค่การคาดเดาของผมเท่านั้น ความจริงจะเป็นยังไงก็ไม่อาจรู้ได้”
หลี่ญ่าหลินอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้าง จากนั้นเขาก็รวบรวมสติ และถามต่อ“แล้วพวกคุณมีข้อมูลของขุนพลหัวเมืองคนนี้หรือเปล่า?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...