ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 498
บทที่ 498
"แกเนี่ยนะ! " หม่าหลันโกรธจนบ้าไปแล้ว และด่าว่า: "แกไม่เห็นหรือไงว่ามันมีกันสิบกว่าคน? แกอยากตายก็อย่าเอาฉันไปเกี่ยวข้องได้ไหม! "
ในเวลานี้ เหอหัวเฉียงจ้องไปที่เย่เฉิงด้วยแววตาชั่วร้าย ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วถามว่า: "ไอ้หนุ่ม ให้แกเอโฉนดบ้านมาแกก็ไม่เอามา กล้าหลอกฉันเหรอ? เชื่อไหมว่าแกจะต้องตายอยู่ที่นี่? "
เย่เฉินพูดอย่างใจเย็น: "ฉันจะให้โอกาสแกรอดแค่ครั้งเดียว แกตอบคำถามฉันดีๆ แล้วฉันจะไว้ชีวิตแก ตั้งใจฟังฉันให้ดี แผนในวันนี้ ใครเป็นคนทำ? "
เหอหัวฉียงหัวเราะออกมา: "แม่งน่าสนใจจริงๆ แกอยู่ในถิ่นของฉันแค่คนเดียว ยังกล้าขู่ฉันอีกเหรอ? แกนี่มันกล้า! เบื่อชีวิตแล้วใช่ไหม?”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และถามเขา: "ที่ไหนล่ะถิ่นของแก? "
เหอหัวเฉียงกระทืบเท้า และพูดอย่างเย็นชา: "บ้านพักตากอากาศหลังนี้แหละ ที่เป็นถิ่นของกู! "
เย่เฉินพยักหน้า หัวเราะและถามว่า: "แล้วแกรู้ไหม ว่าถิ่นของฉันอยู่ที่ไหน? "
เหอหัวเฉียงถามอย่างดูถูก: "อะไรกัน? แกอยากแข่งกับฉันเรื่องถิ่นฐาน? ได้เลย ที่ไหนล่ะถิ่นของไหน"
เย่เฉินพูดอย่างใจเย็น: "เมืองจินหลิงทั้งหมด ล้วนเป็นถิ่นของฉัน! "
"แม่ง! " เหอหัวเฉียงโกรธและด่าว่า: "หลอกฉันเหรอ? เมืองจินหลิงเป็นถิ่นของแก? แกเห็นท่านหงห้าเป็นคนไร้ประโยชน์หรือไง? ฉันจะบอกแกไว้ พี่ใหญ่ของฉันเป็นลูกบุญธรรมท่านหงห้า ในเมืองจินหลิง ไม่มีใครกล้ามีเรื่องกับฉัน! "
"ถึงหงห้าจะอยู่ที่นี่ เขาก็ต้องคุกเข่าต่อหน้าฉัน แกมันก็แค่ไอ้ห่วย? "
เย่เฉินหัวเราะ เหยียดนิ้วออกหนึ่งนิ้ว และพูดกับเขาว่า: "โอกาสสุดท้าย บอกฉันมาตรงๆ ใครเป็นคนวางแผนจัดฉากในวันนี้? "
"แม่งเอ๊ย..." เหอหัวเฉียงโกรธ: "กล้าดูหมิ่นท่านห้า ฉันจะฆ่าแกให้ตาย!”
ทันทีที่สิ้นเสียง เหอหัวเฉียงรู้สึกว่ามือขวาของเขาถูกจับอย่างแรง!
พอมองขึ้นไป เย่เฉินจับข้อมือขวาของเขาไว้อย่างแน่น
ในเวลานี้ เย่เฉินแสยะยิ้มและพูดว่า: "มา ฉันจะให้ ‘สิบสองเสียง’ แก"
เหอหัวเฉียงโพล่งออกมาโดยไม่รู้ว่า: "อะไรคือสิบสองเสียง?!”
จู่ๆ เย่เฉินก็จับนิ้วหัวแม่มือขวาของเขา และใช้แรงหักไปด้านหลัง...
“อ้า เชี้ยฉันเจ็บจะตายอยู่แล้ว... รีบฟันมันให้ตายเร็ว"
ในขณะนี้ลูกน้องทั้งสิบกว่าคนดึงมีดพร้าออกมา แล้วแห่มาหากเขา
เย่เฉินสีหน้ายังคงไม่เปลี่ยนแปลง
นักเลงเพียงไม่กี่คน เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา ไม่ใช่ตัวอะไรทั้งนั้น
ดังนั้น เขาจึงยังคงทำการหักนิ้วนางของเหอหัวเฉียงต่อ
"แกร็ก! "
นิ้วที่สี่ของเหอหัวเฉียง หักไปพร้อมกับเสียง!
ในตอนนี้ มีดพร้าสิบกว่าเล่ม ก็อยู่ตรงหน้าเย่เฉินแล้ว!
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...