ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 498

บทที่ 498

"แกเนี่ยนะ! " หม่าหลันโกรธจนบ้าไปแล้ว และด่าว่า: "แกไม่เห็นหรือไงว่ามันมีกันสิบกว่าคน? แกอยากตายก็อย่าเอาฉันไปเกี่ยวข้องได้ไหม! "

ในเวลานี้ เหอหัวเฉียงจ้องไปที่เย่เฉิงด้วยแววตาชั่วร้าย ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วถามว่า: "ไอ้หนุ่ม ให้แกเอโฉนดบ้านมาแกก็ไม่เอามา กล้าหลอกฉันเหรอ? เชื่อไหมว่าแกจะต้องตายอยู่ที่นี่? "

เย่เฉินพูดอย่างใจเย็น: "ฉันจะให้โอกาสแกรอดแค่ครั้งเดียว แกตอบคำถามฉันดีๆ แล้วฉันจะไว้ชีวิตแก ตั้งใจฟังฉันให้ดี แผนในวันนี้ ใครเป็นคนทำ? "

เหอหัวฉียงหัวเราะออกมา: "แม่งน่าสนใจจริงๆ แกอยู่ในถิ่นของฉันแค่คนเดียว ยังกล้าขู่ฉันอีกเหรอ? แกนี่มันกล้า! เบื่อชีวิตแล้วใช่ไหม?”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และถามเขา: "ที่ไหนล่ะถิ่นของแก? "

เหอหัวเฉียงกระทืบเท้า และพูดอย่างเย็นชา: "บ้านพักตากอากาศหลังนี้แหละ ที่เป็นถิ่นของกู! "

เย่เฉินพยักหน้า หัวเราะและถามว่า: "แล้วแกรู้ไหม ว่าถิ่นของฉันอยู่ที่ไหน? "

เหอหัวเฉียงถามอย่างดูถูก: "อะไรกัน? แกอยากแข่งกับฉันเรื่องถิ่นฐาน? ได้เลย ที่ไหนล่ะถิ่นของไหน"

เย่เฉินพูดอย่างใจเย็น: "เมืองจินหลิงทั้งหมด ล้วนเป็นถิ่นของฉัน! "

"แม่ง! " เหอหัวเฉียงโกรธและด่าว่า: "หลอกฉันเหรอ? เมืองจินหลิงเป็นถิ่นของแก? แกเห็นท่านหงห้าเป็นคนไร้ประโยชน์หรือไง? ฉันจะบอกแกไว้ พี่ใหญ่ของฉันเป็นลูกบุญธรรมท่านหงห้า ในเมืองจินหลิง ไม่มีใครกล้ามีเรื่องกับฉัน! "

"ถึงหงห้าจะอยู่ที่นี่ เขาก็ต้องคุกเข่าต่อหน้าฉัน แกมันก็แค่ไอ้ห่วย? "

เย่เฉินหัวเราะ เหยียดนิ้วออกหนึ่งนิ้ว และพูดกับเขาว่า: "โอกาสสุดท้าย บอกฉันมาตรงๆ ใครเป็นคนวางแผนจัดฉากในวันนี้? "

"แม่งเอ๊ย..." เหอหัวเฉียงโกรธ: "กล้าดูหมิ่นท่านห้า ฉันจะฆ่าแกให้ตาย!”

ทันทีที่สิ้นเสียง เหอหัวเฉียงรู้สึกว่ามือขวาของเขาถูกจับอย่างแรง!

พอมองขึ้นไป เย่เฉินจับข้อมือขวาของเขาไว้อย่างแน่น

ในเวลานี้ เย่เฉินแสยะยิ้มและพูดว่า: "มา ฉันจะให้ ‘สิบสองเสียง’ แก"

เหอหัวเฉียงโพล่งออกมาโดยไม่รู้ว่า: "อะไรคือสิบสองเสียง?!”

จู่ๆ เย่เฉินก็จับนิ้วหัวแม่มือขวาของเขา และใช้แรงหักไปด้านหลัง...