พูดจบ เขาหันไปหาเย่เฉิน แล้วพูดอย่างจริงจัง“คุณชายเย่ หากอยากจะกำจัดฐานที่มั่นนี้ การตัดช่องทางการขนส่งยาแก้พิษนี้เป็นวิธีที่ดี อีกทั้ง เมื่อตัดช่องทางการจัดส่งยาแก้พิษนี้ได้สำเร็จ ก็จะสามารถเข้าประชิดและตีโอบศัตรูได้ เหมือนพวกซุ่มยิงในสนามรบ ไม่ฆ่าผู้บาดเจ็บ แต่ใช้ผู้บาดเจ็บเป็นเหยื่อล่อขอความช่วยเหลือจากอีกฝ่าย จากนั้นก็จัดการกับทุกคนที่เข้ามาช่วยเหลือ”
เมื่อว่านพั่วจวินได้ยิน ก็พูดอย่างอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ว่า“ล้อมข้าศึกเพื่อโจมตี!วิธีการของพล.ต.ท.หลี่นี้ยอดเยี่ยมมากๆ!”
พูดจบ เขาก็หันไปพูดกับเย่เฉิน“คุณเย่ หากใช้วิธีของพล.ต.ท.หลี่ ล้อมข้าศึกเพื่อโจมตี แล้วรอวันครบกำหนดในเจ็ดวัน หลังจากเจ็ดวันนั้น ฐานที่มั่นนี้คงหายสาบสูญไปเอง ”
ห้าสี่เจ็ดพูดอย่างหวาดกลัว“คุณเย่ได้โปรดทบทวนอย่างรอบคอบด้วย!หากทำแบบนี้ ทหารหน่วยกล้าตายหลายพันคนกับครอบครัวของเหล่าทหารหน่วยกล้าตายต้องตายอย่างไร้ที่ฝังกลบเป็นแน่ !”
“ใช่ครับ……”ทหารม้ากล้าคนนั้นก็พูดด้วยความตื่นตระหนกเช่นกัน“ทหารหน่วยกล้าตายกับทหารม้ากล้า ทุกคนล้วนถูกบังคับให้ต้องถวายชีวิตเพื่อองค์กร หากยาแก้พิษของพวกเขาถูกตัดขาดไปจริงๆ พวกเขาไม่มีใครสามารถอยู่รอดต่อไปได้แน่ นี่……นี่สำหรับพวกเขาแล้ว……มันโหดร้ายเกินไป……”
พูดจบ เขาหันไปหาเย่เฉิน พูดขอร้อง“คุณ ได้โปรดเห็นแก่ที่พวกเราทำไปเพราะถูกบีบบังคับอย่างไม่มีทางเลือก ไว้ชีวิตพวกเรากับครอบครัว และเพื่อนพ้องของเราด้วยเถอะ……”
เย่เฉินไม่ได้พูดอะไร หลังจากที่เขาครุ่นคิดอยู่ลำพัง ก็จึงเอ่ยพูดขึ้น“การตัดขาดช่องทางการลำเลียงยาแก้พิษนั้นเป็นประโยชน์อย่างมากจริง แต่มันไร้มนุษยธรรมไป หากทำมันสำเร็จได้ ชีวิตอีกกว่านับพันก็จะไม่หลงเหลืออยู่อีกต่อไป”
พูดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็หันไปหาห้าสี่เจ็ดกับทหารม้ากล้าทุกคน เอ่ยถามอย่างจริงจัง“หากวันหนึ่ง พวกคุณพบว่ายาแก้พิษที่องค์กรให้มาหลังจากที่กินเข้าไปแล้ว มันไม่ได้ส่งผลให้พิษในร่างกายขยายเวลาออกไป แต่มันกำจัดพิษนั้นให้หายไป พวกคุณจะมีปฏิกิริยากันยังไง?”
คำพูดของห้าสี่เจ็ด ทำเอาทหารม้ากล้าทุกคนต่างก็เห็นด้วยและรู้สึกอย่างที่พูดนั้นเช่นกัน
พวกเขาเป็นเหมือนทหารหน่วยกล้าตาย คาดหวังว่าจะมีสักวันหนึ่ง ที่จะสามารถหลุดพ้นไปจากการควบคุมขององค์กรลึกลับนี้ได้
สาเหตุที่ไม่เคยได้ยืนหยัดต่อสู้กับองค์กรนั้น ก็เป็นเพราะพิษในร่างกายที่ไม่สามารถจะต้านทานและกำจัดออกไปได้
คนรุ่นก่อนของพวกเขาก็ใช่ว่าจะไม่เคยมีใครทำแบบนี้มาก่อน ไม่ว่าจะต่อต้าน หรือหลบหนีไป อายุขัยสูงสุดของคนที่หลบหนีออกไปได้ ก็มีเพียงแค่เจ็ดวันเท่านั้น

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...