ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4982

ดังนั้น เรื่องที่ไม่มีโอกาสจะเป็นไปได้เลยแบบนี้ นานวันเข้าก็ไม่มีใครคิดที่จะทำมันอีก

แต่หากเกิดเรื่องอย่างที่เย่เฉินพูดขึ้นมาจริงๆ พิษที่อยู่ในร่างกายถูกกำจัดออกไปจนสิ้นซาก พวกเขาก็คงทำแบบเดียวกันกับทหารหน่วยกล้าตาย ลุกขึ้นมาต่อสู้อย่างเต็มกำลัง

หลังจากที่เห็นท่าทีของทุกคน เย่เฉินก็พยักหน้าให้อย่างพึงพอใจ แล้วพูดขึ้นมา“ขุนพลหัวเมืองก็ต้องใช้ยาแก้พิษอยู่ตลอดไหม ？”

“ไม่เคยได้ยินมาก่อน”ทหารม้ากล้าคนแรกพูดขึ้นมา“ขุนพลหัวเมืองเป็นคนลึกลับ และเก็บเนื้อเก็บตัว จะใช้ยาแก้พิษเหมือนเราหรือไม่นั้น เราเองก็ไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน”

เย่เฉินถามต่อ“แล้วทุกครั้งที่ยาแก้พิษนั้นส่งไปถึงมีวิธีการแจกจ่ายยังไงให้กับพวกคุณและเหล่าทหารหน่วยกล้าตาย ？”

คนผู้นั้นพูดอธิบายว่า“ทุกครั้งที่ยาแก้พิษนั้นถูกส่งมา จะมีขุนพลหัวเมืองกับผู้ที่รับผิดชอบลำเลียงเป็นคนส่งมอบให้กันเองกับมือ ยาแก้พิษนั้นบรรจุเป็นสิบชิ้น ห่อหุ้มด้วยกระดาษไขกันความชื้น จากนั้นก็ใช้ขี้ผึ้งปิดผนึกแล้วตรีตราประทับ ทุกครั้งที่ยาแก้พิษถูกส่งมา ขุนพลหัวเมืองจะเป็นคนตรวจเช็กการบรรจุหีบห่อนั้นเอง หลังจากที่เช็กแล้วว่าไม่มีปัญหาใดๆ ก็จะส่งยาแก้พิษเหล่านี้ให้กับองครักษ์คนสนิทของเขา จากนั้นองครักษ์คนสนิทก็จะมาแจกจ่ายมันให้กับทหารม้ากล้าอย่างพวกเราด้วยตัวเอง”

พูดจบ เขาก็พูดต่อ“ในตอนที่แจกจ่ายยาแก้พิษนั้น พวกเราจะเข้าแถวตามโครงสร้างภายในขององค์กร เพื่อรับยาแก้พิษ แล้วหลังจากที่รับยาแก้พิษมา ก็ต้องกินยานั้นทันที ไม่สามารถจะแอบเอายาแก้พิษนั้นออกไปได้ ”

“รอจนพวกเรากินยาแก้พิษภายใต้การดูแลขององครักษ์คนสนิทแล้ว จากนั้นก็ต้องร่วมกันกับพวกเขา นำเอายาแก้พิษนี้ไปแจกจ่ายให้กับทหารหน่วยกล้าตายและครอบครัวของทหารหน่วยกล้าตาย ขั้นตอนโดยรวมนั้นเหมือนกัน ทหารหน่วยกล้าตายและครอบครัวของพวกเขาต้องกินยานั้นภายใต้การดูแลของพวกเรา เมื่อเป็นแบบนี้ ขั้นตอนกระบวนการกินยาแก้พิษทั้งหมดก็ถือว่าเสร็จสิ้น ”

หลี่ญ่าหลินที่อยู่ข้างๆอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา“ผมมีคำถามที่อยากจะถาม ในเมื่อหากพวกคุณไม่ได้ยาแก้พิษไป ก็จะอยู่ไม่พ้นเจ็ดวัน แล้วทำไมพวกเขาถึงยังต้องมาคอยดูให้พวกคุณต้องกินยาแก้พิษนั้นด้วย？หรือมีใครที่จงใจปฏิเสธที่จะไม่กินยาแก้พิษที่พวกเขาให้มาอย่างนั้นเหรอ？”

คนผู้นั้นฝืนยิ้มออกมา แล้วกล่าว“ไม่ว่าจะเป็นพวกเราหรือทหารหน่วยกล้าตาย อันที่จริงต่างก็มีความคิดที่จะต่อต้านมาตลอด รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองไม่สามารถจะไปงัดข้อกับทั้งองค์กรได้ แต่ยังไงก็ยังคงมีความหวังในใจ ดังนั้น ก่อนหน้านั้นก็เคยมีทหารหน่วยกล้าตายหลายคนจงใจไม่กินยาแก้พิษ เอายาเหล่านั้นเก็บไว้ให้คนคนหนึ่ง แล้วคิดหาวิธีให้คนคนนั้นหลบหนีออกไปจากฐานที่มั่นนี้ หวังว่าจะได้ความช่วยเหลือจากโลกภายนอก มาเปิดโปงเรื่องราวภายในขององค์กรนี้ เพื่อแลกกับความช่วยเหลือจากโลกภายนอก แต่ทั้งหมดล้วนล้มเหลวไม่เป็นท่า และเมื่อมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น ดังนั้นองค์กรก็จึงจำเป็นต้องให้มีคนมาดูแลเวลาที่ต้องกินยา ”

ฟังมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็พูดขึ้นมา“ก็เท่ากับว่า ยาแก้พิษที่ให้พวกคุณมีการป้องกันการปลอมแปลงเป็นพิเศษ แต่จะป้องกันการปลอมแปลงยังไงนั้น มีเพียงขุนพลหัวเมืองคนเดียวเท่านั้นที่รู้ ดังนั้นเมื่อส่งยาแก้พิษนั้นไปแล้ว จะมีเขาเป็นคนมาตรวจเช็กด้วยตัวเอง หลังจากที่ไม่พบความผิดปรกติใดๆ ก็จะทำการแจกจ่ายให้กับทหารม้ากล้าก่อน จากนั้นก็ให้ทหารหน่วยกล้าตายและครอบครัวของพวกเขา”

“ถูกต้อง”คนผู้นั้นพยักหน้าแล้วกล่าว “ ทุกขั้นตอนนั้นเข้มงวดอย่างมาก ”

เย่เฉินถามต่อ“ในความรู้สึกของคุณ ยาแก้พิษนั้นมีคุณสมบัติพิเศษที่จะปลอมแปลงยังไงได้？”

“อันนี้ก็……”คนผู้นั้นลังเลอยู่ชั่วครู่ แล้วก็จึงพูดขึ้นว่า“ผมเองก็ไม่มั่นใจว่ามีการป้องกันการปลอมแปลงยังไง แม้ยาทุกหีบห่อจะแกะมันต่อหน้าพวกเรา แล้วแจกจ่ายให้ แต่ขี้ผึ้งที่ปิดผนึกบนกระดาษไขนั้น ทุกครั้งจะมีการหลอมขึ้นใหม่ คุณเองก็รู้ ของแบบนั้นเมื่อผ่านความร้อน ลวดลายเดิมที่เคยมีอยู่ก็จะหายไป ดังนั้นผมเองก็ไม่รู้ว่าขี้ผึ้งที่ปิดผนึกเดิมนั้น หน้าตาเป็นยังไง”