ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4984
ห้าสี่เจ็ดพูดอย่างไม่ลังเล“คุณเย่ไม่ต้องห่วง ผมเชื่อว่าทหารหน่วยกล้าตายทุกคนไม่มีทางปฏิเสธแน่นอน！”
ทหารม้ากล้าคนแรกกลับพูดอย่างเป็นกังวล“คุณเย่ พูดตามตรง ในทีมของทหารม้ากล้า มีบางคนที่มีความคิดอยากที่จะไต่เต้าให้สูงขึ้นไปอีก ความคิดของพวกเขานั้น กับองค์กรแทบจะเป็นไปในทิศทางเดียวกัน คอยแต่อยากจะทำเพื่อผลประโยชน์ให้กับองค์กร เพื่อจะได้ก้าวไปสู่อีกระดับหนึ่งที่สูงกว่า หากคนแบบนี้ไม่กำจัดทิ้ง อนาคตอาจสร้างปัญหาเป็นแน่”
เย่เฉินพยักหน้า พูดอย่างเรียบเฉย“สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ปัญหา ถึงเวลาแค่ใช้กลอุบายเล็กน้อย ก็สามารถจะแยกคนกลุ่มนี้ออกมาได้ ”
พูดจบ เขาก็เอ่ยถาม“พวกคุณจะส่งยากันครั้งต่อไปเมื่อไร？”
“อีกสี่วันหลังจากนี้”ทหารม้ากล้าคนแรกเอ่ยพูดขึ้น“ตามปกติ อีกห้าวันหลังจากนี้เราจะต้องใช้ยาแก้พิษรอบถัดไป ยาจะต้องมาถึงในหนึ่งคืนก่อนวันที่จะต้องใช้ หลังจากที่ผ่านการตรวจเช็กเรียบร้อย ก็จะใช้เวลาในช่วงตีสี่ถึงแปดโมงเช้าของวันรวมตัวกันเพื่อกินยานี้”
เย่เฉินถาม“ยาเป็นเหมือนของใช้อื่นๆ ที่จะต้องลำเลียงมาจากตุรกี ถูกไหม？”
“ถูกต้อง”อีกฝ่ายพยักหน้าตอบ“ของใช้อื่นๆจะถูกลำเลียงผ่านทางเรือขนส่งถึงที่ไซปรัสพร้อมกัน ”
“ดี”เย่เฉินยกยิ้มเล็กน้อยแล้วกล่าว“หลังสี่วันผมจะแวะไปดูคนเดียวสักหน่อย”
หลี่ญ่าหลินในตอนนี้ก็พูดเห็นด้วยขึ้นมาเช่นกัน“ผมสนับสนุนความคิดนี้ของคุณชายเย่ ด้วยประสบการณ์การเป็นตำรวจของผมมานานหลายปี คดีสำคัญที่ยังไม่ได้รับการสะสาง ส่วนใหญ่ล้วนเป็นคดีที่มีผู้ต้องสงสัยเพียงคนเดียว ขอแค่คนคนนี้มีความเป็นมืออาชีพ และมีความสามารถมากพอ ก็จะสามารถบรรลุเป้าหมายของเขาได้อย่างง่ายดาย อีกทั้งก็ยังไม่ทิ้งร่องรอยใดๆเอาไว้ให้กับเจ้าหน้าที่อีกด้วย แต่เมื่องานที่คนคนเดียวทำนี้กลายเป็นการกระทำของกลุ่มคนขึ้นมา ร่องรอยที่ทิ้งเอาไว้ก็จะมีมากขึ้นตามไปด้วย ”
พูดมาถึงตรงนี้ หลี่ญ่าหลินก็พูดต่อ“ยกตัวอย่างที่ไม่เหมาะสมเช่น ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อในคดีฆาตกรรมต่อเนื่อง ฆาตกรที่อยู่เบื้องหลัง ล้วนเป็นคนคนเดียวแทบทั้งสิ้น”
ว่านพั่วจวินฟังมาถึงตรงนี้ ก็จึงได้แค่พยักหน้าแล้วพูดว่า“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมจะเตรียมความพร้อมรออยู่ที่เบรุต คุณเย่ต้องการสำนักว่านหลงเมื่อไร ผมจะนำคนไปที่นั่นโดยทันที！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...