ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4985
เย่เฉินพยักหน้า พูดด้วยรอยยิ้ม“ฉันยังมีเรื่องที่จะวานให้พวกนายต้องเตรียมพร้อมล่วงหน้าในเบรุตด้วย ”
พูดจบ เย่เฉินก็พูดอย่างจริงจัง“พั่วจวิน วันปฏิบัติการ นายพาห้าสี่เจ็ด กับทหารม้ากล้าเจ็ดคนนี้ไปรอฉันที่ทะเลหลวง หลังจากที่ฉันทำสำเร็จ นายพาพวกเขาไปที่เหมืองทองแดงนั้น อยากจะให้ทหารม้ากล้ากับทหารหน่วยกล้าตายทุกคนยอมจำนนอย่างยินยอมพร้อมใจ ต้องการให้พวกเขาทุกคนออกหน้าเป็นกระบอกเสียงให้ ”
ว่านพั่วจวินพูดอย่างไม่ลังเล“ได้ครับคุณเย่ ผมจะเตรียมเรือลำหนึ่งไว้ล่วงหน้า รอฟังข่าวจากคุณที่ทะเลหลวงครับ”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วหันมองไปยังห้าสี่เจ็ดและทหารม้ากล้าทั้งเจ็ดคน เอ่ยพูดขึ้นว่า“ถึงเวลา ต้องรบกวนทุกคนด้วยแล้ว หากเราทำเรื่องนี้สำเร็จได้ ยังต้องรบกวนทุกๆคนช่วยผมดูแลจัดการฐานที่มั่นนั้นด้วย ”
ทั้งแปดคนตอบตกลงอย่างไม่ลังเล
แผนการที่กล้าหาญและบ้าระห่ำของเย่เฉิน ทำเอาพวกเขาตื่นเต้นมาก หากพิษในร่างกายที่หายไป คือการทำลายโซ่ตรวนที่องค์กรพันธนาการพวกเขาเอาไว้มานานนับปี และการที่เย่เฉินเข้าไปกระชับพื้นที่ฐานที่มั่นนี้ นั้นก็คือการตอบโต้องค์กรในก้าวแรก
จากนั้น เย่เฉินถามทุกคน“ทุกคน ช่วยอธิบายให้ผมฟังหน่อยได้ไหม ว่ายาแก้พิษที่องค์กรให้พวกคุณนั้นหน้าตาเป็นยังไง ？”
ห้าสี่เจ็ดพูดขึ้นมาก่อน“ยาที่พวกเราได้เป็นยาเม็ดกลมๆ เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณหนึ่งเซนติเมตร มีสีน้ำตาลเข้ม ตัวยาลักษณะมันวาว ”
ทหารม้ากล้าทุกคนก็พากันพยักหน้าตาม ชายคนแรกพูดขึ้นมา“ที่เราได้ก็แบบนี้เหมือนกัน ”
เย่เฉินขมวดคิ้ว ควักเอายาช่วยหัวใจเม็ดหนึ่งออกมา เอ่ยถาม“มันดูคล้ายไอ้นี่หรือเปล่า ？”
คนผู้นั้นตอบ “อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน ”
หลี่ญ่าหลินถามต่อ “แล้วสามสัปดาห์นั้น การขนส่งสินค้าอื่นๆของพวกคุณกับตุรกีหยุดชะงักไปด้วยไหม？”
“เปล่า”คนผู้นั้นตอบ“ การขนส่งสินค้าต่างๆของเรากับตุรกีนั้นเป็นไปอย่างราบรื่น เรือสินค้าจะเข้ามาเกือบทุกๆสัปดาห์”
หลี่ญ่าหลินพยักหน้ารับเบาๆ แล้วกล่าว“ในเมื่อการขนส่งยังเป็นไปอย่างราบรื่นกับตุรกี อย่างนั้นแล้วยาแก้พิษของพวกคุณก็คงไม่ได้มีแหล่งผลิตในตุรกี ตุรกีน่าจะเป็นแค่ทางผ่าน ที่มีปัญหา น่าจะเป็นเส้นทางที่มายังตุรกีมากกว่า”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...