“ก็น่าจะเป็นอย่างนั้น ”คนผู้นั้นพูดอย่างหมดหนทาง“เรื่องบางเรื่องเราก็รู้กันแค่ผิวเผินเท่านั้น ไม่ได้รู้ลึกอะไร ”
หลี่ญ่าหลินหันมองไปยังเย่เฉิน แล้วพูดอย่างจริงจัง“คุณชายเย่ หากแผนการครั้งนี้ของคุณเป็นไปอย่างราบรื่น ผมขอแนะนำให้คุณหาโอกาสแกะรอย ยึดโรงหลอมทองแดงในตุรกีนี้ซะ องค์กรนี้ดูจะมีการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดสูงมาก และข้อมูลต่างๆก็ปกปิดไว้อย่างมิดชิด ทหารหน่วยกล้าตายไม่รู้ว่าภาคพื้นมีอะไร ทหารม้ากล้าก็ไม่รู้เรื่องภายนอกของฐานที่มั่น ดูจากสิ่งเหล่านี้ ผมเดาว่าขุนพลหัวเมืองเองก็คงไม่รู้อะไรมาก ข้างบนของพวกเขา ก็น่าจะเป็นโรงหลอมทองแดงตุรกีนี้ โรงหลอมทองแดงนี้ต้องรู้อะไรมากกว่านี้แน่ๆ ”
เย่เฉินพยักหน้า เห็นด้วยกับสิ่งที่เขาพูด“พล.ต.ท.หลี่วิเคราะห์ได้อย่างมีเหตุมีผล โรงหลอมทองแดงนี้น่าจะเป็นผู้ที่อยู่สูงสุด จากเรื่องราวที่เราได้รับรู้มาเกี่ยวกับองค์กรนี้”
หลี่ญ่าหลินพูดต่อ“นอกจากนี้ เส้นทางของยาแก้พิษนี้ก็สำคัญอย่างมาก ฐานที่มั่นของห้าสี่เจ็ดอยู่แถบบริเวณศรีลังกา และฐานที่มั่นของเหล่าทหารม้ากล้านี้ก็อยู่ที่ไซปรัส แต่ยาแก้พิษที่พวกเขาใช้นั้นมีลักษณะเดียวกัน เป็นไปได้ว่ามันอาจจะถูกผลิตมาจากสถานที่เดียวกัน ยาแก้พิษหลังจากที่ถูกผลิตขึ้นจากโรงงาน ก็จะแจกจ่ายไปยังทั่วทุกพื้นที่บนโลก หากเป็นแบบนี้จริงๆ เส้นทางของการกระจายยาแก้พิษ จะเป็นเบาะแสสำคัญในการเชื่อมโยงไปถึงองค์กรได้ !”
คำพูดของหลี่ญ่าหลิน ทำเอาเย่เฉินถึงกับตาสว่าง
ความรู้สึกของเขาที่ฝังลึกกับองค์กรนี้ คือการแบ่งแยกระบบภายในที่ชัดเจน รวมถึงการปิดกั้นเบาะแสและข้อมูลต่างๆอย่างที่สุด
ยิ่งไปกว่านั้นฐานที่มั่นโดยส่วนใหญ่ล้วนทำงานกันอย่างอิสระ ตัวตนนั้นก็ลึกลับอย่างมาก ต่อให้ฐานที่มั่นจะถูกค้นพบ ก็ไม่สามารถจะโยงใยไปถึงเบาะแสที่ชัดเจนขององค์กรได้
ทว่า อย่างที่หลี่ญ่าหลินพูดมา หากยาแก้พิษนี้มีองค์กรนี้เป็นศูนย์กลางในการผลิต ก็แค่ตามเบาะแสจากยาแก้พิษนี้ไป ก็จะสามารถหาสถานที่ตั้งขององค์กรที่ผลิตยาแก้พิษนี้ได้
อย่างแรกเลยคือการผลิตยาแก้พิษนั้นสำหรับเขาแล้วไม่ใช่เรื่องยาก อยากจะกำจัดพิษในร่างกายของกลุ่มคนเหล่านี้ ใช้เพียงปราณทิพย์เล็กน้อยก็ทำมันได้สำเร็จ ใช้ยาอายุวัฒนะผสมกับยาช่วยหัวใจเป็นยาพื้นฐาน ส่วนประกอบง่ายๆของยาที่ออกฤทธิ์เร็ว ก็รับประกันได้ว่าหลังจากที่ทหารหน่วยกล้าตายเหล่านี้ได้รับยานี้เข้าไป ก็จะสามารถหลุดพ้นโซ่ตรวนของพิษเหล่านี้ไปได้ในทันที
อย่างที่สอง อยากจะแทรกซึมเข้าไปในเหมืองทองแดงที่ราวกับถังโลหะนั้นก็ไม่ใช่เรื่องยาก เพราะถังโลหะนั้นมีช่องโหว่ง นั่นก็คือเส้นทางเรือขนส่งสินค้าของสถานที่นั้นกับตุรกี
ดังที่ทหารม้ากล้ากล่าว เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ถูกโลกภายนอกค้นพบ ดังนั้นจึงรับประกันการผลิตที่คงที่ของเหมืองทองแดง และยังได้ตั้งโรงหลอมทองแดงขึ้นในตุรกีอีกด้วย เพื่อย่อยหินแร่ที่ผลิตในเหมืองทองแดง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...