ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4989
เย่เฉินนิ่งไปชั่วครู่ แล้วพูดต่อ“อยากจะพัฒนาไปให้เร็วเหนือกว่าคนอื่น ก็ต้องเปลี่ยนรูปแบบความคิดที่มีในตอนนี้ ไม่มีคน หรือหาคนไม่ได้ หากยังหยุดอยู่ที่การแก้ปัญหาเรื่องหาลูกมือ ก็ยากที่จะทำการใหญ่ได้”
“คิดอยากจะทำการใหญ่นั้น รูปแบบโครงสร้างก็ต้องใหญ่พอ วิสาหกิจขนาดใหญ่เมื่อต้องเผชิญกับปัญหาในแบบเดียวกันนี้ จะไม่มาขบคิดถึงวิธีการสร้างทีมตั้งแต่เริ่มต้น จากนั้นก็ค่อยไปคิดค้นพัฒนาผลิตภัณฑ์ ทางออกแรกที่พวกเขาคิดนั้น คือการคว้านซื้อผลิตภัณฑ์ในท้องตลาดที่คิดว่าเหมาะสมนั้นมา”
พูดจบ เย่เฉินก็พูดต่อ“อีลอน มัสก์จะไม่เสียเวลาและความพยายามอันมีค่า เพื่อสร้างทวิตเตอร์ด้วยตัวเอง แต่จะซื้อทวิตเตอร์นั้นมา สำหรับเขาแล้วมันคือวิธีที่ประหยัดที่สุด อันที่จริงเราเองก็เหมือนกัน หากยังต้องไปรับสมัครคนเข้ามา ตัวแปรในนี้ก็จะมีมากเกินไป ถึงคุณคาดว่าจะใช้เวลาสองปีในการแก้ปัญหานี้ได้ แต่หากทางด้านบุคลากรเกิดการเปลี่ยนแปลง ระยะเวลาตรงนี้ก็จะยืดยาวออกไปไม่มีกำหนด”
“ก่อนอื่นระยะเวลาในการรับสมัครนั้นจะต้องกินเวลามากกว่าที่คาดไว้ จากเดิมที่วางแผนไว้ว่าภายในสามเดือนจะมีพนักงานที่เพียงพอ แต่เอาเข้าจริงอาจต้องใช้เวลานานถึงครึ่งปีหรือมากกว่านั้น ”
“ประการที่สองคือความมั่นคงของบุคลากร ทีมงานที่รับเข้ามาในช่วงเวลาเพียงไม่กี่เดือนนั้น อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาอีกหลายเดือนเพื่อทำการฝึกฝน แต่เมื่อคนที่รับเข้ามาแล้วได้รับการฝึกฝนจู่ๆก็จะลาออกไป อย่างนั้นแล้วเวลาที่ผ่านมาก็เท่ากับสูญเปล่า ทั้งรับสมัครและทั้งฝึกฝน ใช้เวลาในการเพียรพยายามกว่าครึ่งปี ถึงเวลาก็ทำอะไรไม่ได้ ต้องวนลูปกลับไปในรูปแบบเดิมนี้อีกครั้ง ”
“นอกจากนี้ ไม่ใช่แค่พนักงานมีความมั่นคงแล้วก็เพียงพอ ความมั่นคงที่ว่านั้น คือความสามารถที่พวกเขาจะแบกรับหน้าที่ที่มีของพวกเขาได้ ในส่วนนี้เรายังต้องลงทุนกับการลองผิดลองถูกอีก เพราะหากเลือกผิดคน ทุกอย่างก็ต้องวนลูปกลับไปที่เดิมอีกครั้ง ”
“เมื่อเป็นเช่นนี้ ต่อให้ใช้เวลาสามปีไม่แน่ว่าก็อาจจะไม่สามารถบรรลุเป้าหมายที่เราต้องการได้”
หล่างหงจวินตอบกลับ“เป็นบริษัทสื่อสารที่เก่าแก่แห่งหนึ่งในสหรัฐอเมริกา”
เย่เฉินถามต่อ“ บริษัทนั้นตอนนี้มีมูลค่าการตลาดเท่าไร？”
หล่างหงจวินครุ่นคิด แล้วกล่าว“หลายปีก่อนบริษัทเจริญรุ่งเรืองมาก มูลค่าตลาดสูงสุดแตะถึงหมื่นล้านเหรียญได้ แต่ด้วยสถานการณ์ฟองสบู่แตกที่มีอยู่อย่างต่อเนื่อง ผลประกอบการก็ดิ่งลง ตอนที่ผมถูกเลิกจ้างไปนั้น มูลค่าตลาดน่าจะอยู่ที่พันกว่าล้านเหรียญได้”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...