ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4991
เย่เฉินลงจากเครื่องเพียงลำพัง แล้วขับรถกลับไปยังโรงแรมที่พักกับเซียวชูหรัน
และในช่วงสองสามวันหลังจากนี้ เขาให้เฟ่ยเข่อซินส่งตัวยามาให้ชุดหนึ่ง ใช้เวลาที่เซียวชูหรันไปเรียนในตอนกลางวัน กลั่นยาช่วยหัวใจขึ้นมาชุดใหม่
จากนั้น เขาเอายาเสริมชี่ปราณเม็ดหนึ่งกับยาอายุวัฒนะสองเม็ดมาผสมเข้าไปด้วย แล้วเพิ่มสมุนไพรที่บำรุงร่างกายลงไปอีกจำนวนมาก กลั่นเป็นยาอีกหลายพันเม็ดที่มีฤทธิ์ยาเพียงพอ และยังมีโอสถที่มีปราณทิพย์อีกเล็กน้อย
ฤทธิ์ยาของโอสถชนิดนี้ แม้จะไม่เท่ายาช่วยหัวใจ แต่ก็สามารถกำจัดพิษที่อยู่ในร่างกายของทหารหน่วยกล้าตายและทหารม้ากล้าออกได้ ช่วยพวกเขาปลดโซ่ตรวนที่พันธนาการไว้กว่าหลายร้อยปีนี้ให้หมดสิ้นได้
นอกจากเตรียมยาแก้พิษแล้ว เย่เฉินยังได้เตรียมแผนปฏิบัติการขึ้นสองแผนสำหรับตัวเองด้วย
แผนแรก คือคิดหาโอกาสลักลอบเข้าไปในเรือบรรทุกสินค้าที่ลำเลียงยาแก้พิษนี้ในทะเล จับเส้นทางการลำเลียงยา คิดหาวิธีล้วงความลับที่สูงขึ้นไปอีกขั้นขององค์กร จากนั้นก็หาโอกาสสับเปลี่ยนยาแก้พิษนี้
และอีกแผนก็คือ แอบลักลอบเข้าไปในเหมืองทองแดง รอขุนพลหัวเมืองได้ยาแก้พิษไปแล้ว ก็ค่อยแอบจัดการขุนพลหัวเมืองอย่างลับๆ
ข้อดีของแผนแรก ไม่เพียงสามารถขยับเข้าใกล้บุคคลระดับสูงได้ และวิธีการนี้ก็ทำได้เร็วยิ่งกว่า เมื่อเป็นเช่นนี้ หากแผนการนี้ล้มเหลว ก็ยังเลือกแผนสองได้ แต่หากลงมือปฏิบัติการแผนสองก่อน อย่างนั้นก็จะไม่มีทางเลือกที่เหมาะสมอีก
ส่วนจะทำยังไงถึงจะแอบลักลอบขึ้นเรือบรรทุกสินค้าที่แล่นอยู่นี้ได้ เย่เฉินก็ได้คิดแผนหนึ่งที่เป็นไปได้ขึ้นมา บอกความต้องการของตัวเองให้ว่านพั่วจวินได้รับรู้ก่อน แล้วให้เขาเตรียมพร้อมสำหรับตัวเองล่วงหน้า
เย่เฉินพยักหน้า และถามเขา“เหมืองทองแดงของพวกเขา อยู่ที่ลีมาซอลใช่ไหม？”
“ครับ”ว่านพั่วจวินตอบ“ตำแหน่งของเหมืองทองแดง อยู่ทางฝั่งทิศตะวันออกเฉียงเหนือของลีมาซอลระยะห่างราวๆสามสิบกิโลตามแนวชายฝั่ง ที่เหมืองมีท่าเทียบเรือของตัวเอง”
เย่เฉินถามต่อ“ เช็กได้หรือยังว่าเรือขนส่งสินค้านั้นออกจากตรงไหนของตุรกี ？”
“เรียบร้อยแล้วครับ”ว่านพั่วจวินตอบ“ตามข้อมูลการขายของเหมืองทองแดง แร่ทองแดงทั้งหมดที่พวกเขาผลิตได้ ถูกขายมันให้กับโรงหลอมทองแดงในจังหวัดฮาทัยของตุรกี โรงหลอมแห่งนี้เพื่อต้องการจะลดต้นทุนการขนส่ง ได้ซื้อเรือสินค้าขนาดแปดพันตันมาลำหนึ่ง ใช้ในการขนส่งแร่ทองแดงจากไซปรัสโดยเฉพาะ เส้นทางเดินเรือของพวกเขาก็คงที่มาก นั่นก็คือจากท่าเรืออิสเคนเดอรุนในจังหวัดฮาทัยของตุรกี ไปท่าเทียบเรือของตัวเองในลีมาซอล ระยะทางทั้งหมดประมาณ210ไมล์ทะเล หรือเกือบ390กิโลเมตร”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...