ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4992
เย่เฉินถามเขา“ ควบคุมการเดินเรือลำนี้หรือยัง？”
“เรียบร้อยครับ”ว่านพั่วจวินอธิบาย“ข้อมูลการจดทะเบียนของพวกเขาเป็นไปอย่างปรกติทุกอย่าง ดังนั้นข้อมูลของเรือก็จึงตรวจเช็กได้ และบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดเองก็มีเรือที่วิ่งผ่านทางตะวันออกของไซปรัสไปยังตุรกี ขณะเดียวกันก็มีเรือเดินทางกลับด้วย เราได้ตรวจสอบข้อมูลเรดาร์เส้นทางการเดินเรือเหล่านี้ การนำทางด้วยเรดาร์ พบตำแหน่งข้อมูลของเรือลำนี้ หกชั่วโมงก่อนหน้าเรือลำนี้เดินทางออกจากท่าเรืออิสเคนเดอรุน ตอนนี้ก็เดินทางมากว่าครึ่งทางแล้ว อีกสามชั่วโมงก็จะมาถึงที่ลีมาซอล ”
“ดี”เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย และถามต่อ“เรือเร็วที่ให้เตรียมเรียบร้อยหรือยัง？”
“เรียบร้อยครับ”ว่านพั่วจวินตอบ“ตามคำขอของคุณ เรือสปีดโบ็ทที่ติดตั้งเครื่องยนต์Mercuryหกสูบ ทำความเร็วสูงสุดได้ที่120กิโลเมตร/ชั่วโมง”
เย่เฉินพูดขึ้นทันที“พาฉันไปเดี๋ยวนี้！”
ว่านพั่วจวินขับรถพาเย่เฉินเดินทางไป ถึงยังแนวชายฝั่งที่ไร้ซึ่งผู้คน
เวลานี้บนชายหาด มีรถกระบะคันใหญ่ที่ดัดแปลงขึ้นใหม่ ท้ายรถของกระบะคันนี้หันลงสู่ทะเล ด้านหลังพ่วงด้วยหางที่ยื่นออกมาราวๆหกถึงเจ็ดเมตร คลุมด้วยผ้าใบกันน้ำสีดำ
ว่านพั่วจวินดึงผ้าใบกันน้ำออก เรือสปีดโบ๊ทที่ปราดเปรียวลำหนึ่งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า
จากนั้น ว่านพั่วจวินก็ถามเย่เฉิน“คุณเย่ ให้ผมตามคุณไปด้วยดีไหม？”
เย่เฉินโบกมือ“ฉันไปเองได้ นายรีบขึ้นเฮลิคอปเตอร์แล้วไปขึ้นเรือเพื่อรวมตัวกับคนอื่นๆ รอฟังคำสั่งฉันอยู่บนเรือ”
ว่านพั่วจวินพยักหน้า หยิบกระเป๋าเป้ออกจากห้องโดยสาร แล้วพูดกับเย่เฉิน“คุณเย่ ของที่คุณให้ผมเตรียมครบทุกอย่าง เครื่องสื่อสารผ่านดาวเทียมก็อยู่ข้างในด้วย”
“ดี！”เย่เฉินกระโดดขึ้นเรือ ทำความคุ้นเคยกับการทำงานของเรือลำนี้ จากนั้นก็พูดกับว่านพั่วจวิน “พั่วจวิน นายเอาเรือลงทะเลได้เลย”
“ได้ครับคุณเย่ ！”
จากนั้น เขาเปลี่ยนชุดสีดำนั้น แล้วดับเครื่องยนต์เรือ ปิดแม้กระทั่งเรดาร์การนำทางของเรือด้วย
วิทยุสื่อสารดาวเทียม ในตอนนี้มีเสียงของว่านพั่วจวินดังขึ้นมา“คุณเย่ เรือลำนั้นอยู่ห่างจากคุณไม่ถึงยี่สิบไมล์ทะเล เราจะคอยจับตาดูตำแหน่งของเขาแบบเรียลไทม์ และจะรายงานให้คุณทราบในทันที ”
ผ่านไปประมาณยี่สิบนาที ที่ท้องน้ำทะเล เย่เฉินก็มองเห็นแสงไฟของเรือบรรทุกสินค้าลำนั้น
หลังจากที่ได้รับการยืนยันจากว่านพั่วจวินว่าเรือลำนี้เป็นเรือที่ตัวเองกำลังตามหา เขาสะพายกระเป๋าเป้สีดำกันน้ำของตัวเอง ล็อกสายสะพายตรงกลางจนแน่น สายตาจ้องมองไปยังเรือสินค้าที่ขยับเข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ
ในขณะที่ระยะห่างของอีกฝ่ายอยู่ไม่ถึงสองไมล์ทะเล เย่เฉินใช้มีดทะลุวิญญาณ ผ่าตัดกลางลำเรือจนขาด ในระหว่างที่เรือกำลังจม เขาใช้ปราณทิพย์กับสองขา ให้ขาที่มีปราณทิพย์นี้สามารถพยุงตัวเองให้ลอยอยู่ในผิวน้ำได้
จากนั้น เขาก็ราวกับเดินบนพื้นราบ มุ่งตรงไปหาเรือสินค้าลำนั้น！
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...