ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4993
ในตอนนี้ เรือสินค้าที่มีน้ำหนักไม่ถึงหนึ่งหมื่นตัน กำลังแล่นด้วยความเร็วเต็มที่ในทะเล
เสียงของเรือในขณะที่ทำการแล่นนั้นดังกระหึ่ม พวกเขาไม่รู้สึกเลยสักนิด ว่าที่ด้านซ้ายของพวกเขา เหนือผิวน้ำ มีเงาดำเงาหนึ่งกำลังมุ่งตรงมาที่พวกเขาอย่างรวดเร็ว
และเงาดำเงานี้ ก็คือเย่เฉิน
และเพราะพลังปราณทิพย์ ที่ขาของเขาในตอนนี้ ก็ราวกับเหยียบเบาะลมที่มองไม่เห็นสองอัน ระยะห่างของฝ่าเท้ากับผิวน้ำนั้นประมาณสิบเซนติเมตรได้
ทุกการก้าวย่างของเย่เฉินบนคลื่นน้ำ จะก่อเกิดเป็นน้ำที่กระเซ็นเป็นฝอย หากเป็นตอนกลางวัน ไม่เพียงจะสะดุดตาอย่างมาก แต่หากมีคนพบเห็นเข้า ก็คงต้องอ้าปากค้าง
แต่ทว่า ในตอนนี้พื้นผิวน้ำนั้นมืดสนิท บวกกับชุดสีดำที่เขาสวมใส่ ก็ราวกับวิญญาณ ต่อให้ศัตรูที่มีประสาทรับรู้ดีแค่ไหน ก็ไม่สังเกตเห็นความผิดปกติใดๆ
ระยะห่างที่ขยับเข้าใกล้เรือมากขึ้นเรื่อยๆ เย่เฉินสามารถมองเห็นคนเฝ้ายามหลายคนที่ยืนอยู่ตรงดาดฟ้าและรอบๆกราบเรือพร้อมด้วยอาวุธครบมือ
เป็นเหมือนกับเรือบรรทุกสินค้าทั่วไป แม้เรือสินค้าลำนี้จะไม่ได้มีขนาดที่ใหญ่โตมาก แต่โครงสร้างก็คือโกดังสินค้าตั้งอยู่ที่ส่วนหน้าและส่วนกลางของเรือ และหอบังคับการก็อยู่ตรงท้ายเรือ
หอบังคับการ เป็นโครงสร้างส่วนบนของเรือสินค้า ห้องควบคุมการเดินเรือ พื้นที่ใช้สอยของลูกเรือล้วนรวมกันอยู่ที่นี่
คนเฝ้ายามของเรือในเวลานี้มีทั้งหมดหกคน สองคนอยู่ที่หัวเรือ และสองคนอยู่ที่กราบเรือส่วนกลางทั้งสองข้าง อีกสองคนอยู่ตรงรอบนอกของหอบังคับการชั้นบน
เนื่องจากบริเวณใกล้เคียงนี้ไม่มีเรือลำอื่นที่มองเห็นได้ ดังนั้นยามรักษาการณ์ก็จึงหละหลวมอยู่บ้าง แต่ก็ยังคงยืนประจำการกันอยู่ สองคนที่อยู่บริเวณท้ายเรือก็สุมหัวกันสูบบุหรี่อีกด้วย
เย่เฉินขบคิดชั่วครู่ แล้วเลือกขึ้นเรือทางท้ายเรือ แม้คนส่วนใหญ่จะมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ แต่เพราะการทำงานของเครื่องยนต์และใบพัดของเรือทั้งลำก็อยู่ที่ตรงบริเวณท้ายเรือนี้ ดังนั้นสถานที่ตรงนี้ก็จึงอึกทึกอย่างมาก เมื่อเป็นเช่นนี้ แม้อีกฝ่ายจะมีพลังวิชาก็ไม่กลัวจะมีใครสังเกตเห็น
นี่ยังไม่เท่าไร เขาพบว่า แปดคนที่ตรงบริเวณชั้นสองนั้น กระจายอยู่กันในห้องเล็กๆสี่ห้อง สองคนต่อหนึ่งห้องราวกับเป็นห้องพักของลูกเรือ
และสองคนที่ตรงบริเวณชั้นสามนั้นห้องก็มีขนาดที่ใหญ่กว่า ขนาดของพื้นที่ห้องหนึ่งห้อง เทียบได้กับห้องพักของลูกเรือสามคน
ที่ทำเอาเย่เฉินคาดคิดไม่ถึงนั่นก็คือ สองคนที่อยู่ตรงชั้นสามในตอนนี้กำลังต่างอิงแอบแนบชิดกัน ทำกิจกรรมที่ออกแรงเรียกเหงื่อกันอย่างดุเดือด
เย่เฉินแอบคิด“ออกเรือทำภารกิจ ยังทำเรื่องน่าบัดสีกันบนเรือได้ คิดว่าผู้บัญชาการสูงสุดของเรือลำนี้ต้องเป็นหนึ่งในสองคนนี้แน่ๆ！”
ดังนั้น เขาจึงกระโดดข้ามราวบันไดตรงชั้นสาม เข้ามายังด้านในของพื้นที่พักผ่อนตรงหอบังคับการชั้นสาม
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...