ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4994
พื้นที่ภายในของหอบังคับการนั้นมีขนาดใหญ่ ที่ชั้นสามนอกจากมีห้องใหญ่ที่คนทั้งสองในตอนนี้เต็มเปี่ยมไปด้วยไฟราคะแล้ว ยังมีห้องประชุมขนาดใหญ่อีกหนึ่งห้อง กับห้องอาหารและห้องน้ำอย่างละห้อง
เย่เฉินเดินผ่านห้องเหล่านี้ ในตอนที่มาถึงยังหน้าห้องที่อยู่ด้านในสุด สงครามของคนทั้งสองก็ได้สิ้นสุดลงแล้ว
ในตอนนี้ ก็ได้ยินเสียงของเสื้อผ้าที่เสียดสีกันไปมาเพื่อสวมใส่ จากนั้นก็ได้ยินเสียงหัวเราะของผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นว่า“รอผมเดี๋ยว ผมขอไปดูห้องควบคุมก่อน ”
อีกคนไม่พูดอะไร ได้ยินเพียงเสียงจูบของคนทั้งสอง จากนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ขยับเข้ามาที่ตรงประตู
เย่เฉินถือมีดทะลุวิญญาณไว้ในฝ่ามือขวาแล้วรอ ในตอนที่ประตูถูกดึงเปิดออกจากทางด้านใน เขาก็เห็นชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกจากประตูมา ไม่รอให้อีกฝ่ายได้รู้ตัว เย่เฉินปรี่เข้าประชิดอย่างไว มือซ้ายคว้าหมับเข้าที่ลำคอของอีกฝ่ายแน่น จากนั้นก็ใช้เท้าถีบประตูให้ปิดลง
พลังวิชาของอีกฝ่ายอยู่ในแดนสว่างชั้นสูงสุด เมื่อเห็นเย่เฉินพุ่งเข้ามา สองมือก็ยกขึ้นตอบโต้กลับอย่างอัตโนมัติ
แต่ว่า ยังไม่ทันที่เขาจะได้ตอบโต้กลับ เย่เฉินก็ใช้ปราณทิพย์เพียงเล็กน้อยสะกดการรับรู้ของชายที่อยู่ตรงหน้า ให้เขาเป็นเหมือนเฉินจงเหล่ยราชันสงครามของสำนักว่านหลงในตอนนั้น ที่ไม่สามารถจะควบคุมการเคลื่อนไหวของร่างกายได้
ชายผู้นี้ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น การรับรู้ถูกควบคุมไว้อย่างสมบูรณ์ ร่างกายยืนนิ่งอยู่กับที่ หรือแม้แต่เปลือกตาก็ไม่สามารถจะขยับได้
หลังจากที่จัดการกับคนคนนี้เรียบร้อย เย่เฉินตั้งใจจะทำอย่างเดียวกันนี้ ควบคุมผู้หญิงที่อยู่ข้างในคนนี้ด้วย จากนั้นค่อยมาสอบปากคำเขา
และในตอนนี้ เนื่องจากด้านในของประตูมีทางเดินที่ทอดยาวเกือบสองเมตร ดังนั้นผู้หญิงที่อยู่ภายในห้องก็จึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่เมื่อเย่เฉินเดินเข้ามายังด้านในของห้อง ก็ต้องพบว่า คนที่กำลังแต่งตัวอยู่ที่ข้างเตียงในขณะนี้ กลับเป็นคนแก่ที่อายุห้าสิบเกือบหกสิบเห็นจะได้ ！
เมื่อตาแก่เห็นคนในชุดดำบุกเข้ามา ก็ตื่นตกใจ เอื้อมมือไปจะหยิบปืนที่หัวเตียง！
ในระดับขั้นของนักบู๊ นอกเหนือจากแดนสว่างที่ใช้เส้นลมปราณมาแยกวัดระดับขั้นกันแล้ว แดนมืด แดนมิติและแดนปรมาจารย์ ก็แบ่งออกเป็นหนึ่งถึงชั้นเก้าเหมือนกัน
ว่านพั่วจวินที่เพิ่งจะก้าวเข้าสู่แดนมืดได้ ตอนนี้ยังอยู่ในระดับพื้นฐานของแดนมืดชั้นหนึ่ง
แต่ว่า ตาแก่คนนี้ กลับอยู่ในแดนมืดชั้นสามแล้ว
ด้วยความแข็งแกร่งของเขา หากวันนี้ว่านพั่วจวินมาอยู่ตรงหน้าเขา ก็คงต้านรับไม่พ้นสามกระบวนท่าแน่นอน
และตาแก่คนนี้ก็ไม่คิดเหมือนกันว่า พลังวิชาของเย่เฉินนั้นจะแข็งแกร่งมากถึงเพียงนี้ ตัวเองอยู่ตรงหน้าเขา ก็แทบไม่มีกำลังจะโต้ตอบใดๆ จึงดิ้นรนไปมาแล้วถาม“แก……แกเป็นใคร？！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...