พื้นที่ภายในของหอบังคับการนั้นมีขนาดใหญ่ ที่ชั้นสามนอกจากมีห้องใหญ่ที่คนทั้งสองในตอนนี้เต็มเปี่ยมไปด้วยไฟราคะแล้ว ยังมีห้องประชุมขนาดใหญ่อีกหนึ่งห้อง กับห้องอาหารและห้องน้ำอย่างละห้อง
เย่เฉินเดินผ่านห้องเหล่านี้ ในตอนที่มาถึงยังหน้าห้องที่อยู่ด้านในสุด สงครามของคนทั้งสองก็ได้สิ้นสุดลงแล้ว
ในตอนนี้ ก็ได้ยินเสียงของเสื้อผ้าที่เสียดสีกันไปมาเพื่อสวมใส่ จากนั้นก็ได้ยินเสียงหัวเราะของผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นว่า“รอผมเดี๋ยว ผมขอไปดูห้องควบคุมก่อน ”
อีกคนไม่พูดอะไร ได้ยินเพียงเสียงจูบของคนทั้งสอง จากนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ขยับเข้ามาที่ตรงประตู
เย่เฉินถือมีดทะลุวิญญาณไว้ในฝ่ามือขวาแล้วรอ ในตอนที่ประตูถูกดึงเปิดออกจากทางด้านใน เขาก็เห็นชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกจากประตูมา ไม่รอให้อีกฝ่ายได้รู้ตัว เย่เฉินปรี่เข้าประชิดอย่างไว มือซ้ายคว้าหมับเข้าที่ลำคอของอีกฝ่ายแน่น จากนั้นก็ใช้เท้าถีบประตูให้ปิดลง
พลังวิชาของอีกฝ่ายอยู่ในแดนสว่างชั้นสูงสุด เมื่อเห็นเย่เฉินพุ่งเข้ามา สองมือก็ยกขึ้นตอบโต้กลับอย่างอัตโนมัติ
แต่ว่า ยังไม่ทันที่เขาจะได้ตอบโต้กลับ เย่เฉินก็ใช้ปราณทิพย์เพียงเล็กน้อยสะกดการรับรู้ของชายที่อยู่ตรงหน้า ให้เขาเป็นเหมือนเฉินจงเหล่ยราชันสงครามของสำนักว่านหลงในตอนนั้น ที่ไม่สามารถจะควบคุมการเคลื่อนไหวของร่างกายได้
ชายผู้นี้ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น การรับรู้ถูกควบคุมไว้อย่างสมบูรณ์ ร่างกายยืนนิ่งอยู่กับที่ หรือแม้แต่เปลือกตาก็ไม่สามารถจะขยับได้
หลังจากที่จัดการกับคนคนนี้เรียบร้อย เย่เฉินตั้งใจจะทำอย่างเดียวกันนี้ ควบคุมผู้หญิงที่อยู่ข้างในคนนี้ด้วย จากนั้นค่อยมาสอบปากคำเขา
และในตอนนี้ เนื่องจากด้านในของประตูมีทางเดินที่ทอดยาวเกือบสองเมตร ดังนั้นผู้หญิงที่อยู่ภายในห้องก็จึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่เมื่อเย่เฉินเดินเข้ามายังด้านในของห้อง ก็ต้องพบว่า คนที่กำลังแต่งตัวอยู่ที่ข้างเตียงในขณะนี้ กลับเป็นคนแก่ที่อายุห้าสิบเกือบหกสิบเห็นจะได้ !
เมื่อตาแก่เห็นคนในชุดดำบุกเข้ามา ก็ตื่นตกใจ เอื้อมมือไปจะหยิบปืนที่หัวเตียง!
ในระดับขั้นของนักบู๊ นอกเหนือจากแดนสว่างที่ใช้เส้นลมปราณมาแยกวัดระดับขั้นกันแล้ว แดนมืด แดนมิติและแดนปรมาจารย์ ก็แบ่งออกเป็นหนึ่งถึงชั้นเก้าเหมือนกัน
ว่านพั่วจวินที่เพิ่งจะก้าวเข้าสู่แดนมืดได้ ตอนนี้ยังอยู่ในระดับพื้นฐานของแดนมืดชั้นหนึ่ง
แต่ว่า ตาแก่คนนี้ กลับอยู่ในแดนมืดชั้นสามแล้ว
ด้วยความแข็งแกร่งของเขา หากวันนี้ว่านพั่วจวินมาอยู่ตรงหน้าเขา ก็คงต้านรับไม่พ้นสามกระบวนท่าแน่นอน
และตาแก่คนนี้ก็ไม่คิดเหมือนกันว่า พลังวิชาของเย่เฉินนั้นจะแข็งแกร่งมากถึงเพียงนี้ ตัวเองอยู่ตรงหน้าเขา ก็แทบไม่มีกำลังจะโต้ตอบใดๆ จึงดิ้นรนไปมาแล้วถาม“แก……แกเป็นใคร?!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...