ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4995
เย่เฉินไม่ตอบคำถามของเขา แค่ยิ้มเยาะ แล้วพูดเย้ยหยัน“ผมเป็นใครคุณไม่ต้องรู้หรอก แต่คุณนี่สิ อายุขนาดนี้แล้ว รสนิยมพิเศษใช้ได้เลยนะ！”
สีหน้าท่าทีของชายชราตะลึงเป็นอย่างมาก ถามอย่างประหม่า“นี่……นี่แก……แกยังเด็กมาก มองเห็นแดนมืดของฉันได้ยังไง？！หรือแกก็เป็นยอดฝีมือแดนมืดเหมือนกันเหรอ？！”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม“แดนมืดในสายตาผม ไม่เรียกว่าเป็นยอดฝีมืออะไร”
พูดจบ เย่เฉินใช้ปราณทิพย์สำรวจไปยังจุดตันเถียนของเขา ขมวดคิ้วแล้วกล่าว“คุณอยู่ในแดนมืดแล้ว ในร่างกายยังมีพิษด้วยเหรอ”
ชายชราถามเขาอย่างตื่นตะลึง“นี่แก……แกรู้ได้ยังไง？！”
คิ้วของเย่เฉินขมวดกันแน่นมากขึ้นไปอีก พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ผมไม่เพียงเห็นพิษที่อยู่ในร่างกายคุณ แต่ผมยังมองเห็น ว่าพิษในร่างกายของคุณ กับพวกทหารหน่วยกล้าตาย และทหารม้ากล้านั้นมันไม่เหมือนกัน พิษในร่างกายของคุณนั้น มีความรุนแรงกว่ามาก”
พูดจบ เย่เฉินมองไปที่เขา และพูดอย่างเฉียบขาด“จะให้โอกาสคุณพูดความจริง หากคุณรักษามันไว้ไม่ได้ งั้นผมจะใช้วิธีการของผมเอง ”
ชายชรานิ่งไปชั่วครู่ มองไปที่เย่เฉิน แล้วถาม“หากผมเดาไม่ผิด ท่านก็คงจะเป็นคนที่ฆ่าทหารม้ากล้าทั้งหมดของเราที่เบอร์เกนในยุโรปเหนือใช่ไหม？”
เย่เฉินถามอย่างนึกสนใจขึ้นมา“ทำไม พวกคุณเดาได้แล้วว่ามีคนฆ่าทหารม้ากล้าทั้งหมดเหรอ？”
ชายชราส่ายหัว และกล่าว“เบื้องบนคิดว่าทางฝั่งยุโรปเหนือคิดไม่ซื่อ วางกับดักไว้ล่วงหน้า แต่เมื่อเห็นความสามารถของท่าน และได้ยินท่านเอ่ยพูดถึงทหารหน่วยกล้าตายกับทหารม้ากล้า ผมก็เดาได้ว่าท่านต้องมีส่วนเกี่ยวข้อง”
เย่เฉินหัวเราะ แล้วพูดหยอก“ กัดเขี้ยวพิษ？ทหารหน่วยกล้าตายในนครนิวยอร์ก ก็มีคนเคยทำแบบนี้ แต่ต่อให้เขาจะกัดเขี้ยวพิษนั้นไป ผมก็ช่วยชีวิตให้เขาไม่ต้องตายได้ ”
ชายชราหัวเราะ แล้วกล่าว“เมื่อครู่ท่านเองก็เป็นคนบอก ว่าพิษในร่างกายของผม ไม่เหมือนกับของพวกเขา ท่านพูดถูก มันไม่เหมือนกันจริงๆ และไม่ใช่เพียงพิษในร่างกายเท่านั้นที่ไม่เหมือนกัน แต่พิษในเขี้ยวพิษนี้ก็ไม่เหมือนกันด้วย พิษในเขี้ยวของผม เมื่อกัดมันแล้ว ต่อให้เป็นเทพเซียนก็ช่วยชีวิตไม่ได้ ”
เย่เฉินถามเขาด้วยรอยยิ้ม“มันทรงพลังขนาดนั้นเลยเหรอ? ”
ชายชราพูดด้วยดวงตาที่เป็นประกาย “หากท่านไม่เชื่อ ก็ลองดูได้ แต่ถ้าหากผมตายแล้ว คุณก็จะไม่ได้ข้อมูลอะไรเลย ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...