“แม้บางคนเส้นลมปราณแปดเส้นจะถูกเปิดแล้ว แต่ทั้งชีวิตก็ไม่สามารถจะบรรลุถึงแดนสว่างชั้นสูงสุดได้ และไม่มีทางที่จะบรรลุแดนมืดได้ แต่ว่า หากเข้าร่วมค่ายฮูเบน ต่อให้จะถูดจัดให้อยู่ในระดับC ก็สามารถจะบรรลุได้ภายในระยะเวลาสิบปี เป็นยอดฝีมือแดนมืดชั้นหนึ่ง ผมอยู่ค่ายฮูเบนมายี่สิบปี จากนักบู๊แปดดาว ก็กลายมาเป็นแดนมืดชั้นสามได้ นี่เป็นเรื่องที่ผมไม่เคยคาดหวังมาก่อน นักบู๊แบบผม ยอมเข้าร่วมกับองค์กรอย่างยินยอมพร้อมใจ ก็เพราะมีโอกาสแบบนี้ ”
เย่เฉินไม่คิดว่า ภายในองค์กรนี้ยังมียอดฝีมือแดนมิติอยู่ด้วย จนตอนนี้เขาก็ยังไม่รู้ ว่ายอดฝีมือแดนมิตินั้นแข็งแกร่งเพียงใด
ด้วยความประหลาดใจ เขาก็ถามต้วนลี่เย่ต่อ“ฟังที่คุณพูดมา คุณเพิ่งจะมาเข้าร่วมกับองค์กรพั่วชิงอย่างนั้นเหรอ?”
“ใช่”ต้วนลี่เย่กล่าว“เดิมทีผมเป็นแค่ลูกศิษย์ในสำนักเล็กๆ ในสำนักผมก็ถือว่าเป็นคนที่มีพรสวรรค์อยู่บ้าง เมื่อสามสิบปีก่อน อาจารย์ของผมไปล่วงเกินยอดฝีมือขององค์กรพั่วชิงคนหนึ่งเข้า อีกฝ่ายบุกมาถึงที่สำนัก แล้วฆ่าอาจารย์กับพี่น้องในสำนักจนตาย และเพราะผมมีพรสวรรค์ และยอมจำนนในตอนแรก ก็จึงได้รับความชื่นชมจากอีกฝ่าย ดังนั้นอีกฝ่ายก็จึงชักนำผมให้เข้าร่วมองค์กรพั่วชิง”
เย่เฉินถามต่อ“แล้วพิษในร่างกายคุณเป็นมายังไงกัน?”
ต้วนลี่เย่กล่าว“ใครที่คิดอยากจะเข้าร่วมองค์กรพั่วชิง ก็ต้องกินยาพิษนั้นเข้าไป ในตอนที่เข้าร่วมใหม่ๆ ยาที่ผมได้รับกับของทหารหน่วยกล้าตาย และทหารม้ากล้านั้นเป็นแบบเดียวกัน ต้องได้รับยาแก้พิษในทุกๆอาทิตย์ แต่อยู่ค่ายฮูเบนมายี่สิบปี ในตอนที่ออกจากค่ายฮูเบน องค์กรได้ให้ยาพิษตัวใหม่กับผม ยาพิษชนิดนี้รุนแรงกว่า และระยะเวลาการออกฤทธิ์ของมันก็ยืดยาวออกไปเป็นในทุกๆครึ่งปี ก็จึงมีอิสระมากขึ้น”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วถาม“อย่างที่คุณพูดค่ายฮูเบนก็คือฐานฝึกสำหรับผู้เก่งกาจวิชาบู๊ขั้นสูง”
“จะเป็นไปได้ยังไง?”ต้วนลี่เย่พูดโพล่งออกมาอย่างไม่คิด“ยี่สิบปีที่อยู่ค่ายฮูเบน เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทุกชั่วโมง ทุกนาทีผ่านไปอย่างคุ้มค่าที่สุด ยี่สิบปีที่อยู่ที่นั่น จากนักบู๊แปดดาวผมบรรลุจนถึงแดนสว่างชั้นสูงสุด และจากแดนสว่างชั้นสูงสุดก็กลายมาเป็นแดนมืดชั้นหนึ่ง จากนั้นก็ชั้นสองและสาม จนผมอายุแปดสิบห้า ยี่สิบปีที่อยู่ค่ายฮูเบน เป็นชีวิตที่สมบูรณ์ที่สุดในยี่สิบปี!”
เย่เฉินไม่คิดว่า ต้วนลี่เย่ที่ดูจะอายุแค่หกสิบต้นๆ แต่แท้จริงแล้วจะอายุถึงแปดสิบห้าปีแล้ว
ทว่า เพราะต้วนลี่เย่เป็นยอดฝีมือแดนมืด และยอดฝีมือแดนมืดนั้นก็ล้วนแล้วแต่มีอายุขัยอยู่ที่120-130ปีขึ้นไปอยู่แล้ว ดังนั้นเขาก็จึงดูอ่อนกว่าวัย ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...