ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 500
บทที่ 500
เหอหัวเฉียงตกใจจนตัวสั่น เขาพูดกับเย่เฉินอย่างไม่ชัดว่า: "อาจารย์เย่ผมผิดไปแล้ว ผมถูกป้ารองหลอก ป้าบอกว่าจะจัดฉากหลอกแม่ยายท่าน ผมถูกป้าหลอกใช้ทั้งนั้น..."
เย่เฉินตบหน้าของเขาอย่างแรง และพูดอย่างเย็นชา: "ก่อนที่สิบสองเสียงยังไม่จบลง ถ้าแกยังกล้าพูดแม้แต่คำเดียว ฉันก็จะให้หงห้าฉีกแกเป็นร้อยชิ้น!”
เหอหัวเฉียงตกใจกับแววตาที่ดุร้ายของเย่เฉิน และหุบปากในทันที
ในตอนนี้เย่เฉินมองไปที่มือขวาของเขาที่หักทั้งห้านิ้ว แล้วพูดเบาๆ : "มือขวายังขาดอีกหนึ่งเสียง มา เตรียมตัวให้พร้อม"
พูดจบ ก็จับข้อมือของเขา และใช้แรงอย่างแรง
แกร็ก!
ข้อมือขวาของเหอหัวเฉียงหัก!
ขาทั้งสองของเหอหัวเฉียงอ่อนตัวลง และคุกเข่าลงกับพื้น
เขาอยากขอความเมตตา แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่เย่เฉินพูดเมื่อกี้ ก็ไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่คำเดียว
แต่ว่า ความเจ็บปวดที่เสียดแทงนี้ มันทำให้เขาแทบสลาย
ในตอนนี้เย่เฉินกลับพูดว่า: "สิบสองเสียง นี่เพิ่งผ่านไปแค่หกเสียง ยังมีอีกหกเสียง"
พูดจบ ก็โน้มตัวลงจับมือซ้ายของเหอหัวเฉียง
เหอหัวเฉียงมองไปที่เย่เฉินด้วยน้ำตา และไม่กล้าที่จะพูด เขาจึงใช้ดวงตาที่น่าสมเพช และส่ายหัวไปมา เพื่อขอความเมตตาจากเย่เฉิน
เย่เฉินยิ้มให้เขาอย่างโหดร้าย
หลังจากนั้น เขาก็จับนิ้วหัวแม่มือซ้ายของเขา และพูดเบาๆ : "มา เสียงที่เจ็ด! "
เหอหัวเฉียงสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวด!
เย่เฉินไม่ได้ให้โอกาสเขาในการตอบโต้ และพูดต่อว่า: "มา เสียงที่แปด! "
เหอหัวเฉียงรู้สึกเจ็บปวดและกำลังจะเป็นลม
แต่ว่า เสียงที่เก้าก็ทำให้เขาฟื้นขึ้นมา
เย่เฉินในเวลานี้ สายตาของเขา ช่างน่ากลัวและโหดร้ายราวกับชูร่าแห่งนรก!
เย่เฉินตบหน้าเขา และยิ้มจางๆ พูดว่า: "ยังมีอีกสี่เสียง อย่าพลาดโดยเด็ดขาด"
สิบสองเสียง!
เหอหัวเฉียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด
เขารู้ว่า อนาคตตัวเองเป็นคนไร้ประโยชน์ นิ้วทั้งสิบ และข้อมือสองข้างก็ไร้ประโยชน์หมด ตัวเองจะทำอะไรได้อีกในอนาคต?!
อยู่ในสังคมต่อไป?
ตัวเองยังสามารถถือมีดได้ไหม?
ถึงตอนนั้นถ้าไม่ถูกศัตรูฆ่าตาย เกรงว่าคงถูกจุดธูปฝังไปแล้ว?
ในเวลานี้เย่เฉินนั่งยองๆ มองไปที่เหอหัวเฉียง และพูดอย่างเย็นชา: "แกยังมีขาอีกสองข้าง และสองเท้า ดังนั้น หากต่อจากนี้แกไม่ตอบคำถามฉันให้ดีๆ ฉันจะมอบสิบสองเสียงให้แกอีก! "
ใบหน้าของเหอหัวเฉียงซีดราวกับแม่คนิ้ง พูดอย่างสิ้นหวังว่า: "ไม่ว่าท่านจะถามอะไร ผมจะตั้งใจตอบ!”
เย่เฉินพยักหน้า มองไปที่เฉียนหงเย่นและเหอเหลียนที่สั่นเทา และพูดอย่างเย็นชา: "แกบอกฉันให้ชัดเจน ว่าเรื่องในวันนี้ที่จริงแล้วเป็นอย่างไร หากพลาดแม้แต่รายละเอียดเดียว ขาสองข้างของแกก็ไม่ต้องมีแล้ว! "
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...