ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 500

บทที่ 500

เหอหัวเฉียงตกใจจนตัวสั่น เขาพูดกับเย่เฉินอย่างไม่ชัดว่า: "อาจารย์เย่ผมผิดไปแล้ว ผมถูกป้ารองหลอก ป้าบอกว่าจะจัดฉากหลอกแม่ยายท่าน ผมถูกป้าหลอกใช้ทั้งนั้น..."

เย่เฉินตบหน้าของเขาอย่างแรง และพูดอย่างเย็นชา: "ก่อนที่สิบสองเสียงยังไม่จบลง ถ้าแกยังกล้าพูดแม้แต่คำเดียว ฉันก็จะให้หงห้าฉีกแกเป็นร้อยชิ้น!”

เหอหัวเฉียงตกใจกับแววตาที่ดุร้ายของเย่เฉิน และหุบปากในทันที

ในตอนนี้เย่เฉินมองไปที่มือขวาของเขาที่หักทั้งห้านิ้ว แล้วพูดเบาๆ : "มือขวายังขาดอีกหนึ่งเสียง มา เตรียมตัวให้พร้อม"

พูดจบ ก็จับข้อมือของเขา และใช้แรงอย่างแรง

แกร็ก!

ข้อมือขวาของเหอหัวเฉียงหัก!

ขาทั้งสองของเหอหัวเฉียงอ่อนตัวลง และคุกเข่าลงกับพื้น

เขาอยากขอความเมตตา แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่เย่เฉินพูดเมื่อกี้ ก็ไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่คำเดียว

แต่ว่า ความเจ็บปวดที่เสียดแทงนี้ มันทำให้เขาแทบสลาย

ในตอนนี้เย่เฉินกลับพูดว่า: "สิบสองเสียง นี่เพิ่งผ่านไปแค่หกเสียง ยังมีอีกหกเสียง"

พูดจบ ก็โน้มตัวลงจับมือซ้ายของเหอหัวเฉียง

เหอหัวเฉียงมองไปที่เย่เฉินด้วยน้ำตา และไม่กล้าที่จะพูด เขาจึงใช้ดวงตาที่น่าสมเพช และส่ายหัวไปมา เพื่อขอความเมตตาจากเย่เฉิน

เย่เฉินยิ้มให้เขาอย่างโหดร้าย

หลังจากนั้น เขาก็จับนิ้วหัวแม่มือซ้ายของเขา และพูดเบาๆ : "มา เสียงที่เจ็ด! "

เหอหัวเฉียงสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวด!

เย่เฉินไม่ได้ให้โอกาสเขาในการตอบโต้ และพูดต่อว่า: "มา เสียงที่แปด! "

เหอหัวเฉียงรู้สึกเจ็บปวดและกำลังจะเป็นลม

แต่ว่า เสียงที่เก้าก็ทำให้เขาฟื้นขึ้นมา

เย่เฉินในเวลานี้ สายตาของเขา ช่างน่ากลัวและโหดร้ายราวกับชูร่าแห่งนรก!

เย่เฉินตบหน้าเขา และยิ้มจางๆ พูดว่า: "ยังมีอีกสี่เสียง อย่าพลาดโดยเด็ดขาด"