ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 501
บทที่ 501
เมื่อเหอหัวเฉียงได้ยินเช่นนั้นก็ตื่นตระหนกและรีบชี้ไปที่เหอเหลียน พร้อมกับพูดว่า “ท่านอาจารย์เย่ นั่นคือป้าคนที่สองของฉัน เมื่อวานเธอโทรหาแล้วพูดว่า ให้ฉันออกอุบายหลอกเงินก้อนโต พอถึงเวลาก็ให้ฉันแกล้งทำเป็นคนเลว ฉันก็เลยตอบตกลงไป ”
จากนั้นเมื่อเหอหัวเฉียงพูดจบ ก็พูดต่อว่า “ท่านอาจารย์เย่ ฉันโดนหลอกใช้จริงๆนะ”
เย่เฉินมองไปที่เหอเหลียน เหอเหลียนรู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก
เย่เฉินชี้ไปที่หล่อนและกวักมือเรียก “เธอ มานี่”
เหอเหลียนไม่กล้านิ่งเฉย หล่อนคลานเข้าไปหาเขาที่ด้านหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือว่า “ท่านอาจารย์เย่ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด！ถ้าฉันรู้ว่าหม่าหลันเป็นแม่ยายของคุณ ต่อให้เงินหมื่นแทนความกล้า ฉันก็คงไม่กล้าที่จะไปหลอกหล่อนหรอก ใช่ไหมล่ะ…..”
เมื่อพูดจบ เธอก็ชี้ไปที่เฉียนหงเย่น และโพล่งออกมาว่า “ทั้งหมดก็เป็นเพราะเฉียนหงเย่นนี่แหละที่มาทำอันตรายฉัน หล่อนบอกว่าน้องของหล่อนมีเงินมหาศาลแต่กลับเป็นคนที่มีนิสัยแย่มาก ดังนั้นหล่อนจึงอยากสั่งสอน จึงมาคุยกับฉันให้ไปออกอุบายน้องสาวเธอ ก็เลยต้องการเอาวิลล่าของแม่ยายของคุณมาให้ได้”
เฉียนหงเย่นก็ตกใจรีบพูดออกไปว่า “ท่านอาจารย์เย่ นี่มันเข้าใจผิดกันแล้ว ฉันไม่ได้อยากโกหกแม่ยายของท่านเลย ฉันเองก็ถูกเหอเหลียนหลอกเช่นกัน เหอเหลียนชอบมาทำเป็นเล่นไม่เก่งทั้งวัน ฉันก็เชื่อน่ะสิ เลยต้องการชวนแม่ยายของท่านไปมั่งคั่งร่ำรวยด้วยกัน แต่ไม่คิดเลยว่าจะถูกหล่อนหลอกซะได้…..”
เมื่อหม่าหลันได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกโกรธเป็นอย่างมากจึงด่าออกไปว่า “เฉียนหงเย่น หญิงเลวพวกนี้คิดหลอกเงินฉันยังไม่พอ ยังจะมาหลอกเอาวิลล่าของฉันอีกเหรอ?!”
เฉียนหงเย่นนั้นฉลาด เธอก้าวถอยหลังและโบกมือไปมาทันที “นี่อย่ามาพูดไร้สาระนะ ฉันไม่ได้ทำ！”
เหอเหลียนสบถอย่างเย็นชาว่า “นี่หล่อนยังจะกล้าปฏิเสธอีกเหรอ？เอาเถอะ ฉันจะให้ท่านอาจารย์เย่ดูบันทึกบทสนทนาของเราทั้งคู่เอง！”
เมื่อพูดจบ เหอเหลียนก็หยิบโทรศัพท์ เปิดวีแชทและเล่นเสียงที่บันทึกไว้
ในบันทึกเสียงนั้น มีเสียงของเฉียนหงเย่นดังออกมาว่า “พี่เหลียน ได้ยินมาว่าพี่กลับมาจินหลิงแล้วงั้นเหรอ？”
จากนั้นก็เป็นเสียงของเหอเหลียนพูดตามมาว่า “ใช่แล้ว ฉันเพิ่งกลับมาเมื่อสองวันก่อน”
เฉียนหงเย่น ：“พี่เหลียน พี่เป็นเจ้ามือการพนันในคาสิโนมาเก๊ามาหลายปีแล้ว พี่คงจะมีทักษะดีๆไม่ใช่น้อยเลยใช่ไหม？”
เหอเหลียน ：“ไม่กล้าหรอก ฉันไม่ติดหนึ่งในห้าของคนที่เก่งกาจในม่าเก๊าเลย แต่ถ้าเป็นที่จินหลิงแล้วล่ะก็ ฉันกล้าพูดเลย ว่าไม่มีใครที่ฉันจะชนะไม่ได้”
หงเฉียนเย่น ：“นั่นก็เก่งมากแล้ว！พี่เหลียน ฉันมีทางที่จะทำให้เราร่ำรวยกัน พี่สนใจไหม？”
เหอเหลียนรีบอธิบายว่า “ท่านอาจารย์เย่ จริงๆแล้วเรื่องฝีมือพวกนี้ก็เป็นแค่กลโกลเล็กๆน้อยๆ ฉันรู้เพียงน้อยนิดเท่านั้น”
เย่เฉินพยักหน้าและถามว่า “แล้วนี่ คุณจะใช้กลโกงอะไรกันล่ะ？”
เหอเหลียนรีบอธิบาย “การเล่นไพ่นกกระจอกนี่มีรูปแบบที่แน่นอน ฉันสามารถตั้งค่าการ์ดทั้งสี่อย่าง ใส่ลงไปในคอมพิวเตอร์ก่อนหน้านี้ จากนั้นก็เริ่มทุกอย่างผ่านทางโทรศัพท์ เมื่อไพ่นกกระจอกกำลังสับเปลี่ยนโดยอัตโนมัติอยู่นั้น มันก็สับตามสิ่งที่ฉันต้องการ เมื่อสับไพ่เสร็จแล้วก็แจกไพ่ได้”
จากนั้นเธอก็อธิบายเพิ่มเติมว่า “จากนั้นฉันก็จะควบคุมจำนวนลูกเต๋าผ่านระบบซอฟต์แวร์ ระบุใครได้รับไพ่ใบไหนบ้าง ฉันได้ให้ใบเทงกับแม่ยายของคุณไปหลายใบ ซึ่งล้วนแต่เป็นทางตันทั้งนั้น เป็นไพ่ที่ทำให้ตายก็ไม่มีทางชนะได้ แถมยังมีเฉียงหงเย่นและหนิวกุ้ยหมิ่นมาร่วมมือกับฉันอีก ดังนั้นจึงชนะไม่แพ้อย่างแน่นอน….”
เมื่อเย่เฉินไปเธอพูดจบ ก็พยักหน้าแล้วถามว่า “คุณใช้วิธีแบบนี้ ทำร้ายคนมากี่คนแล้วล่ะ？”
เหอเหลียนพูดอย่างรีบร้อนว่า “ไม่มากหรอก….. ปกติฉันไม่ทำแบบนี้！”
เย่เฉินขมวดคิ้วและถามว่า “ตอนที่คุณอยู่ที่มาเก๊า คุณได้ช่วยนักพนันไปกี่คน？ในบรรดานักพนันเหล่านั้น มีกี่คนที่ต้องล้มละลาย มีกี่คนที่ต้องขายเด็กและสตรี หรือแม้แต่ถึงกับตาย？”
----------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...