ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 502
บทที่ 502
“นี่คือ…..นี่คือ…..” เหอเหลียนเหงื่อท่วมตัวไปหมดแล้ว
ผ่านมาหลายปี เธอได้ใช้วิธีไปนับครั้งไม่ถ้วน ไม่รู้ว่าทำให้คนล้มละลายไปกี่คนแล้ว
การพนันนี้ เดิมทีก็คือเหวที่กลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง บางคนก็ตกไปคนเดียว บางคนก็ลากทั้งครอบครัวไปเลยก็มี
อย่างไรก็ตาม เหอเหลียนไม่เคยสนใจความเป็นตายร้ายดีของคนอื่นอยู่แล้ว เธอคิดว่านี่มันเป็นความสามารถในหาเงินของเธอ หากคนอื่นไม่แพ้เสียเงิน แล้วตนเองจะชนะได้เงินได้ยังไงกัน？
ดังนั้น เธอจึงไม่เคยรู้สึกผิด เย่เฉินสามารถมองคนแบบนี้ได้อย่างทะลุปรุโปร่ง
คนเช่นนี้ ถือเป็นคนที่โหดเหี้ยมมากที่สุดในโลก ช่างไร้ความรู้สึกและเอาแต่สูบเลือดสูบเนื้อ
เธอมีชีวิตอยู่ได้จากการสูบเลือดสูบเนื้อคนอื่น ดังนั้นก็ไม่ได้สนใจว่าคนจะเป็นหรือตาย หรือแม้แต่จะตายอย่างน่ากลัวเพียงใดหลังจากโดนสูบเลือดเนื้อไปจนหมดตัวก็ตาม
เย่เฉินไม่มีความเห็นอกเห็นใจคนประเภทนี้
เขามองไปที่เหอเหลียน เขายิ้มและกล่าวอย่างสนุกสนานว่า “เอางี้ละกัน เราลองมาเล่นกันสักตาสองตาดีไหม？”
เหอเหลียนตกตะลึงและถามด้วยความประหลาดใจว่า “ท่านอาจารย์ ท่านต้องการจะเล่นอะไรเหรอ？”
เย่เฉินกล่าวว่า “ฉันไม่รู้วิธีการเล่นพนัน โป๊กเกอร์ ไพ่นกกระจอก ปายโกว ฉันไม่รู้เลย ฉันรู้แต่การเป่ายิ้งฉุบเฉยๆ”
เหอเหลียนถามอย่างประหลาดใจว่า “ท่านจะเล่นเป่ายิ้งฉุบกับฉันไหมคะ？”
เย่เฉินพยักหน้า “ใช่ ฉันจะเล่นเป่ายิ้งฉุบกับเธอ หนึ่งรอบ รอบละสิบล้าน เธอคิดว่ายังไง？”
“นี่...นี่มัน…..” เหอเหลียนพูดอย่างประหม่าว่า “ท่านอาจารย์เย่ ฉันไม่กล้าเล่นกับท่านหรอกค่ะ….”
เย่เฉินพูดว่า “เธอจะเล่นก็เล่น ถ้าไม่เล่นก็ต้องเล่นอยู่ดี！”
เหอเหลียนพยักหน้าอย่างตื่นตระหนก “งั้นก็ได้...ฟังคำของท่านอาจารย์เย่ค่ะ”
เธอไม่รู้ว่าทำไม แต่ในขณะนั้นเย่เฉินก็มาคว้ามือขวาของเธอไว้ จากนั้นก็ยืดนิ้วทั้งห้าของเธอให้ตรง แล้วทุบมันแรง ๆ！
นั่นทำให้นิ้วทั้งห้าของเธอนั้นแตกในทันที！
เหอเหลียนตะโกนร้องอย่างเจ็บปวด จากนั้นเย่เฉินยกมือซ้ายของเธอขึ้นมา แล้วทุบแรงๆแบบเดียวกัน ทำให้นิ้วทั้งห้าของเธอแตก
ตอนนี้ สิบนิ้วของเหอเหลียนไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป นิ้วทั้งสิบนิ้วแหลกสลายรวมกับผิวหนัง นิ้วมือกลับตกลงอย่างธรรมชาติ
เย่เฉินพูดอย่างเฉยเมยว่า “มือของเธอ ฉันยอมรับว่านี่เป็นการยอมรับโดยปริยายว่าเธอออกกระดาษนะ หากเธอต้องการออกค้อน เธอก็ต้องกำนิ้วนะ ถ้าต้องการออกกรรไกร เธอก็ต้องทำมือเป็นตัววีนะ เข้าใจไหม？”
เหอเหลียนร้องไห้และกล่าวว่า “ท่านอาจารย์เย่ นิ้วทั้งสิบนิ้วของฉันก็แตกหมดแล้ว ไม่สามารถออกค้อนหรือกรรไกรได้！”
เย่เฉินกล่าวอย่างเหยียดหยามว่า “ฉันไม่ได้สนใจหรอกนะ เธอจะออกอะไร มันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฉันอยู่แล้ว พูดอีกก็คือ ตอนที่เธอโกงคนอื่น ก็ไม่ได้ให้โอกาสชนะกับฝ่ายตรงข้ามไม่ใช่เหรอ？วันนี้ก็จะให้เธอมาลองว่า อะไรที่เรียกว่าวิถีมนุษย์และร่างกายของคน”
-----------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...