ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 502

บทที่ 502

“นี่คือ…..นี่คือ…..” เหอเหลียนเหงื่อท่วมตัวไปหมดแล้ว

ผ่านมาหลายปี เธอได้ใช้วิธีไปนับครั้งไม่ถ้วน ไม่รู้ว่าทำให้คนล้มละลายไปกี่คนแล้ว

การพนันนี้ เดิมทีก็คือเหวที่กลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง บางคนก็ตกไปคนเดียว บางคนก็ลากทั้งครอบครัวไปเลยก็มี

อย่างไรก็ตาม เหอเหลียนไม่เคยสนใจความเป็นตายร้ายดีของคนอื่นอยู่แล้ว เธอคิดว่านี่มันเป็นความสามารถในหาเงินของเธอ หากคนอื่นไม่แพ้เสียเงิน แล้วตนเองจะชนะได้เงินได้ยังไงกัน?

ดังนั้น เธอจึงไม่เคยรู้สึกผิด เย่เฉินสามารถมองคนแบบนี้ได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

คนเช่นนี้ ถือเป็นคนที่โหดเหี้ยมมากที่สุดในโลก ช่างไร้ความรู้สึกและเอาแต่สูบเลือดสูบเนื้อ

เธอมีชีวิตอยู่ได้จากการสูบเลือดสูบเนื้อคนอื่น ดังนั้นก็ไม่ได้สนใจว่าคนจะเป็นหรือตาย หรือแม้แต่จะตายอย่างน่ากลัวเพียงใดหลังจากโดนสูบเลือดเนื้อไปจนหมดตัวก็ตาม

เย่เฉินไม่มีความเห็นอกเห็นใจคนประเภทนี้

เขามองไปที่เหอเหลียน เขายิ้มและกล่าวอย่างสนุกสนานว่า “เอางี้ละกัน เราลองมาเล่นกันสักตาสองตาดีไหม?”

เหอเหลียนตกตะลึงและถามด้วยความประหลาดใจว่า “ท่านอาจารย์ ท่านต้องการจะเล่นอะไรเหรอ?”

เย่เฉินกล่าวว่า “ฉันไม่รู้วิธีการเล่นพนัน โป๊กเกอร์ ไพ่นกกระจอก ปายโกว ฉันไม่รู้เลย ฉันรู้แต่การเป่ายิ้งฉุบเฉยๆ”

เหอเหลียนถามอย่างประหลาดใจว่า “ท่านจะเล่นเป่ายิ้งฉุบกับฉันไหมคะ?”

เย่เฉินพยักหน้า “ใช่ ฉันจะเล่นเป่ายิ้งฉุบกับเธอ หนึ่งรอบ รอบละสิบล้าน เธอคิดว่ายังไง?”

“นี่...นี่มัน…..” เหอเหลียนพูดอย่างประหม่าว่า “ท่านอาจารย์เย่ ฉันไม่กล้าเล่นกับท่านหรอกค่ะ….”

เย่เฉินพูดว่า “เธอจะเล่นก็เล่น ถ้าไม่เล่นก็ต้องเล่นอยู่ดี!”

เหอเหลียนพยักหน้าอย่างตื่นตระหนก “งั้นก็ได้...ฟังคำของท่านอาจารย์เย่ค่ะ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน