ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5010

ขณะนี้ เย่เฉินสามารถหาเบาะแสพบแล้ว ซึ่งโดยภาพรวมมีความอิสระอย่างมาก เป็นการยากที่จะหาเบาะแสที่แท้จริง เพื่อเชื่อมโยงฐานทัพทหารหน่วยกล้าตายของไซปรัสกับองค์กรระดับสูงได้

แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ มีเพียงสิ่งเดียวที่เชื่อมโยงกับข้อต่อทั้งหมดขององค์กรพั่วชิง ก็คือการผลิตและการขนส่งของยาแก้พิษ

ยาแก้พิษคือหัวใจสำคัญที่มีอยู่จริง มันจะใช้เส้นทางการขนส่งของยาแก้พิษ เชื่อมโยงโครงสร้างองค์กรภายนอกทั้งหมดเข้าด้วยกัน ถ้าหากสามารถหาเส้นทางที่ส่งยาแก้พิษลงมาได้ ก็จะสามารถพบฐานการแปรรูปโอสถได้

และฐานการแปรรูปโอสถนี้ ก็ไม่ได้ตัดการมีอยู่ของสำนักงานใหญ่องค์กรฮั่วชิงหรือชนชั้นสูงออกจากโลกภายนอก เพราะในยาแก้พิษที่มันผลิต จะต้องมีโอสถของปราณทิพย์อย่างครบครันเพื่อเป็นวัตถุดิบหลัก ฉะนั้นตำแหน่งของมัน จำเป็นต้องมีลู่ทางนำเข้าของโอสถปราณทิพย์

ถ้าหากหาลู่ทางการเข้านี้แล้ว หรืออาจจะสามารถไปตามรอยสืบ จนพบศูนย์กลางที่แท้จริงขององค์กรพั่วชิงก็เป็นได้

เมื่อตัดสินใจแล้ว เย่เฉินก็ถามต้วนลี่เย่ว่า: "คุณเพิ่งจะบอกว่า เวลาและสถานที่ที่ยาแก้พิษมาถึงตุรกีนั้นไม่แน่นอน ช่วยบอกหน่อยสิว่าขั้นตอนของการรับยาแก้พิษของพวกคุณมีอะไรบ้าง"

"ครับ" ต้วนลี่เย่กล่าวอย่างเคารพ: "โดยทั่วไปพวกเราจะไม่ได้รับการแจ้งเตือนล่วงหน้าแม้แต่น้อย จะได้รับพิกัดที่ส่งผ่านดาวเทียมสื่อสารและหลักฐานใบเซ็นรับจำนวนหกหลัก โดยพิกัดอาจจะอยู่ที่ใดก็ได้ในตุรกี หลังจากที่พวกเราได้รับที่อยู่แล้ว ก็จะรีบเข้าไปรับทันที"

พูดจบ ต้วนลี่เย่ก็กล่าวอีกว่า: "พวกเขามักจะเลือกสันเขาที่รกร้างว่างเปล่าชานเมืองเพื่อวางตู้นิรภัย เนื่องจากพิกัดที่แม่นยำถูกต้อง ฉะนั้นหลังจากที่พวกเรามาถึงพิกัดที่กำหนดแล้ว เพียงแค่ลองขุดที่พื้นราบเล็กน้อย ไม่นานก็จะสามารถพบตำแหน่งของกล่องนิรภัยได้"

"สันเขาที่รกร้างว่างเปล่าชานเมือง?" เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ดูเหมือนว่า ขั้นตอนของคนกลุ่มนี้จะละเอียดรอบคอบอย่างมากจริงๆ สันเขาที่รกร้างว่างเปล่าชานเมืองเช่นนั้น ไม่มีอุปกรณ์สังเกตการณ์แต่อย่างใด อีกทั้งอีกฝ่ายยังเลือกสถานที่ด้วยการสุ่มก่อนด้วย ฉะนั้นจึงไม่สามารถวางกำลังคนคอยติดตามล่วงหน้าได้โดยสิ้นเชิง

และเมื่อรอให้อีกฝ่ายวางยาแก้พิษเอาไว้อย่างใจเย็นแล้ว ก็ยังมีเวลาเพียงพอที่จะชำระสะสางเบาะแสที่มีทั้งหมด จากนั้นจึงค่อยนำพิกัดนี้แจ้งให้อีกฝ่ายทราบ

กระทั่ง อีกฝ่ายอาจจะฝังตู้นิรภัยหลายตู้ในตุรกีในคราวเดียว เพียงแต่ในเวลาต่อมา จะมีการประกาศพิกัดของตู้นิรภัยหนึ่งในนั้นห่างกันเป็นระยะ

เมื่อเป็นเช่นนี้ หากอยากจะตามสืบสาวเรื่องราวนี้ ก็ยิ่งยากมากขึ้น

ทันใด เย่เฉินก็กล่าวถามอีกว่า: "ทุกครั้งตอนที่พวกคุณเข้าไปรับตู้นิรภัย มีการพบร่องรอยที่พวกเขาวางตู้นิรภัยไหม?"

"ไม่มีเลยครับ" ต้วนลี่เย่ส่ายหน้าแล้วกล่าว: "ฉันยังให้ความสนใจเป็นพิเศษกับจุดนี้ แต่ทุกครั้งตอนที่รับยาแก้พิษ ก็ไม่พบว่ามีร่องรอย ไม่มีรอยเท้า แล้วก็ไม่มีรอยล้อรถแต่อย่างใด ถ้าไม่ใช่ตอนที่พวกเขาเดินมีการจัดการเป็นพิเศษ ก็เพราะพวกเขาฝังตู้นิรภัยไว้เป็นเวลานานพอสมควร สายลมและแสงแดดย่อมปกปิดร่องรอยที่ทิ้งเอาไว้ หรืออาจจะเป็นไปได้ทั้งสองอย่าง"

เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะจุ๊ปาก แล้วถามเขาว่า: "แล้วหลังจากที่หาพบล่ะ? จะต้องตอบกลับพวกเขาหรือไม่?"

"ต้องครับ" ต้วนลี่เย่กล่าว: "ตู้นิรภัยมีรหัสที่จะต้องป้อนเขตพื้นที่ แต่เขตพื้นที่นี้ไม่ได้ใช้มาเปิดประตูตู้นิรภัย แต่ใช้เพื่อมาส่งหลักฐานใบเซ็นรับให้องค์กร เพียงแค่ป้อนรหัสใบเซ็นรับให้ถูกต้อง องค์กรก็จะยืนยันได้ว่าพวกเราได้รับอย่างปลอดภัยแล้ว"

ได้ฟังถึงตรงนี้ เย่เฉินก็ไม่รู้เลยว่า ตนเองควรจะใช้วิธีการอะไร ถึงจะสามารถจับเบาะแสยาแก้พิษของอีกฝ่ายได้