ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5022
หลี่เนี่ยนจงถามอย่างไม่เข้าใจ“แล้วที่คุณทำนี้มันเพื่ออะไร……”
เย่เฉินมองมาที่เขา พูดด้วยรอยยิ้ม“เพราะผมไม่ใช่ท่านทูตพิเศษอะไรนั้น และผมก็ไม่ใช่คนขององค์กรพั่วชิง แต่ผมเป็นศัตรูขององค์กรพั่วชิง！”
หลี่เนี่ยนจงตกใจจนหน้าถอดสี พูดโพล่งออกมา “นี่……นี่มันจะเป็นไปได้ยังไง……”
พูดจบ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหันมองไปยังขุนพลหัวเมืองกับองครักษ์คนสนิทของขุนพลหัวเมืองที่ยืนขนาบข้างอยู่ อดไม่ได้ที่จะถามเย่เฉิน“แล้วพวกเขาก็เป็นพวกของคุณด้วยเหรอ？！”
เย่เฉินโบกมือ“พวกเขาไม่ใช่ คืนนี้ผมมาเองคนเดียว พวกเขาถูกผมใช้จุดสังเกตทางจิตวิทยาควบคุมเท่านั้น ”
พูดจบ เย่เฉินก็พูดกับหลี่เนี่ยนจง“อีกเรื่องหนึ่ง ที่ผมมาวันนี้ ก็ยังได้นำเอายาแก้พิษอีกกว่าพันเม็ดมาเพื่อช่วยทุกคนกำจัดพิษที่มีในร่างกายด้วย มันช่วยทหารม้ากล้าและทหารหน่วยกล้าตายทุกคนให้หลุดพ้นจากการถูกควบคุมนี้ได้”
“อีกอย่าง เมื่อครู่ที่คุณกับพวกเขาคุยกันในห้องประชุมนั้น ผมได้ยินมันหมดแล้ว แม้จะกล้าหาญและน่ายกย่อง แต่กลยุทธ์นั้นก็ยังค่อนข้างอ่อนอยู่ ！”
“หากพวกคุณเลือกที่จะอยู่ที่นี่และรักษาเหมืองทองแดงนี้เอาไว้ การที่องค์กรพั่วชิงจะส่งคนมากวาดล้างทุกคนนั้น ก็เป็นแค่เรื่องของระยะเวลาเท่านั้น ”
“และหากพวกคุณทุกคนหลบหนีไป ขึ้นทำเนียบจับตาย องค์กรพั่วชิงก็จะต้องกำจัดทุกคนให้สิ้นซาก ไม่ทิ้งปัญหาไว้ในภายหลัง นี่ก็เป็นเพียงแค่เรื่องของระยะเวลาเท่านั้นเหมือนกัน！”
เย่เฉินพูดอย่างสงบนิ่ง“ในเมื่อผมนำเอายาแก้พิษที่สามารถจะกำจัดพิษในร่างกายของพวกคุณออกได้ ก็จะไม่ทำอย่างองค์กรพั่วชิง ย้อนกลับมาควบคุมทุกคนด้วยวิธีการนี้เพื่อให้ทุกคนมาทำงานให้ ”
พูดจบ เย่เฉินก็พูดต่อ“นอกจากนี้ผมไม่ต้องการให้ใครต้องมาทำงานถวายชีวิตให้ ที่ผมต้องการ คือผมกับพวกคุณเป็นเพื่อนร่วมรบที่ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ช่วยกันขุดรากถอนโคนองค์กรพั่วชิง และผมรับปากกับทุกคน หลังจากที่กำจัดองค์กรพั่วชิงได้แล้ว ทุกคนจะเป็นอิสระในทันที หลังจากนั้น ไม่ว่าใครจะไปที่ไหน ไปทำอะไร ล้วนเป็นอิสระของทุกคน ผมเย่เฉินจะไม่เหนี่ยวรั้งใครไว้อย่างแน่นอน ！”
เมื่อหลี่เนี่ยนจงได้ยินคำนี้ ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นในทันที！
คำพูดของเย่เฉิน ทำเขาประหลาดใจอย่างมากถึงสามครั้งกันเลยทีเดียว
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...