ความประหลาดใจแรกคือ พวกเขาได้รับการกำจัดพิษออกจากร่างกายอย่างเด็ดขาด ตลอดชีวิตนี้ไม่ต้องถูกใครกักขังไว้อีกต่อไป!
ความประหลาดใจที่สองคือ เย่เฉินกับพวกเขามีเป้าหมายเดียวกัน นั่นคือการขุดรากถอนโคนองค์กรพั่วชิง จากที่เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะสามารถทำลายล้างองค์กรพั่วชิงนี้ให้สิ้นซากได้ แต่เพราะความลึกซึ้งจนเกินคาดเดาของเย่เฉินนี้ ทำเขารู้สึกว่า การติดตามเย่เฉินนั้น โอกาสของความสำเร็จจะเป็นไปได้อย่างมาก!
สำหรับความประหลาดใจที่สาม คือคำมั่นของเย่เฉินที่จะให้อิสรภาพแก่เขา!
สิ่งนี้ มันคือกุญแจสำคัญที่จะเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตอันน่าเศร้าของพวกเขาที่มีมานานหลายร้อยปี!
บรรพบุรุษของพวกเขา ต่างก็โหยหาอิสรภาพ
แต่หลายปีที่ผ่านมา คนจำนวนไม่น้อยที่สละชีวิตเพื่อองค์กรพั่วชิง แต่กลับถูกองค์กรพั่วชิงฆ่าและทำลาย ไม่มีใครได้รับอิสรภาพอย่างแท้จริงเลยสักคน
ทหารม้ากล้ากับลูกหลาน“ผู้มีปัญญา”ของพวกเขาบางคน เพราะทำงานถวายชีวิตให้กับองค์กรพั่วชิง ก็จึงได้รับอิสรภาพนั้นมา แต่ว่า ตราบใดที่พิษนี้ไม่ได้ถูกกำจัดออกไป อิสรภาพที่มีก็ยังคงถูกองค์กรพั่วชิงนั้นควบคุมมันไว้อย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด
นกในกรงที่ไม่มีอิสรภาพฉันใด นกแก้วที่มีโซ่ผูกอยู่ที่ข้อเท้า ก็ไร้ซึ่งอิสรภาพฉันนั้น
ดังนั้น อิสระตามเงื่อนไขที่มีอย่างหลัง ก็เป็นสิ่งที่หลี่เนี่ยนจงดูแคลนอย่างที่สุด
หากมีโอกาส เขายอมที่จะต่อสู้จนตัวตายกับองค์กรพั่วชิง ต่อให้ต้องตายในที่สุด ก็ถือว่าได้ตายอย่างคุ้มค่า
คำสัญญาของเย่เฉิน ทำเอาหลี่เนี่ยนจงใจเต้นระส่ำ
เขาคุกเข่าอยู่ที่พื้น ดวงตาที่เงยหน้าขึ้นมองเย่เฉินนั้นเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น ถามอย่างตื่นเต้น“ท่านครับ ต่อจากนี้ไปผมต้องทำยังไงต่อ ขอท่านช่วยชี้แนะด้วยครับ!”
ดวงตาเย่เฉินเป็นประกาย พูดเสียงดังฟังชัด“ขุนพลหัวเมืองกับทูตพิเศษของที่นี่ ถูกผมควบคุมไว้แล้ว ตอนนี้ทหารม้ากล้าอย่างพวกคุณ มีอำนาจสูงสุดในที่ตรงนี้ ดังนั้นผมต้องการให้คุณร่วมมือกับผม จับตัวทหารม้ากล้า ที่จงรักภักดีต่อองค์กรพั่วชิงพวกนั้น ออกมาให้หมดทุกคน !”
หลี่เนี่ยนจงกล่าวด้วยสีหน้าประหลาดใจ“ท่านครับ ขอผมพูดตามตรง ทหารม้ากล้าก็เจ็บปวดกับองค์กรพั่วชิงมานาน เพียงแต่ไม่มีโอกาสที่จะหลุดพ้นจากการควบคุมของพวกเขาได้ วันนี้ท่านได้ให้โอกาสที่มีค่ายิ่งนี้กับพวกเรา ผมเชื่อว่าทหารม้ากล้าทุกคนจะต้องติดตามท่าน เชื่อฟังคำสั่งของท่าน ทุ่มสุดกําลังความสามารถเพื่อทำลายองค์กรพั่วชิง!”
เย่เฉินส่ายหน้า พูดเสียงเรียบ“คุณมีความกล้าหาญมีแผนการและหยิ่งในศักดิ์ศรี แต่ยังขาดความเข้าใจในธรรมชาติของมนุษย์”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...