และเวลาสองชั่วโมงหลังจากนี้ เย่เฉินก็ทำแบบเดียวกัน เจอกับหัวหน้าที่เหลือในทุกระดับของทหารม้ากล้า
สิ่งนี้ก็ทำให้เขาได้ทยอยเจอกับคนที่เป็นเหมือนหม่าเฉินเฟย จากผู้แจ้งเบาะแส แลกกับการเป็นคนทรยศที่องค์กรยอมรับ
และเย่เฉินก็ยังคงใช้คำพูดในแบบเดียวกันกับที่พูดกับหม่าเฉินเฟย ให้พวกเขาคิดว่าได้สร้างผลงานที่ยิ่งใหญ่ แล้วให้พวกเขาไปต่อยอดกันภายในกลุ่มแก๊งของตัวเอง เพื่อให้แน่ใจว่าคนของพวกเขาทั้งหมด จะถือผ้าขนหนูไว้ที่มือซ้าย ในตอนที่รวมตัวกันเพื่อกินยาแก้พิษในอีกเดี๋ยว เพื่อให้เย่เฉินสามารถระบุตัวตนได้
ในตอนนี้ ทหารม้ากล้ากว่าสองร้อยคน ได้แบ่งแยกออกเป็นสองกลุ่มอย่างไม่รู้ตัว
คนที่ยอมจะติดตามหลี่เนี่ยนจง ต่อสู้กับองค์กรพั่วชิง และช่วงชิงอิสรภาพ ก็ได้เตรียมพร้อมที่จะเข้ายึดเหมืองทองแดงทั้งหมดนี้แล้ว
แต่ว่า ยังมีทหารม้ากล้าบางคน แทบทนรอไม่ไหวที่อยากจะพิสูจน์ความจริงใจที่ตัวเองมีกับ“การทดสอบ”ในครั้งนี้
พวกเขาในตอนนี้รวมตัวกันอยู่ในห้องทำงานของหม่าเฉินเฟย หม่าเฉินเฟยเองก็บอกเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นให้พวกเขาได้ฟังอย่างเก็บซ่อนความตื่นเต้นไม่ได้ จากนั้นก็พูดอย่างดีอกดีใจ“วันนี้ยังดีที่ฉันฉลาด พบว่ายาพวกนั้นมีความผิดปรกติ ก็จึงจับพลัดจับผลู ผ่านการทดสอบของผู้มีพระคุณไปได้ หากฉันเกิดคิดตื้นๆขึ้นมา เป็นเหมือนพวกหลี่เนี่ยนจง อยากจะใช้โอกาสนี้หลุดพ้นไปจากการควบคุมขององค์กร เกรงว่าพวกเราก็คงได้จบเห่ไปแล้ว !”
คนเหล่านี้ที่ถูกหม่าเฉินเฟยคัดเลือกมา ก็เป็นเหมือนกันกับตัวเขาเอง วาดหวังว่าจะสามารถไต่เต้าได้สูงขึ้นไปอีกขั้นในองค์กร ดังนั้นหลังจากที่พวกเขาได้ฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่ละคนต่างก็ตื่นเต้นและดีใจกันอย่างที่สุด
เมื่อหม่าเฉินเฟยได้ยินเสียงจากวิทยุกระจายเสียง ก็ลุกขึ้นอย่างตื่นเต้น พูดอย่างทะเยอทะยาน“พี่น้องทุกคน ถึงเวลาที่ต้องทำงานใหญ่แล้ว!ทุกๆคน กลับไปเอาผ้าขนหนูแล้วถือมันไว้ที่ในมือข้างซ้าย เมื่อท่านทูตพิเศษเห็น ก็จะรู้ว่าพวกเรานั้นจงรักภักดีต่อองค์กรอย่างแน่นอน!”
มีคนถามเขา“พี่หม่า เราถือผ้าขนหนูเอาไว้ในมือมันจะดูแปลกๆหรือเปล่า หากมีคนถาม เราจะตอบยังไง?”
หม่าเฉินเฟยพูดโดยไม่ต้องคิด“จะไปสนใจพวกเขาทำไม หากมีคนถาม ก็บอกว่าอากาศร้อน เอาไว้เช็ดเหงื่อ ส่วนพวกเขาจะเชื่อหรือไม่นั้นทุกคนไม่ต้องไปสนใจ มันก็แค่ผ้าขนหนูผืนเดียว พวกเขาจะเดาอะไรได้?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...