เย่เฉินชี้ไปยังว่านพั่วจวินที่อยู่ข้างๆ และถาม“ คุณรู้จักคนคนนี้ไหม?”
ชิวจื้อหยวนก็ถึงได้หันไปมองว่านพั่วจวิน จากนั้นคนทั้งคนก็ถึงกับตกตะลึงจนอ้าปากค้าง!
เขามองว่านพั่วจวินอยู่นาน แล้วเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก“นี่……นี่เราคือพั่วจวินใช่ไหม?!”
ว่านพั่วจวินคุกเข่าลงกับพื้น พูดอย่างเคารพนับถือ“อาจารย์ ผมศิษย์ของท่านว่านพั่วจวิน!”
ชิวจื้อหยวนถามอย่างไม่รู้ตัว“นี่……ตอนนี้ผลการฝึกฝนของเราอยู่ขั้นไหนแล้ว?!ทำไมฉันมองผลการฝึกฝนของเราไม่ได้?!หรือ……หรือว่าเราบรรลุแดนสว่างชั้นสูงสุดไปแล้ว?!”
ว่านพั่วจวินหันมองไปที่เย่เฉิน พูดตามความจริง“ครับอาจารย์ ศิษย์โชคดี ได้รับการสนับสนุนจากคุณเย่ ตอนนี้ได้ก้าวเข้าสู่แดนมืดแล้ว!”
“อะไรนะ?!”แม้ชิวจื้อหยวนจะตระหนักรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นเช่นนี้ แต่เมื่อได้ยินว่านพั่วจวินพูดมันออกจากปาก ก็ยังคงรู้สึกตกใจอยู่ดี
ดวงตาเขาเบิกกว้าง พูดออกมาอย่างไม่รู้ตัว“นี่……นี่มันจะเป็นไปได้ยังไง!ฉันอยู่แดนสว่างชั้นสูงสุดมากว่าสามสิบปียังบรรลุไม่ได้เลย เราทั้งคู่แยกจากกันเพียงแค่ปีเดียว จากนักบู๊แปดดาว เราจะบรรลุถึงแดนสว่างชั้นสูงสุดแล้วก้าวข้ามไปยังแดนมืดได้ยังไงกัน?!”
ว่านพั่วจวินพูดด้วยความเคารพ“อาจารย์ เมื่อครู่ผมได้บอกไปแล้ว ทั้งหมดนี้เพราะคุณเย่ที่ให้โอกาสนี้กับผม”
พูดจบ เขาอดไม่ได้ที่จะถาม“อาจารย์ ท่านจะไปท่องเที่ยวไม่ใช่เหรอ?ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้?!”
ชิวจื้อหยวนพูดอธิบาย“ค่ายฮูเบนคือสถานที่ที่มีไว้ฝึกฝนผู้เก่งกาจแดนมืด นักบู๊แดนสว่างชั้นสูงสุดทุกคน หลังจากที่เข้าร่วมกับค่ายฮูเบนแล้ว ก็จะสามารถบรรลุ แล้วก้าวเข้าสู่แดนมืดได้……”
ว่านพั่วจวินอดไม่ได้ที่จะเอ่ยพูดว่า“อาจารย์ จากที่ศิษย์รู้มาเกี่ยวกับองค์กรนี้ เป็นองค์กรที่มีประวัติยาวนานกว่าหลายร้อยปี มันชั่วร้ายมาก ทำไมท่านต้องเข้าร่วมแล้วรับใช้องค์กรนี้ด้วย?”
ชิวจื้อหยวนถอนหายใจอย่างขมขื่นแล้วกล่าว“ก็เพราะฉันต้องการที่จะบรรลุยังไงล่ะ!ที่ผ่านมา ฉันก็เป็นนักบู๊ที่ไม่มีใครเทียบได้ อายุสามสิบก็เจริญก้าวหน้าอย่างมาก สามารถฝึกฝนแดนสว่างชั้นสูงสุดได้ แต่ใครจะไปคิด ว่าฉันจะอยู่ที่แดนสว่างชั้นสูงสุดนี้ มานานกว่าสามสิบปี……สามสิบปีนี้ ฉันต้องการที่จะบรรลุแดนนี้ไปให้ได้อยู่ตลอด แต่แดนใหญ่แบบนี้นั้นบรรลุยากมากๆ หลายปีมานี้ก็ยังไม่สามารถที่จะสมหวังได้……”
พูดจบ ชิวจื้อหยวนก็พูดต่อ“องค์กรพั่วชิงรับปากกับฉันว่าจะให้ฉันบรรลุไปยังแดนมืดได้ ในตอนนั้นฉันไม่คิดลังเลเลยสักนิด ตอบตกลงพวกเขาในทันที สำหรับฉันแล้ว เป้าหมายสูงสุดในชีวิตของฉัน ก็คือการได้ก้าวเข้าสู่แดนมืด โอกาสที่หาได้ยากยิ่งแบบนี้ ฉันจะไม่ไขว่คว้ามันไว้ได้ยังไง……”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...