ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5029

พูดมาถึงตรงนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามว่านพั่วจวิน“พั่วจวิน เรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง？！หรือสำนักว่านหลงกลายเป็นศัตรูขององค์กรพั่วชิงไปแล้ว？”

สองมือของว่านพั่วจวินยกขึ้นคำนับไปที่เย่เฉิน แล้วกล่าวอย่างนอบน้อม“เรียนอาจารย์ ศิษย์กับคนนับหมื่นของสำนักว่านหลงได้ปฏิญาณตนว่าจะจงรักภักดีกับคุณเย่แล้ว และที่ศิษย์มาที่นี่ ก็เพราะคุณเย่จะกวาดล้างองค์กรพั่วชิงที่ท่านพูดถึงนี้ให้สิ้นซาก！”

ชิวจื้อหยวนมองไปที่เย่เฉินอย่างเหลือเชื่อ แล้วพูดอย่างตรงไปตรงมา“น้องชายผู้นี้ ถึงฉันจะเข้าร่วมกับองค์กรพั่วชิงมาได้หนึ่งปี แต่ที่เห็นนี้ก็เป็นเพียงแค่ส่วนปลีกย่อยเท่านั้น ความแข็งแกร่งขององค์กรพั่วชิง ยิ่งใหญ่กว่าสำนักว่านหลงอยู่มาก ผู้เก่งกาจแดนมืดขององค์กรพั่วชิงนั้นมีกว่าหลายร้อยคน เห็นว่ายังมีปรมาจารย์แดนมิติอีกด้วย ความแข็งแกร่งแบบนี้ ไม่ใช่สิ่งที่สำนักว่านหลงจะทำให้สั่นคลอนได้ ให้สำนักว่านหลงมาเป็นศัตรูกับองค์กรพั่วชิง เหมือนมดแดงคิดเขย่าต้นไม้ใหญ่ ทำอะไรไม่ได้หรอก ！”

เมื่อเย่เฉินได้ยิน ก็ยกยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดตอบเสียงเรียบ“ต่อให้มันจะเป็นต้นไม้ใหญ่แล้วยังไง？ผมจะตัดกิ่งก้านที่มีของมันออกจนหมด จากนั้นก็ขุดรากถอนโคนมัน แล้วเหยียบให้จมดิน！”

คำพูดของเย่เฉิน ทำเอาชิวจื้อหยวนถึงกับตื่นตะลึง และภายในใจส่วนลึกของเขา ก็หลากหลายความรู้สึกปนเปกันไปหมด

อย่างแรกที่เขาไม่เข้าใจเลยก็คือทำไมชายหนุ่มคนนี้ถึงได้มีความมั่นใจแบบนี้ กล้าที่จะเข้ามาแทรกซึมและท้าทายองค์กรพั่วชิงที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ได้

อย่างที่สอง เขายิ่งไม่เข้าใจ ว่าเหตุใดชีวิตคนเราถึงมีวาสนาที่แตกต่างกัน ตัวเองกับว่านพั่วจวินเป็นอัจฉริยะวิชาบู๊ทั้งคู่ การบำเพ็ญตนในช่วงก่อนวัยสามสิบนั้นราบรื่นดั่งผ่ากระบอกไม้ไผ่ ซึ่งก็เป็นเรื่องที่น่าตกใจอย่างมาก

สามารถจะเป็นนักบู๊แปดดาวก่อนอายุสามสิบ ในโลกของนักบู๊ที่เขารู้จัก ก็ถือว่าล้ำค่าและหาได้ยากยิ่ง เรียกว่าเป็นหนึ่งในหมื่นเลยด้วยซ้ำ

ดังนั้น เมื่อหนึ่งปีก่อนตอนที่เขาตัดสินใจจะออกไปท่องโลก เพื่อแสวงหาวิธีการบรรลุ เขาไม่เคยมาเป็นกังวลกับอนาคตของว่านพั่วจวินเลย

เพราะในตอนนั้นเขารู้สึกว่า แม้การบำเพ็ญตนของว่านพั่วจวินในช่วงก่อนอายุสามสิบจะเป็นไปอย่างราบรื่น แต่เขาก็เรียนรู้จากตัวเอง วิธีการบำเพ็ญตนวิชาบู๊และกำลังภายในที่เป็นเหมือนกันทุกอย่าง ดังนั้นในอนาคตเขาก็ต้องเจอกับสถานการณ์ที่ไม่อาจจะบรรลุไปได้แบบนี้ในวัยสามสิบของตัวเองเหมือนกัน

ในตอนที่ตัดสินใจออกไปท่องโลกนั้น ชิวจื้อหยวนก็ยังได้บอกเล่าเรื่องที่ตัวเองเป็นกังวลนี้ให้ว่านพั่วจวินได้รับรู้ เขาในตอนนั้นยังได้พูดปลอบและรับปากกับว่านพั่วจวิน หากตัวเองค้นพบโอกาสที่จะบรรลุไปยังแดนมืดได้ จะกลับมาเพื่อช่วยเหลือเขาอย่างแน่นอน

แต่ว่า ใครจะไปคิด ในตอนที่ตัวเองได้ทำการตัดสินใจ กินยาพิษเพื่อเข้าร่วมกับองค์กรพั่วชิง เฝ้ารอคอยโอกาสที่จะได้เข้าไปในค่ายฮูเบน และใช้เวลาอีกอย่างน้อยสิบปีเพื่อที่จะได้บรรลุในค่ายฮูเบน แต่ว่านพั่วจวินลูกศิษย์ของตัวเอง ก็ได้ก้าวล้ำไปอีกขั้น เข้าสู่แดนมืดไปแล้ว

ความรู้สึกหน่วงที่มีในใจอย่างใหญ่หลวงนี้ ทำเอาชิวจื้อหยวนรู้สึกอึดอัดไม่น้อย หรือแม้แต่ในตอนที่อยู่ต่อหน้าว่านพั่วจวิน ในใจก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกละอายใจขึ้นมา

อาจารย์ถูกลูกศิษย์แซงหน้าไป ความรู้สึกนี้ ทำเขาสับสนปนเปไปหมด

ว่านพั่วจวินเองก็อ่านสีหน้าที่เศร้าสร้อยของอาจารย์ออก พูดโพล่งออกมา“อาจารย์ คุณเย่เป็นคนที่มีพลังเหนือธรรมชาติจริงๆ และเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลเย่ในหัวเซี่ยด้วย ศิษย์เชื่อว่า ด้วยความสามารถและศักยภาพของคุณชายเย่ อยากจะกำจัดองค์กรพั่วชิงในอนาคต ไม่ใช่เรื่องที่ยากเย็นแน่！และคุณชายเย่เองก็เป็นคนใจกว้าง ให้อภัยคนทุกคน ยึดหลักคุณธรรม！ก่อนหน้านั้นศิษย์ได้ตัดเส้นลมปราณของตัวเอง เป็นคุณชายเย่ที่ผสานกลับคืนให้ และใช้เวลาเพียงหนึ่งก้านธูปก็สามารถทำให้ศิษย์บรรลุแดนสว่างชั้นสูงสุดได้ ที่ศิษย์สามารถก้าวเข้าสู่แดนมืดได้ ก็เป็นเพราะคุณชายเย่คอยให้การสนับสนุน หากท่านยินยอม ถวายความจงรักภักดีต่อคุณชายเย่ ร่วมกันกับศิษย์ ช่วยเหลือคุณชายเย่ทำความมุ่งมั่นตั้งใจอันยิ่งใหญ่นี้ให้เป็นจริง！”