ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5030

ท่าทีของชิวจื้อหยวนสลับซับซ้อนอย่างมาก

เขาเองก็รู้ ว่าเข้าร่วมกับองค์กรพั่วชิงนั้น เป็นความคิดที่โง่อย่างที่สุด หากไม่ใช่เพราะในระยะเวลากว่าสิบปีนี้ไม่สามารถที่จะบรรลุได้สักที ให้ตาย เขาก็ไม่ยอมที่จะทำเรื่องที่น่าอัปยศแบบนี้

อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง แค่ในตอนที่อยู่สำนักว่านหลง ถึงเขาจะไม่ใช่คนมีอำนาจอะไร แต่ก็เป็นจู่ซือที่ทุกคนต่างเคารพนับถือ อำนาจและความสามารถนั้นก็อยู่เหนือกว่าว่านพั่วจวินเสียอีก

แต่หลังจากที่เข้าร่วมกับองค์กรพั่วชิงแล้ว เขาก็เป็นได้แค่ทาสคนหนึ่งขององค์กรพั่วชิง

สถานะอื่น หรือก็แค่องครักษ์คนสนิทของขุนพลหัวเมือง ดูเหมือนในสถานที่แห่งนี้จะอยู่ภายใต้คนคนเดียว และอยู่เหนือคนนับพัน แต่แท้ที่จริงแล้ว กับทหารม้ากล้าและทหารหน่วยกล้าตาย เขาไม่มีอำนาจสั่งการใดๆเลย

และเขาก็ไม่มีผู้ติดสอยห้อยตามใดๆ ได้แต่คอยตามขุนพลหัวเมืองแล้วให้เขาจิกหัวใช้ไปวันๆ

ส่วนในตอนนี้ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ตัวเองนั้นได้กลายเป็นเชลยของเย่เฉินไปแล้ว

คิดมาถึงตรงนี้ เขาก็คุกเข่าลงอย่างไม่ลังเล สองมือยกขึ้นคารวะเย่เฉิน พูดด้วยความเคารพ“คุณเย่ หากคุณไม่รังเกียจ ผมชิวจื้อหยวน ขอยอมเป็นม้าอยู่เคียงข้างรับใช้ท่าน ！”

เย่เฉินพยักหน้ารับเล็กน้อย แล้วถามเขา“ข้อตกลงที่คุณกับขุนพลหัวเมืองคุยกันนั้นคืออะไร？เขาได้รับปากคุณไหม ว่านานแค่ไหนจะให้คุณได้เป็นยอดฝีมือแดนมืด？”

ชิวจื้อหยวนพูดไปตามความจริง“ตอบคุณเย่ ข้อตกลงที่ผมกับขุนพลหัวเมืองคุยกันนั้นคือจะอยู่รับใช้เขาเป็นเวลาสามปี หากในสามปีประพฤติตนดี ก็จะแนะนำผมไปยังค่ายฮูเบน และให้เข้าร่วมค่ายฮูเบน จากนั้นภายในระยะเวลาสิบปีจะให้บรรลุเป็นยอดฝีมือแดนมืด”

เย่เฉินยกยิ้มเล็กน้อย“รวมกันแล้วก็เท่ากับสิบสามปี”

“ครับ！”ชิวจื้อหยวนพยักหน้ารับแล้วกล่าว “อย่างเร็วสุดก็สิบสามปี ”