ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5031

สำหรับทหารรับจ้างอย่างว่านพั่วจวินแล้ว ความสัมพันธ์ที่มีแบบนี้เขารับมือกับมันได้เป็นอย่างดี

ในกองทัพ มีประเภทหัวหน้าแบบนี้อยู่บ้างเหมือนกัน ตอนเป็นทหารฝึกใหม่ ภายใต้อำนาจของเขา ได้รับการสั่งสอนและดูแลจากเขา กับระยะเวลาที่ผ่านเลยไป หัวหน้าก็อาจจะยังเป็นหัวหน้าอยู่ แต่ทหารฝึกใหม่บางคน ก็ได้เป็นนายทหารระดับสูงในกองทัพไปแล้ว โดยส่วนตัว หัวหน้าก็ยังเป็นหัวหน้าที่เคารพนับถือ แต่ในส่วนของงาน ผู้ใต้บังคับบัญชาก็คือผู้ใต้บังคับบัญชา ไม่แตกต่างอะไรกับผู้ใต้บังคับบัญชาคนอื่นๆ

สถานการณ์แบบนี้ ในกองทัพของทุกประเทศนั้นเป็นเรื่องธรรมดามาก ในหมู่ทหารรับจ้างเองก็เหมือนกัน

ดังนั้น ว่านพั่วจวินจึงพูดอย่างไม่ลังเล“คุณเย่ได้โปรดวางใจ ผมจะดูแลจัดการอย่างเหมาะสมครับ ！”

พูดจบ เขาก็นึกบางเรื่องขึ้นมาได้ รีบถามเย่เฉิน“คุณเย่ ผมมีเรื่องหนึ่งที่ยังไม่เข้าใจ ไม่ทราบว่าพอจะช่วยไขข้อสงสัยได้ไหมครับ？”

เย่เฉินพยักหน้า“ว่ามาสิ”

ว่านพั่วจวินกล่าว“หากคุณรับทหารม้ากล้าและทหารหน่วยกล้าตายมาอยู่ใต้บังคับบัญชา ผมจะแน่ใจได้ยังไงว่าสถานการณ์ของที่นี่ยังเป็นไปตามปกติ และองค์กรพั่วชิงเองก็ยังไม่พบข้อพิรุธอะไร？”

เย่เฉินหัวเราะ ไม่ได้ตอบคำถามของเขา แต่พูดชัดถ้อยชัดคำ“ใกล้ได้เวลาแล้ว เราไปเจอทหารม้ากล้าเหล่านั้นกัน รอจัดการกับปัญหาของพวกเขาแล้วเสร็จ นายก็จะรู้คำตอบของคำถามนี้เอง！”

และในตอนนี้

ทหารม้ากล้ากว่าสองร้อยคนในชุดคนงานเหมืองทองแดง ก็ได้ทยอยกันมารวมตัวอยู่ที่หอประชุมของเหมืองทองแดงกันแล้ว

ห้องโถงนี้ เป็นสิ่งปลูกสร้างของเหมืองทองแดงที่มีอยู่ก่อนแล้วในตอนที่องค์กรพั่วชิงเข้ามาซื้อที่ สร้างขึ้นในทศวรรษที่1980 มีไว้เพื่อเป็นสถานที่จัดประชุมของคนงานเหมืองทองแดง หรือเฉลิมฉลองในเทศกาลและงานพิธีต่างๆ

หลังจากที่องค์กรพั่วชิงเข้ามารับช่วงต่อ ก็ได้ให้ทหารม้ากล้าทั้งหมดมาเป็นลูกจ้างของเหมืองทองแดง และให้ครอบครัวของทหารม้ากล้าส่วนใหญ่มาเป็นฝ่ายธุรการแนวหลัง ทำให้การดำเนินงานเบื้องหน้าของเหมืองทองแดงนี้เป็นไปได้ด้วยดี