ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 504

บทที่ 504

เหอเหลียนตกใจร้องไห้และพูดว่า “ท่านอาจารย์เย่ ฉันผิดไปแล้ว หากท่านต้องการเงิน ฉันจะนำเงินทั้งหมดที่ฉันมีมาให้ท่าน！ฉันอยู่ที่มาเก๊ามาหลายปี ก็มีเงินเก็บมากมาย ในมือฉันตอนนี้มียี่สิบล้าน ให้ท่านทั้งหมดเลย แต่ได้โปรดปล่อยลูกชายและลูกสาวของฉันไปเถอะ！”

ขณะที่พูดอยู่นั้น เธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดบัญชีธนาคารให้เย่เฉินดู

ในบัญชีของเธอนั้นมีมูลค่ากว่ายี่สิบเอ็ดล้าน

เย่เฉินกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “เงินกว่ายี่สิบเอ็ดล้านนี้ ให้เธอบริจาคให้กับ project hope ทั้งหมด！”

จากนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดบัญชีของ project hope จากนั้นก็ส่งให้เหอเหลียนพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “โอนเดี๋ยวนี้”

เหอเหลียนรีบถามออกไปว่า “ท่านอาจารย์เย่ ถ้าฉันบริจาคเงินนี้ให้ท่านแล้ว ท่านจะปล่อยฉันไปใช่ไหม？”

เย่เฉินหัวเราะเยาะอย่างเย็นชาและพูดว่า “นี่ยังจะกล้ามาต่อรองกับผมอีกเหรอครับ？”

เหอเหลียนตกใจแทบตาย รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วโอนเงินให้บัญชีของ project hope ที่เย่เฉินหามาให้ทันที

เมื่อโอนเสร็จแล้ว เธอยื่นโทรศัพท์ให้กับเย่เฉิน พร้อมกับร้องไห้และพูดว่า “ท่านอาจารย์เย่ ฉันเอาเงินทั้งหมดที่ฉันมีบริจาคไปหมดแล้ว ยอดเงินในบัญชีก็เป็นศูนย์ ท่านปล่อยฉันไปได้แล้วใช่ไหม？”

หลังจากที่เย่เฉินมั่นใจแล้วว่าเธอได้บริจาคเงินทั้งหมดแล้ว จึงพูดอย่างเย็นชา “คุณอย่าลืมล่ะ เมื่อกี้ที่เราเล่นเป่ายิ้งฉุบกัน คุณเป็นหนี้ผมร้อยล้าน เงินยี่สิบล้านที่บริจาคมา แสดงว่าคุณยังเป็นหนี้ผมอีกมากกว่าเจ็ดสิบล้านนะ”

เหอเหลียนร้องไห้และกล่าวว่า “ท่านอาจารย์เย่ เงินยี่สิบล้านหยวนที่ฉันให้ไป มันเป็นทรัพย์สินทั้งหมดที่ฉันมีแล้วนะคะ…..”

เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า “ฉันไม่ได้พูดไปแล้วเหรอ？ส่งคนในทะเบียนบ้านของเธอไปขุดถ่านที่เหมืองถ่านหินดำ หนึ่งเดือนได้สองพันหยวน เมื่อไหร่ที่พวกคุณจ่ายเงินครบเจ็ดสิบล้านแล้ว เวลานั้นก็จะปล่อยพวกเธอไป”

เหอเหลียนทรุดลงและโพล่งออกมาว่า “ท่านอาจารย์เย่ หนึ่งเดือนสองพันหยวน หนึ่งปีก็แค่สองหมื่นสี่พันหยวน ต่อให้จ่ายเงินจนตายก็ไม่มีทางจ่ายคืนท่านได้หมดหรอก！”

เย่เฉินถามกลับไปว่า “คนที่ถูกเธอโกงจนบ้านเขาต้องล้มละลาย พวกคนที่เป็นหนี้พวกนั้น จ่ายหนี้ยังไงกันล่ะ？เธอเคยคิดบ้างไหม？ถ้ารู้แต่แรกแล้วจะทำทำไม？”