ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 504
บทที่ 504
เหอเหลียนตกใจร้องไห้และพูดว่า “ท่านอาจารย์เย่ ฉันผิดไปแล้ว หากท่านต้องการเงิน ฉันจะนำเงินทั้งหมดที่ฉันมีมาให้ท่าน！ฉันอยู่ที่มาเก๊ามาหลายปี ก็มีเงินเก็บมากมาย ในมือฉันตอนนี้มียี่สิบล้าน ให้ท่านทั้งหมดเลย แต่ได้โปรดปล่อยลูกชายและลูกสาวของฉันไปเถอะ！”
ขณะที่พูดอยู่นั้น เธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดบัญชีธนาคารให้เย่เฉินดู
ในบัญชีของเธอนั้นมีมูลค่ากว่ายี่สิบเอ็ดล้าน
เย่เฉินกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “เงินกว่ายี่สิบเอ็ดล้านนี้ ให้เธอบริจาคให้กับ project hope ทั้งหมด！”
จากนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดบัญชีของ project hope จากนั้นก็ส่งให้เหอเหลียนพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “โอนเดี๋ยวนี้”
เหอเหลียนรีบถามออกไปว่า “ท่านอาจารย์เย่ ถ้าฉันบริจาคเงินนี้ให้ท่านแล้ว ท่านจะปล่อยฉันไปใช่ไหม？”
เย่เฉินหัวเราะเยาะอย่างเย็นชาและพูดว่า “นี่ยังจะกล้ามาต่อรองกับผมอีกเหรอครับ？”
เหอเหลียนตกใจแทบตาย รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วโอนเงินให้บัญชีของ project hope ที่เย่เฉินหามาให้ทันที
เมื่อโอนเสร็จแล้ว เธอยื่นโทรศัพท์ให้กับเย่เฉิน พร้อมกับร้องไห้และพูดว่า “ท่านอาจารย์เย่ ฉันเอาเงินทั้งหมดที่ฉันมีบริจาคไปหมดแล้ว ยอดเงินในบัญชีก็เป็นศูนย์ ท่านปล่อยฉันไปได้แล้วใช่ไหม？”
หลังจากที่เย่เฉินมั่นใจแล้วว่าเธอได้บริจาคเงินทั้งหมดแล้ว จึงพูดอย่างเย็นชา “คุณอย่าลืมล่ะ เมื่อกี้ที่เราเล่นเป่ายิ้งฉุบกัน คุณเป็นหนี้ผมร้อยล้าน เงินยี่สิบล้านที่บริจาคมา แสดงว่าคุณยังเป็นหนี้ผมอีกมากกว่าเจ็ดสิบล้านนะ”
เหอเหลียนร้องไห้และกล่าวว่า “ท่านอาจารย์เย่ เงินยี่สิบล้านหยวนที่ฉันให้ไป มันเป็นทรัพย์สินทั้งหมดที่ฉันมีแล้วนะคะ…..”
เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า “ฉันไม่ได้พูดไปแล้วเหรอ？ส่งคนในทะเบียนบ้านของเธอไปขุดถ่านที่เหมืองถ่านหินดำ หนึ่งเดือนได้สองพันหยวน เมื่อไหร่ที่พวกคุณจ่ายเงินครบเจ็ดสิบล้านแล้ว เวลานั้นก็จะปล่อยพวกเธอไป”
เหอเหลียนทรุดลงและโพล่งออกมาว่า “ท่านอาจารย์เย่ หนึ่งเดือนสองพันหยวน หนึ่งปีก็แค่สองหมื่นสี่พันหยวน ต่อให้จ่ายเงินจนตายก็ไม่มีทางจ่ายคืนท่านได้หมดหรอก！”
เย่เฉินถามกลับไปว่า “คนที่ถูกเธอโกงจนบ้านเขาต้องล้มละลาย พวกคนที่เป็นหนี้พวกนั้น จ่ายหนี้ยังไงกันล่ะ？เธอเคยคิดบ้างไหม？ถ้ารู้แต่แรกแล้วจะทำทำไม？”
ดังนั้น เฉินจื๋อข่ายหากอยู่ที่จินหลิง ไม่มีเรื่องใดที่เขาจะทำไม่สำเร็จ
เมื่อได้รับคำสั่งของเย่เฉินแล้ว เฉินจื๋อข่ายก็ไม่รอช้า รีบส่งคนไปตรวจสอบครอบครัวของเหอเหลียนในทันที
เหอเหลียนร้องไห้อย่างขมขื่น เธอคุกเข่าลงกับพื้นพร้อมกับก้มหัวให้แก่เย่เฉิน ได้แต่ขอร้องให้ยกโทษให้ เธอกระแทกหน้าลงกับพื้นนั่นทำให้เลือดไหลออกมาไม่หยุด
แต่เย่เฉินก็ไม่ได้มีความเห็นอกเห็นใจเธอ
เธอทำลายคนจำนวนมาก ทำให้พวกเขาต้องล้มละลาย ถึงเวลาแล้วที่เธอจะได้ลิ้มรสความพังพินาศของครอบครัวตัวเองเสียบ้าง！
ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เธอได้ลิ้มรสถึงความล้มละลายเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ซึ่งนั่นมันก็ถือว่าดีสำหรับเธอมากแล้ว！
-----------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...