ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5041

ทุกคนก็คำนับตามด้วยเช่นกัน ปากก็ตะโกนออกมาเสียงดัง : “เราจะจงรักภักดีกับท่านไปตลอดชีวิต จะเป็นผู้ตามท่านเพียงเท่านั้น!”

เสียงร้องของคนนับพัน ทำให้ทั้งใต้ดินรู้สึกถึงความสั่นสะเทือน

เย่เฉินฟังออกว่าในน้ำเสียงของพวกเขา มีความรีบร้อนและความปรารถนาเป็นอย่างมากอยู่

หลุดพ้นจากพันธนาการขององค์กรพั่วชิง สำหรับพวกเขาทุกคนนั้น ล้วนแต่เป็นความหวังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของพวกเขามาตั้งแต่บรรพบุรุษเป็นหลายร้อยปีมาแล้ว

ตอนนี้ ความหวังของคนสิบกว่าสมัยนี้ในที่สุดก็มีโอกาสเป็นจริงแล้ว

เย่เฉินมองทุกคนด้วยท่าทางที่เด็ดเดี่ยวและตื่นเต้น อดที่จะเอ่ยพูดขึ้นอย่างเย็นชาเป็นการทำลายกำลังของคนอื่น : “จงรักภักดีกับผม ก็จะต้องเป็นศัตรูกับองค์กรพั่วชิงด้วย ตอนนี้ทุกคนถูกองค์กรพั่วชิงควบคุม แต่อย่างน้อยก็ยังสามารถเอาตัวรอดอยู่ที่นี่ได้ ถ้าหากเป็นศัตรูกับองค์กรพั่วชิง ไม่แน่ว่าทุกคนก็จะต้องเผชิญกับอันตรายถึงชีวิต เพราะฉะนั้น พวกคุณคิดกันดีแล้วใช่ไหม?”

ครั้งนี้คนนับพันไม่ต้องรอให้ซ่าจิ่วหลิงนำอีก

พวกเขาตะโกนออกมาเป็นเสียงเดียวกัน : “คิดดีแล้ว!”

เย่เฉินเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง : “พวกคุณคิดดีแล้ว ว่าจะตั้งตัวเป็นศัตรูกับองค์กรพั่วชิงใช่ไหม?”

ทุกคนร้องเสียงดังขึ้นมาอีกครั้ง : “ใช่!”

เย่เฉินพยักหน้าลงอย่างพอใจ พลางเอ่ยขึ้นนิ่งๆ : “ก่อนที่ผมจะลงมา ได้บรรลุข้อตกลงการร่วมมือกับทหารม้ากล้าทั้งหมดแล้ว ก่อนที่องค์กรพั่วชิงยังไม่ถูกขุดรากถอนโคน พวกเขาเชื่อฟังและจงรักภักดีต่อผม หลังจากที่ขุดรากถอนโคนองค์กรพั่วชิงแล้ว พวกเขาก็จะได้รับความอิสระอย่างสมบูรณ์! ในเมื่อพวกเขายินยอมที่จะมีความจงรักภักดีต่อผม ความร่วมมือนี้พวกคุณเองก็เหมือนกัน! วันที่องค์กรพั่วชิงถูกขุดรากถอนโคน ก็คือวันที่ได้รับอิสระกลับคืนมาใหม่ของทหารหน่วยกล้าตายอย่างพวกคุณเหล่านี้!”

ได้ยินว่าสามารถได้รับอิสระกลับคืนมาใหม่ได้ ทหารหน่วยกล้าตายทุกคนก็ตื่นเต้นเสียจนน้ำตาไหล

เดิมทีพวกเขายังคิดว่า เงื่อนไขที่เย่เฉินถอนพิษให้พวกเขา ก็คือพวกเขาจะต้องรับใช้เย่เฉินไปตลอดชีวิต

แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ พวกเขาเองก็สามารถตอบรับได้อย่างไม่ลังเลเช่นกัน เนื่องจากว่าหากเป็นเช่นนั้น ถึงแม้ว่าตัวเองจะต้องทำงานรับใช้เย่เฉินไปตลอดชีวิต แต่พิษที่รุนแรงในร่างกายนั้นหายไปได้ ลูกหลานรุ่นหลังของพวกเขาก็สามารถเป็นอิสระได้อย่างสมบูรณ์โดยไม่ต้องเห็นแก่หน้าใครๆแล้ว

แต่พวกเขาล้วนแต่ยังไม่ได้กินยาถอนพิษในทันที แต่หลังจากที่รอให้ทุกคนทยอยกันได้รับยาทั้งหมดด้วยจิตใต้สำนึกแล้ว ถึงได้กินพร้อมๆกับคนอื่นๆรอบข้าง

ตรงนั้นตกเข้าสู่ความเงียบงันเหมือนกับความตายอีกครั้ง

หลังจากนั้นเพียงสิบวินาที ที่นั่นก็ได้ยินเสียงสะอื้นดังขึ้นมาไม่น้อย

นั่นเป็นเพราะมีคนที่ได้รับการกระตุ้นที่มากเกินไป และไม่สามารถควบคุมอารมณ์ภายในใจได้ และคว่ำลงที่พื้นพยายามควบคุมการร้องไห้อย่างเจ็บปวดนี้ให้ถึงที่สุด

และในไม่ช้าก็มีคนที่ควบคุมไม่ได้ แล้วก็ร้องไห้โฮขึ้นมา

และยิ่งไปกว่านั้น มีทั้งครอบครัวที่กอดกันและร้องไห้กันไม่หยุด