ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5042

แม้กระทั่งมีคนคุกเข่าตะโกนเสียงดัง : “บรรพบุรุษ วิญญาณที่บนสวรรค์เห็นแล้วใช่ไหม?! ในที่สุดพวกเราก็ไม่ต้องถูกพิษร้ายขององค์กรพั่วชิงควบคุมอีกต่อไปแล้ว! บรรพบุรุษที่อยู่บนสวรรค์จะต้องปกป้องคุ้มครองพวกเราอย่างแน่นอน ร่วมทำลายล้างองค์กรพั่วชิง เพื่อล้างแค้นให้กับบรรพบุรุษ!”

ประโยคนี้ ดึงดูดให้ทุกคนเกิดความรู้สึกตอบสนองร่วมกันขึ้นมาในทันที ทุกคนเริ่มคุกเข่าลงที่พื้น และตั้งจิตอธิษฐานต่อบรรพบุรุษของตัวเอง

เย่เฉินเห็นฉากนี้แล้ว ในใจก็อดที่จะอุทานขึ้นมาไม่ได้ : “ทหารหน่วยกล้าตายพวกนี้ อดทนกล้ำกลืนกับความอัปยศอดสูนี้มาเป็นสองสามร้อยปี แบกรับมาเป็นสิบกว่าช่วงอายุคน! วันนี้หลังจากที่รับปากพวกเขาให้เป็นอิสระ เชื่อว่าพวกเขาจะต้องกลายเป็นกองกำลังที่ซื่อสัตย์ที่สุดในการทำลายล้างองค์กรพั่วชิงได้อย่างแน่นอน!”

………

รอจนทหารหน่วยกล้าตายทั้งหมดถอนพิษสำเร็จหมดแล้ว หลังจากที่อารมณ์ค่อยๆสงบลงเป็นปกติแล้ว เย่เฉินเดินลงบันไดหิน มาด้านบนลานกว้าง

คนนับพันกำลังมองเขา คุกเข่าลงโค้งคำนับอย่างสำนึกในบุญคุณ

ซ่าจิ่วหลิงที่เป็นผู้นำเอ่ยขึ้นมาอย่างสะอึกสะอื้น : “ผู้ใต้บังคับบัญชาขอเป็นตัวแทนทหารหน่วยกล้าตายและญาติครอบครัว ขอสำนึกในบุญคุณอันใหญ่หลวงของท่าน!”

คนอื่นๆก็ทำเหมือนกับเขา คุกเข่าลงบนพื้น พลางตะโกนเสียงดังออกมาอย่างเคารพนอบน้อม : “สำนึกในบุญคุณอันใหญ่หลวงของท่าน!”

เย่เฉินมองดูคนนับพันที่คุกเข่าอยู่ที่พื้นแล้วเอ่ยขึ้นมานิ่งๆ : “ลุกขึ้นเถอะ นับตั้งแต่นี้ไป พวกคุณไม่ใช่ทาสอีกต่อไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องมาไหว้โค้งคำนับแบบนี้อีกต่อไปแล้ว”

ว่าแล้ว ก็ไม่รอให้คนอื่นๆมีปฏิกิริยาตอบสนอง เขาเอ่ยพูดกับซ่าจิ่วหลิงที่คุกเข่าอยู่ตรงข้างหน้าสุดด้วยความนอบน้อม : “พาผมไปดูสถานที่ที่พวกคุณใช้ชีวิตอยู่กันเถอะ”

ซ่าจิ่วหลิงเอ่ยพูดขึ้นอย่างเคารพนอบน้อม : “ผู้ใต้บังคับบัญชารับทราบครับ!”