ตอนนี้ ท้องฟ้าค่อยๆสว่างขึ้น เมื่อคืนเรือส่งเสบียงไปที่เหมืองแร่ทองแดง และแอบขนย้ายก่อนที่ฟ้าจะสว่างจนเสร็จสิ้นแล้ว ตอนนี้ท่าเรือกำลังดำเนินการบรรจุแร่ทองแดงลงเรือ หากลงของเสร็จสิ้นแล้ว ต้วนลี่เย่ในฐานะที่เป็นทูตพิเศษ ก็ถึงเวลาที่จะควรจะกลับแล้วเช่นกัน
เย่เฉินจำเป็นที่จะต้องจัดแจงช่วงต่อนี้ก่อน แก้ไขปัญหาที่ซ่อนอยู่ทั้งหมด มีเพียงแบบนี้ ถึงจะสามารถมั่นใจได้ว่าหลังจากที่ต้วนลี่เย่ไปแล้ว ไปถึงตุรกีแล้วจะไม่เปิดเผยเบาะแสออกมา
ส่วนที่ว่าจะทำให้ต้วนลี่เย่ไม่เปิดเผยเบาะแสนี้ได้อย่างไรนั้น เย่เฉินเองก็มีแนวคิดใหม่ของตัวเองเหมือนกัน
เมื่อก่อน สาเหตุที่เขาไม่ค่อยใช้จุดสังเกตทางจิตวิทยาบ่อยนัก เนื่องจากว่าจุดสังเกตทางจิตวิทยาจะมีผลเสียที่รุนแรงมากหนึ่งอย่าง หากบุคคลเป้าหมายอยู่ในสภาพที่ถูกควบคุม พฤติกรรมของเขา ปฏิกิริยาตอบสนองก็จะเชื่องช้าอย่างเห็นได้ชัด คนที่มีสายตาเฉียบแหลมก็จะมองความผิดปกตินี้ออก
เมื่อก่อนหม่าหลันดิ้นรนสุดๆนั้น เย่เฉินเองก็ไม่ได้ใช้จุดสังเกตทางจิตวิทยากับเธอ ก็เป็นเพราะสาเหตุนี้
หากใช้จุดสังเกตทางจิตวิทยา หม่าหลันจะต้องว่านอนสอนง่ายขึ้น แต่ก็จะเปลี่ยนไปแตกต่างจากปกติมาก ถึงตอนนั้นเซียวชูหรันภรรยาจะต้องพบกับความผิดปกติอย่างแน่นอน
สถานการณ์ของต้วนลี่เย่เองก็เช่นเดียวกัน
หรือแม้กระทั่ง ยิ่งแก้ไขยากกว่าเสียด้วยซ้ำ
สาเหตุหลักคือสมาชิกระดับกลางถึงสูงเหล่านี้ที่อยู่ภายในองค์กรพั่วชิง ความสามารถแต่ละคนนั้นแข็งแกร่ง ผู้มีฝีมือแดนมืดก็มองได้รอบทิศ ได้ยินรอบด้าน ถ้าหากต้วนลี่เย่แสดงความผิดปกติออกมามากเกินไป พอเขาถึงตุรกีตอนที่เขารายงานการปฏิบัติภารกิจกับผู้บังคับบัญชาก็จะถูกมองเห็นได้อย่างแน่นอน
ดังนั้น เย่เฉินจึงวางแผนที่จะเล่นกลอุบายนี้
เขาจึงเรียกต้วนลี่เย่มาทางด้านหน้า พลางเอ่ยถามขึ้น : “ต้วนลี่เย่ผมขอถามหน่อย ปกติแล้วนอกจากคุณกับผู้ช่วยของคุณ ยังมีคนทางตุรกีมาที่นี่ด้วยไหม?”
เย่เฉินหันกลับไปถามว่านพั่วจวิน : “พั่วจวิน บันทึกกล้องวงจรปิดจะมีทำกลอุบายได้บ้างหรือเปล่า?”
ว่านพั่วจวินพยักหน้าลงพลางเอ่ยขึ้น : “ง่ายมากครับ ลูกของทีมผมสามารถแก้ไขตัดต่อบันทึกจากกล้องวงจรปิดได้ครับ อีกทั้งยังมั่นใจได้ด้วยว่าจะไม่ถูกอีกฝ่ายเจอเบาะแสใดๆ”
“ดี” เย่เฉินพยักหน้าลงเล็กน้อย แล้วหันมาเอ่ยพูดกับหลี่เนี่ยนจง : “เอาคลิปจากกล้องวงจรปิดของก่อนช่วงเช้านี้ทำสำเนาให้เขาเอากลับไป กล้องวงจรปิดช่วงหลัง รอหลังจากที่คนของพั่วจวินจัดการเสร็จแล้ว ต้วนลี่เย่มาครั้งหน้าแล้วค่อยให้เขาเอากลับไป”
หลี่เนี่ยนจงรีบเอ่ยขึ้น : “ได้ครับท่าน!”
เย่เฉินเอ่ยถามต้วนลี่เย่ขึ้นอีกครั้ง : “ถ้าหากคุณบอกกับผู้บังคับบัญชาของคุณ ว่าที่นี่ทุกอย่างปกติดี และบันทึกจากกล้องวงจรปิดก็ไม่มีความผิดปกติใดๆ ผู้บังคับบัญชาของคุณยังจะถามรายละเอียดที่มากขึ้นกับคุณหรือเปล่า?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...