ทันทีที่แผนการนี้เริ่มต้นขึ้น มันคือการได้แก้แค้นเอาคืนองค์กรพั่วชิงของพวกเขาในก้าวแรก!
เย่เฉินในตอนนี้ ก็เอ่ยพูดกับห้าสี่เจ็ดที่มาจากซีเรียพร้อมว่านพั่วจวิน“ห้าสี่เจ็ด ตั้งแต่วันนี้ไป นายก็อยู่ที่นี่แล้วกัน นายกับซ่าจิ่วหลิง เป็นทหารหน่วยกล้าตายตั้งแต่เกิดเหมือนกัน พักอาศัยอยู่กับพวกเขา สำหรับนายก็น่าจะปรับตัวได้ ”
ห้าสี่เจ็ดพูดด้วยความเคารพ“ขอบคุณคุณเย่ครับ!”
เมื่อเย่เฉินเห็นห้าสี่เจ็ดมีท่าทีอึกๆอักๆ ก็จึงเอ่ยพูดขึ้นมา“นายวางใจเถอะ ไม่แน่ว่าฐานที่มั่นของทหารหน่วยกล้าตายที่เราจะบุกเข้ายึดในที่ต่อไป อาจจะเป็นที่ที่ลูกเมียและครอบครัวของนายอยู่ก็เป็นได้ แต่นายต้องเข้าใจนะว่า เรื่องนี้ จะใจร้อนไม่ได้ ต้องรอให้องค์กรพั่วชิงเผยช่องโหว่ออกมาก่อน”
ห้าสี่เจ็ดน้ำตาคลอเบ้า พูดเสียงสะอื้น“ขอบคุณคุณเย่ที่ยังคงคิดถึงลูกเมียของผมอยู่ มีคำพูดนี้ของคุณ ต่อให้ผมต้องตาย ก็ตายตาหลับแล้วครับ!”
เย่เฉินยกยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดกำชับ“จงมีชีวิตดีๆอยู่ต่อไป เพื่อเจอลูกเมียของนาย ”
ห้าสี่เจ็ดพยักหน้าให้อย่างหนักแน่นพร้อมด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า
จากนั้นเย่เฉินก็พูดกับซ่าจิ่วหลิง“ห้าสี่เจ็ดเป็นเหมือนพวกคุณ ชีวิตอาภัพ ต่อไปคงต้องฝากคุณดูแลเขาด้วยแล้ว ”
ซ่าจิ่วหลิงพูดอย่างไม่ลังเล“ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมจะดูแลน้องห้าให้เป็นอย่างดีเอง !”
“ดี”เย่เฉินพยักหน้ารับ จากนั้นก็โบกมือแล้วพูดขึ้นว่า“เอาล่ะ พวกคุณออกไปกันได้แล้ว ส่วนพั่วจวินกับชิวจื้อหยวนอยู่ก่อน ”
ทุกคนต่างพากันลุกขึ้น ทำความเคารพแล้วเดินออกไป
นอกจากนี้ วิชาบู๊นั้นเป็นเคล็ดวิชาลับที่ล้ำค่ายิ่งของนักบู๊ที่จะไม่ถ่ายทอดมันให้กับใคร มันเป็นเคล็ดวิชาเฉพาะของเขา หากเคล็ดวิชาบู๊นี้ของตัวเองถูกศัตรูล่วงรู้เข้า อย่างนั้นแล้วการจะเอาชนะของศัตรูก็จะเป็นเรื่องที่ง่ายยิ่งขึ้น
ดังนั้น ในโลกวิชาบู๊ วิชาบู๊กำลังภายในนั้นไม่มีการถ่ายทอดให้กันอย่างแน่นอน มีเพียงลูกหลาน หรือคนในตระกูลของตัวเองเท่านั้นที่จะได้รับการถ่ายทอด
และสำหรับบางสำนัก เคล็ดวิชาบู๊นั้นก็จะยังแบ่งแยกออกเป็นหลายระดับ ศิษย์นอกสำนัก จะได้ร่ำเรียนแค่เพียงเศษเสี้ยวเท่านั้น แต่ศิษย์ในสำนักกลับจะได้ร่ำเรียนแก่นแท้ของเคล็ดวิชา แต่หากอยากจะเรียนรู้วิชากำลังภายในของสำนักทั้งหมด ก็จะต้องเป็นลูกศิษย์ในสำนักที่พึ่งพาอาศัยได้ที่สุดจึงจะมีโอกาสนั้น
เย่เฉินให้ชิวจื้อหยวนสอนเหล่าทหารหน่วยกล้าตายกับทหารม้ากล้า ต่อให้คนทั่วไปจะตอบตกลง ก็อาจจะมีบ้างที่ลังเล หรือไม่ก็คัดค้านเล็กน้อย
แต่ว่า ชิวจื้อหยวนนั้นไม่ลังเลเลยสักนิด และยังไม่คิดที่จะปิดบังเลยแม้แต่น้อย แค่สิ่งนี้ ก็เห็นได้ชัดว่าคนผู้นี้ได้ยอมสวามิภักดิ์อย่างจริงใจ และแสดงออกถึงความจงรักภักดีอย่างที่สุดแล้ว

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...