ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5055

ดังนั้น เย่เฉินจึงพยักหน้ารับ มองไปที่เขา แล้วถามด้วยรอยยิ้ม“ถูกขังอยู่ที่แดนสว่างชั้นสูงสุดมานานหลายปี คงวิตกกังวลมากเลยสิท่า ？”

“ครับ……”ชิวจื้อหยวนพยักหน้ารับอย่างจริงจังและพูดว่า“ถูกขังมานานกว่าสิบปี ผมร้อนรนและเป็นกังวลอย่างมาก หากไม่ใช่เพราะความปรารถนาอันแรงกล้าที่อยากจะบรรลุ ผมก็คงไม่ใจเร็วด่วนได้ รู้อยู่แล้วว่ามันจะส่งผลร้ายแรงที่ตามมา ก็ยังดึงดันที่จะไปเข้าร่วมกับองค์กรพั่วชิง……”

เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย แล้วพูดเสียงเรียบ“การจะบรรลุได้นั้นขึ้นอยู่กับพรสวรรค์ แต่ที่สำคัญก็ต้องเป็นเรื่องของโอกาสด้วย หากไม่มีพรสวรรค์ที่เพียงพอ ต่อให้คุณจะมุ่งมั่นตั้งใจแค่ไหนก็เป็นยอดฝีมือแดนมืดไม่ได้ และหากไม่มีโอกาสอันดี ต่อให้คุณจะวนเวียนอยู่ที่หน้าประตูยังไง ก็ไม่สามารถจะหาทางเข้านั้นเจอ ”

ชิวจื้อหยวนพูดอย่างละอายใจ“สิ่งที่คุณเย่พูดนั้นถูกต้องทุกอย่าง ผมไม่มีพรสวรรค์เพียงพอ โอกาสนั้นก็ยิ่งไม่มี ไม่เหมือนพั่วจวิน อายุยังน้อยก็ได้รับโอกาสอันยิ่งใหญ่จากคุณเย่……”

ว่านพั่วจวินมองดูอาจารย์ที่น้อยเนื้อต่ำใจและละอาย ในใจก็รู้สึกเจ็บปวดใจและรู้สึกโชคดี

เจ็บปวดใจ เพราะมองดูอาจารย์เสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์มานานนับปีก็ยังไม่สมหวังดังที่ปรารถนาได้

โชคดี เพราะเมื่อเทียบกับตัวเองแล้ว อย่างน้อยก็ไม่ต้องเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ถึงสามสิบปี

ชีวิตที่มีเพียงแค่ร้อยปี ไม่ปล่อยให้เวลากว่า30-50ปีนี้ล่วงเลยไปโดยเปล่าประโยชน์ ความสำคัญของสิ่งนี้มันยิ่งใหญ่มาก ไม่สามารถจะบรรยายเป็นคำพูดออกมาได้

ในตอนนี้เย่เฉินหัวเราะออกมาเสียงเบา แล้วกล่าวว่า“ทูตพิเศษขององค์กรพั่วชิง เป็นยอดฝีมือแดนมืด ขุนพลหัวเมืองคนก่อนนั้นของคุณ ก็เป็นยอดฝีมือแดนมืดเหมือนกัน หากผมกับพั่วจวินไปแล้ว คุณก็จะกลายเป็นผู้บัญชาการสูงสุดของที่นี่ไปโดยปริยาย หากคุณยังไม่บรรลุแดนมืด ก็เท่ากับฝ่ายของเราสู้องค์กรพั่วชิงไม่ได้นะสิ……”

เมื่อชิวจื้อหยวนได้ยินคำนี้ สีหน้าก็ละอายใจยิ่งขึ้นไปอีก“คุณเย่ ผมไร้ความสามารถ เป็นตัวถ่วงของทุกคนแล้ว！”

ว่านพั่วจวินที่อยู่ข้างๆเข้าใจในความหมายที่มีของเย่เฉิน ในตอนนี้เมื่อเห็นอาจารย์ของตัวเองยังมึนงงไม่เข้าใจ ก็จึงพูดอย่างร้อนรนว่า“อาจารย์ รีบพูดขอบคุณคุณเย่ที่จะช่วยปรับพลังวิชาให้เร็วเข้า ！！”