ดังนั้น เย่เฉินจึงตั้งใจจะใช้โอกาสนี้ช่วยให้เขาบรรลุสมความปรารถนา
ชิวจื้อหยวนในตอนนี้ ภายในใจยังคงซาบซึ้งใจอย่างมาก เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฉิน ว่ากินยานี้เข้าไปแล้วจะสามารถบรรลุถึงแดนมืดได้ ร่างทั้งร่างของเขาก็สั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่อยู่
เขาใช้มือทั้งสองข้างที่สั่นเทา ยื่นไปรับเอาโอสถที่เย่เฉินมอบให้ จากนั้นก็ทรุดตัวลงกับพื้น น้อมคำนับแล้วกล่าว“คุณเย่มีบุญคุณยิ่งใหญ่ ผมจะไม่มีวันลืมเลยครับ!”
เย่เฉินพูดอย่างใจเย็น“รีบกินยานั้นเถอะ สำนักว่านหลงควรแก่เวลาที่จะต้องมียอดฝีมือแดนมืดเพิ่มขึ้นแล้ว !”
ชิวจื้อหยวนพยักหน้าให้อย่างหนักแน่น จากนั้นก็เหลือบมองโอสถสองเม็ดที่อยู่ในมือ แล้วใส่เข้าปากไปอย่างไม่ลังเล
หลังจากนั้น ชิวจื้อหยวนก็ประสบกับช่วงเวลาที่น่าอัศจรรย์ที่สุดในชีวิตของเขา
โอสถแท้ๆสองเม็ดนี้ ทันทีที่เข้าไปในปากจู่ๆก็กลายเป็นพลังบริสุทธิ์สายหนึ่งในทันที แล้วไหลซึมไปยังจุดตันเถียนของตัวเอง
และในตอนนี้ จุดตันเถียนของชิวจื้อหยวนเองก็คงไม่อาจรับรู้ ว่าจะมีพลังที่ทรงอานุภาพสายหนึ่งพุ่งเข้ามา
ความรู้สึกแบบนี้ เป็นเหมือนกับเขื่อนต้นน้ำที่แตกอย่างกะทันหัน สายน้ำหลากจากต้นน้ำไหลเอ่อไปยังอ่างเก็บน้ำเล็กๆที่อยู่ด้านล่าง พลังที่ทรงอานุภาพนี้ ไม่ใช่สิ่งที่อ่างเก็บน้ำเล็กๆจะรองรับไว้ได้
ดังนั้น หลังจากที่พลังงานนั้นท่วมท้นไปยังจุดตันเถียนอย่างรวดเร็วแล้ว มันก็เริ่มจากจุดตันเถียน ไหลทะลักไปยังเส้นลมปราณพิเศษ 8 เส้นของเขา
เขาอยู่แดนสว่างชั้นสูงสุดอยู่แล้ว เส้นลมปราณทั้งแปดก็ได้ถูกเปิดแล้ว แต่การไหลเวียนนั้นยังแตกต่างกันอยู่ เส้นลมปราณที่ดีที่สุด วิถีการไหลเวียนยังได้แค่70%เท่านั้น
แต่พลังสายนี้พลุ่งพล่านอย่างมาก และดุดันอย่างที่สุด ทำเอาเส้นลมปราณของเขานั้นไหลเวียนอย่างคล่องแคล่วไปทุกทิศทุกทาง!
เมื่อก่อน เขาเป็นเหมือนผู้บกพร่องทางสายตาอย่างรุนแรง ระบบภายในของร่างกายตัวเอง ก็เห็นเพียงความพร่ามัวเท่านั้น แต่ในตอนนี้ เขารู้สึกเหมือนตัวเองมีดวงตาคู่ใหม่ที่แข็งแรง มองทุกอย่างในร่างกายของตัวเองได้อย่างชัดเจน
การปรับยกระดับในทุกอย่างแบบนี้ ทำเขารู้สึกประหลาดใจอย่างมาก และทำเอาตื่นเต้นจนน้ำตาไหล
เขาอดไม่ได้ที่จะคิดในใจ“นี่สินะความรู้สึกของแดนมืด……ทุกอย่างแข็งแกร่งขึ้น และชัดเจนขึ้น เมื่อเทียบกับเมื่อก่อน ช่างเป็นคุณภาพที่ถูกยกระดับขึ้นจริงๆ !”
“หากไม่เข้าสู่แดนมืด ชีวิตนี้ก็คงไม่สามารถจะสัมผัสกับความรู้สึกที่เยี่ยมยอดแบบนี้ได้!ผมรอมานานกว่าสามสิบปี ตอนนี้ทุกอย่างถือว่าคุ้มค่าแล้ว!”
คิดมาถึงตรงนี้ ชิวจื้อหยวนก็ลืมตาขึ้น น้ำตาเอ่อคลอ เมื่อเห็นใบหน้าของเย่เฉิน ก็โค้งคำนับให้อีกครั้ง พูดเสียงสะอื้นปนตื่นเต้นว่า“คุณเย่……ขอบคุณสำหรับโอกาสที่มอบให้ครับ!ผม……ในที่สุดผมก็บรรลุแดนมืดได้แล้ว!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...