หนี่เจิ้นหยูพยักหน้าให้อย่างไม่ลังเลและพูดว่า“ เข้าใจครับ!”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย และพูดกับชิวจื้อหยวน“คนผู้นี้พลังวิชาอยู่ในแดนมืดชั้นสองแล้ว ให้เขามาคอยติดตามและเป็นผู้ช่วยคุณ ”
ชิวจื้อหยวนรีบเอ่ยพูดขึ้น“คุณเย่ พั่วจวินยังต้องการกำลังคนอยู่ และผลการฝึกฝนของคนผู้นี้ ก็ยังเหนือกว่าเราสองคนอาจารย์และศิษย์ ไม่สู้ให้เขาคอยติดตามพั่วจวิน ทำงานเพื่อสำนักว่านหลงจะมีประโยชน์กว่า!”
เย่เฉินโบกมือ และพูดเสียงเรียบ“สำนักว่านหลงกับสถานการณ์ของคุณนั้นแตกต่างกัน ในตะวันออกกลางสำนักว่านหลงได้กลายเป็นเจ้าถิ่นไปแล้ว แม้แต่องค์กรพั่วชิงเองก็ยังต้องยำเกรง แต่ที่นี่ของคุณต่างออกไป อันตรายมีอยู่รอบทิศทาง เกิดองค์กรพั่วชิงเปลี่ยนคนที่มีฝีมือกว่าทูตพิเศษอย่างต้วนลี่เย่มา พวกคุณสองคนผู้เก่งกาจแดนมืด โอกาสที่จะชนะก็มีมากกว่า ให้เขาอยู่ที่นี่เหมาะสมที่สุด ”
เมื่อชิวจื้อหยวนได้ยิน ก็ไม่ขัดอีกต่อไป ยกมือขึ้นคารวะแล้วกล่าว“ผมน้อมรับการจัดการของคุณครับ !”
……
สิบโมงเช้า
ต้วนลี่เย่ในฐานะทูตพิเศษ กับคู่ขาชายของเขา ถูกส่งไปที่ท่าเรือโดยรถยนต์
เพราะสมาชิกในเหมืองแร่ทองแดงยังคงต้องปกปิดตัวตนอยู่ ดังนั้นระหว่างขั้นตอนการส่งตามปกตินั้น ขุนพลหัวเมืองและคนอื่นๆก็จึงไม่ได้ลงจากรถแต่อย่างใด
ดังนั้น ชิวจื้อหยวนในตอนนี้ก็ไม่ได้ลงจากรถด้วยเช่นกัน
เขามองดูต้วนลี่เย่กับคู่ขาชายของเขาลงจากรถ และเฝ้ามองดูคนทั้งสองเดินขึ้นไปบนเรือบรรทุกสินค้า
ทหารยามและลูกเรือบนเรือบรรทุกสินค้า เมื่อเห็นต้วนลี่เย่ต่างก็โค้งคำนับให้ด้วยความเคารพ แล้วตะโกนทักทายท่านทูตพิเศษอย่างเคารพนับถือ
แต่ทว่าต้วนลี่เย่ไม่ได้พูดอะไร ตอบรับเพียงอืมคำเดียวเท่านั้น แล้วเดินไปที่ห้องทำงานของตัวเองโดยไม่หันหลังกลับมามองอีก
หลังจากที่เดินเข้าไปในห้องพร้อมคู่ขาชายแล้ว กัปตันก็มาที่ประตู แล้วเคาะห้อง พูดด้วยความเคารพ“ท่านทูตพิเศษ สินค้าของเราได้ขนขึ้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เราออกเรือกันเลยไหมครับ ?”
ต้วนลี่เย่ในตอนนี้ ได้ถูกจิตวิทยาที่เย่เฉินสะกดเอาไว้ชักนำ เขารู้แค่เพียง ทุกอย่างในเหมืองแร่ทองแดงเป็นไปตามปรกติ ไม่มีความผิดแปลกใดๆ ตัวเองก็เสร็จสิ้นภารกิจในการจัดส่งยาและตรวจตราสถานที่เรียบร้อยแล้ว ภารกิจในครั้งนี้ทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์
ว่านพั่วจวินได้ให้ช่องทางการติดต่อไว้กับพวกเขา และให้ชิวจื้อหยวนเรียกประชุมหลี่เนี่ยนจงกับซ่าจิ่วหลิงทุกวัน เพื่อรายงานกิจวัตรประจำวันให้เขาฟัง
เมื่อทุกอย่างจัดการเรียบร้อยแล้ว เย่เฉินกับว่านพั่วจวิน ก็ขึ้นเรือเร็วเดินทางกลับไปยังเลบานอน
หลังจากที่เรือแล่นออกมา เย่เฉินก็พูดกับว่านพั่วจวิน“พั่วจวิน ถึงเลบานอนแล้ว ฉันจะบินกลับสหรัฐอเมริกาเลย เรื่องทางนี้ฝากนายดูแลด้วยนะ”
ว่านพั่วจวินพูดอย่างไม่ลังเล“คุณเย่ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมจะไม่ให้เกิดข้อผิดพลาดใดๆกับที่นี่อย่างแน่นอนครับ”
“ดี”เย่เฉินพยักหน้าให้อย่างพึงพอใจ และกล่าว“หลังจากที่กลับไปแล้ว ให้พี่น้องนายพลหกดาวของสำนักว่านหลงทุกคน เข้าเก็บตัวถือศีลบำเพ็ญตน วางฐานรากของแต่ละคนให้มั่นคง!”
พูดจบ เย่เฉินก็พูดต่อ“ภายในปีนี้ยอดฝีมือแดนมืดของสำนักว่านหลง จะต้องมีให้มากกว่าห้าคน !ตอนนี้นอกจากนายกับอาจารย์นายแล้ว ยังขาดอีกสามคน!”
“นายกลับไปบอกทุกคน สามคนนี้ ฉันจะเลือกจากคนที่มีคุณสมบัติที่สุด ฐานรากแน่นที่สุด การบำเพ็ญตนมุมานะที่สุด ช่วยพวกเขาให้บรรลุแดนมืด!ใครขยันและตั้งใจที่สุด ก็จะมีสิทธิ์เป็นหนึ่งในสามคนนี้!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...