ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5059
“เพิ่มยอดฝีมือแดนมืดอีกสามคน ？！”
คำพูดของเย่เฉิน ทำเอาว่านพั่วจวินถึงกับอ้าปากค้าง
ถึงตอนนี้เขาจะเป็นยอดฝีมือแดนมืดไปแล้ว แต่ในใจเขารู้ดี การจะเป็นยอดฝีมือแดนมืดคนหนึ่งได้นั้นยากเย็นแค่ไหน
พูดตามตรง การบำเพ็ญตนจนสามารถบรรลุแดนมืดไปได้ด้วยตัวเองนั้น ว่านพั่วจวินไม่เคยพบเจอมาก่อนเลยสักคน
ก่อนอื่นเริ่มจากที่ตัวเอง สามารถจะบรรลุแดนมืดได้ ล้วนเพราะมีเย่เฉินคอยให้การสนับสนุน
ถัดไปอาจารย์ของเขา กว่าสามสิบปีที่ไม่สามารถจะบรรลุได้ ก็อาศัยการสนับสนุนจากเย่เฉินเหมือนกัน ถึงได้สมดังหวังได้
ส่วนต้วนลี่เย่ทูตพิเศษขององค์กรพั่วชิง หนี่เจิ้นหยูขุนพลหัวเมือง นั้นก็ล้วนได้รับการฝึกฝนมาจากค่ายฮูเบนในองค์กรพั่วชิง
ดังนั้น จนถึงตอนนี้ ว่านพั่วจวินก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ายอดฝีมือแดนมืดคนไหน ที่สามารถบรรลุได้ด้วยตัวเอง
และเพราะแบบนี้ ในตอนที่ว่านพั่วจวินได้ยินเย่เฉินบอกว่าจะเพิ่มยอดฝีมือแดนมืดของสำนักว่านหลงอีกสามคนนั้น คนทั้งคนก็ทั้งตกใจและดีใจ แทบไม่กล้าเชื่อหูตัวเอง
ในมุมมองของว่านพั่วจวิน หากสำนักว่านหลงมียอดฝีมือแดนมืดได้ถึงห้าคน ความแข็งแกร่งนั้นต้องก้าวไปอีกขั้นอย่างแน่นอน นี่ถือเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างมาก
ดังนั้น เขาจึงพูดกับเย่เฉินอย่างตื้นตันและตื่นเต้น“คุณเย่ หากผมบอกเรื่องนี้กับพี่น้องนายพลหกดาวทุกคน พวกเขาจะต้องตื่นเต้นและดีใจอย่างมากแน่ๆ！”
……
ในตอนเที่ยง เรือเร็วที่เย่เฉินกับว่านพั่วจวินโดยสารมา ได้มาเทียบท่าที่เบรุตเมืองหลวงของเลบานอน
เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา จากเลบานอนเย่เฉินก็นั่งเครื่องบินคองคอร์ดกลับสหรัฐอเมริกาในทันที
ส่วนว่านพั่วจวินเองหลังจากที่เย่เฉินขึ้นเครื่องไปแล้ว ก็เดินทางกลับไปยังฐานที่มั่นของสำนักว่านหลงในซีเรีย
องค์กรพั่วชิงที่แข็งแกร่งไม่รับรู้เลยสักนิด ว่าพวกเขาได้สูญเสียฐานที่มั่นในไซปรัสไปแล้วอย่างสมบูรณ์
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...