ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5060

สรุปบท บทที่ 5060 จบหลักสูตรมาสเตอร์คลาส2: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

สรุปเนื้อหา บทที่ 5060 จบหลักสูตรมาสเตอร์คลาส2 – ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

บท บทที่ 5060 จบหลักสูตรมาสเตอร์คลาส2 ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ในหมวดนิยายนิยาย จีน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เมฆทอง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา เย่เฉินก็กลับมาถึงที่พรอวิเดนซ์ กลับมาหาเซียวชูหรันผู้เป็นภรรยาของเขา

เซียวชูหรันรู้แค่สามีไปดูฮวงจุ้ยให้ลูกค้าคนหนึ่ง แต่ไม่รู้ว่า ในช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ของเขา เพื่อจะต่อกรกับองค์กรลึกลับ และมีอำนาจมากที่สุดในโลก เขาเดินทางไปที่ยุโรปเหนือ ซีเรีย เลบานอนและไซปรัส

หลังจากที่กลับมาพรอวิเดนซ์ ก็พอดีกับหลักสูตรการเรียนของเซียวชูหรันในโรงเรียนดีไซน์โรดไอแลนด์กำลังจะสิ้นสุดลง

โรงเรียนดีไซน์โรดไอแลนด์ได้เตรียมพิธีสำเร็จการศึกษารูปแบบใหม่ ก่อนสองวันล่วงหน้าเซียวชูหรันก็ได้บอกเย่เฉินไปแล้ว ให้เย่เฉินเข้าร่วมพิธีนี้กับเธอ

เย่เฉินย่อมไม่ปฏิเสธ เพราะภรรยาเรียนอย่างหนักกว่าหนึ่งเดือนในหลักสูตรนี้ เมื่อสำเร็จการศึกษาได้ ตัวเองย่อมต้องไปกับเธอ เพื่อเข้าร่วมพิธีสำเร็จการศึกษานี้ และถือว่าการมาศึกษาในสหรัฐอเมริกาครั้งนี้ได้จบลงอย่างสวยงามและสมบูรณ์

พิธีสำเร็จการศึกษาจัดขึ้นในคืนวันศุกร์ เซียวชูหรันเองในตอนนี้ก็อยากจะกลับบ้านมาก ดังนั้นเธอจึงหวังว่าเช้าตรู่ของวันเสาร์จะคืนห้องพัก แล้วเดินทางกลับได้เลย

เย่เฉินเองก็ตอบตกลงอย่างไม่ลังเล ให้เครื่องบินคองคอร์ดของตระกูลเย่ เตรียมความพร้อมในเช้าวันเสาร์ แล้วนำเครื่องขึ้นจากนครนิวยอร์ก

ที่ต้องให้นำเครื่องขึ้นจากนครนิวยอร์กนั้น เพราะเย่เฉินต้องไปโรงพยาบาลของตระกูลเฟ่ย เพื่อรับตัวหม่าหลันที่ยังพักฟื้นอยู่

เย่เฉินถามเธอด้วยรอยยิ้ม“หลังจากที่เรียนมาสเตอร์คลาสนี้จบแล้วรู้สึกยังไงบ้าง?”

“เยี่ยมมากๆเลย!”เซียวชูหรันอดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ“ข้อมูลภายในของโรงเรียนดีไซน์ชั้นนำ กับความคิดของผู้เชี่ยวชาญการออกแบบชั้นนำนั้น เป็นสิ่งที่นักออกแบบเล็กๆอย่างฉันยากที่จะเรียนรู้ได้ด้วยตัวเอง มันเหมือนกับคนที่เรียนดนตรีคลาสสิก ว่าต้องไปที่สถาบันดนตรีเคอร์ติสที่มีชื่อเสียงนี้เท่านั้น ถึงจะตระหนักรู้ได้ว่าตัวเองกับสถาบันชั้นนำของโลกนั้นห่างไกลกันแค่ไหน”

พูดจบ เซียวชูหรันก็หัวเราะเยาะตัวเอง แล้วพูดอย่างจริงจัง“จริงๆแล้วฉันรู้สึกว่า เด็กนักเรียนอย่างฉัน จู่ๆก็มายังสถานที่โอ่โถงแบบนี้ ไม่เหมือนคนที่มาเรียนรู้อะไรเลย แต่เหมือนมาเพื่อแสวงบุญมากกว่า”

เย่เฉินยกยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วพูดให้กำลัง“อย่าคิดแบบนั้นเด็ดขาด ผมเชื่อมาตลอดว่าคุณจะเป็นนักออกแบบระดับโลกได้ ตอนนี้คุณยังเด็ก อย่าดูถูกตัวเองแบบนั้น ไม่แน่ในตอนที่คุณอายุสี่สิบ ก็อาจจะเป็นนักออกแบบหญิงที่มีชื่อเสียงของโลกก็เป็นได้ถึงตอนนั้น ผมคงได้นั่งกินนอนกินอยู่บ้านอาศัยบารมีของคุณภรรยาแล้ว”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน