ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา เย่เฉินก็กลับมาถึงที่พรอวิเดนซ์ กลับมาหาเซียวชูหรันผู้เป็นภรรยาของเขา
เซียวชูหรันรู้แค่สามีไปดูฮวงจุ้ยให้ลูกค้าคนหนึ่ง แต่ไม่รู้ว่า ในช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ของเขา เพื่อจะต่อกรกับองค์กรลึกลับ และมีอำนาจมากที่สุดในโลก เขาเดินทางไปที่ยุโรปเหนือ ซีเรีย เลบานอนและไซปรัส
หลังจากที่กลับมาพรอวิเดนซ์ ก็พอดีกับหลักสูตรการเรียนของเซียวชูหรันในโรงเรียนดีไซน์โรดไอแลนด์กำลังจะสิ้นสุดลง
โรงเรียนดีไซน์โรดไอแลนด์ได้เตรียมพิธีสำเร็จการศึกษารูปแบบใหม่ ก่อนสองวันล่วงหน้าเซียวชูหรันก็ได้บอกเย่เฉินไปแล้ว ให้เย่เฉินเข้าร่วมพิธีนี้กับเธอ
เย่เฉินย่อมไม่ปฏิเสธ เพราะภรรยาเรียนอย่างหนักกว่าหนึ่งเดือนในหลักสูตรนี้ เมื่อสำเร็จการศึกษาได้ ตัวเองย่อมต้องไปกับเธอ เพื่อเข้าร่วมพิธีสำเร็จการศึกษานี้ และถือว่าการมาศึกษาในสหรัฐอเมริกาครั้งนี้ได้จบลงอย่างสวยงามและสมบูรณ์
พิธีสำเร็จการศึกษาจัดขึ้นในคืนวันศุกร์ เซียวชูหรันเองในตอนนี้ก็อยากจะกลับบ้านมาก ดังนั้นเธอจึงหวังว่าเช้าตรู่ของวันเสาร์จะคืนห้องพัก แล้วเดินทางกลับได้เลย
เย่เฉินเองก็ตอบตกลงอย่างไม่ลังเล ให้เครื่องบินคองคอร์ดของตระกูลเย่ เตรียมความพร้อมในเช้าวันเสาร์ แล้วนำเครื่องขึ้นจากนครนิวยอร์ก
ที่ต้องให้นำเครื่องขึ้นจากนครนิวยอร์กนั้น เพราะเย่เฉินต้องไปโรงพยาบาลของตระกูลเฟ่ย เพื่อรับตัวหม่าหลันที่ยังพักฟื้นอยู่
เย่เฉินถามเธอด้วยรอยยิ้ม“หลังจากที่เรียนมาสเตอร์คลาสนี้จบแล้วรู้สึกยังไงบ้าง?”
“เยี่ยมมากๆเลย!”เซียวชูหรันอดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ“ข้อมูลภายในของโรงเรียนดีไซน์ชั้นนำ กับความคิดของผู้เชี่ยวชาญการออกแบบชั้นนำนั้น เป็นสิ่งที่นักออกแบบเล็กๆอย่างฉันยากที่จะเรียนรู้ได้ด้วยตัวเอง มันเหมือนกับคนที่เรียนดนตรีคลาสสิก ว่าต้องไปที่สถาบันดนตรีเคอร์ติสที่มีชื่อเสียงนี้เท่านั้น ถึงจะตระหนักรู้ได้ว่าตัวเองกับสถาบันชั้นนำของโลกนั้นห่างไกลกันแค่ไหน”
พูดจบ เซียวชูหรันก็หัวเราะเยาะตัวเอง แล้วพูดอย่างจริงจัง“จริงๆแล้วฉันรู้สึกว่า เด็กนักเรียนอย่างฉัน จู่ๆก็มายังสถานที่โอ่โถงแบบนี้ ไม่เหมือนคนที่มาเรียนรู้อะไรเลย แต่เหมือนมาเพื่อแสวงบุญมากกว่า”
เย่เฉินยกยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วพูดให้กำลัง“อย่าคิดแบบนั้นเด็ดขาด ผมเชื่อมาตลอดว่าคุณจะเป็นนักออกแบบระดับโลกได้ ตอนนี้คุณยังเด็ก อย่าดูถูกตัวเองแบบนั้น ไม่แน่ในตอนที่คุณอายุสี่สิบ ก็อาจจะเป็นนักออกแบบหญิงที่มีชื่อเสียงของโลกก็เป็นได้ถึงตอนนั้น ผมคงได้นั่งกินนอนกินอยู่บ้านอาศัยบารมีของคุณภรรยาแล้ว”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...