เซียวชูหรันอดไม่ได้ที่จะหลุดขำออกมา แล้วพูดอย่างเขินอาย“ฉันกลัวว่าฉันยังไม่ทันได้เป็นนักออกแบบที่มีชื่อเสียงอะไรขภ คุณก็กลายไปเป็นปรมาจารย์ฮวงจุ้ยชื่อดังไปแล้ว คุณอายุยังน้อย ก็มีคนใหญ่คนโตมาเชิญไปดูฮวงจุ้ยให้พวกเขา ในอนาคตอีกสิบปี ไม่แน่ว่าบิล เกตส์นักธุรกิจชื่อดังก็คงจะมาขอให้คุณไปช่วยดูฮวงจุ้ยให้แล้ว !”
เย่เฉินหัวเราะร่าแล้วกล่าว“ หากบิล เกตส์มาขอให้ผมไปช่วยดูฮวงจุ้ยให้จริงๆ ผมว่าผมคงต้องคิดดูก่อนแล้ว”
เซียวชูหรันถามด้วยความสงสัย “ทำไมล่ะ หากบิล เกตส์มาขอให้คุณไปช่วยดูฮวงจุ้ยให้ทำไมต้องขอคิดดูก่อนด้วย ?”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม“ใครจะไปรับใช้เขาถึงที่สหรัฐอเมริกากัน หากเขามีคฤหาสน์สักหลังที่เมืองจินหลิง ไม่แน่ผมก็อาจจะไปเจอเขาหน่อย แต่หากต้องไปถึงที่สหรัฐอเมริกาก็ช่างมันแล้วกัน ”
เซียวชูหรันอดไม่ได้ที่จะหลุดขำ แล้วกล่าว “คุณนี่จริงๆเลย พูดเยินยอเข้าหน่อยก็หลงตัวเองเชียวนะ!”
พูดจบฌห เซียวชูหรันก็นึกถึงหม่าหลัน เอ่ยถามถึงเธอขึ้นมา“เอ่อนี่ที่รัก แม่ฉันอยู่ที่นครนิวยอร์กเป็นยังไงบ้าง หลายวันมานี้ฉันวิดีโอคอลหา แม่ก็ไม่ค่อยจะรับ ต้องเปลี่ยนเป็นโทรปรกติถึงจะรับสายได้ ฉันรู้สึกเหมือนแม่มีอะไรปิดบังฉันอยู่เลย”
เย่เฉินคิด“เธอมีเรื่องปิดบังคุณอยู่แล้ว คุณคงคิดไม่ถึง ว่าขาของเธอหักอีกแล้ว แม่เจ้าผีหงอแห่งเบดฟอร์ดฮิลส์ในตอนนี้ กำลังพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลในนครนิวยอร์ก หากวิดีโอคอลกับคุณญข ความลับก็ต้องถูกเปิดเผยนะสิ?”
แต่ว่าหบ เย่เฉินก็ยังคงยิ้มและพูดปลอบ“คุณน่ะ ก็ไม่ต้องไปคิดมาก แม่คุณเป็นคนยังไงใช่ว่าคุณเองไม่รู้ อย่างเราๆ คาดเดาความคิดของเธอไม่ได้หรอก ในเมื่อพรุ่งนี้ก็จะกลับกันแล้ว เธอคงไม่อยู่ที่สหรัฐอเมริกาเพียงลำพังหรอก”
เซียวชูหรันพยักหน้า และถาม“เอ่อนี่คุณ จองตั๋วเครื่องบินหรือยัง?”
ดังนั้นเมื่อมาขบคิดดู เย่เฉินจึงขอให้เฟ่ยเข่อซินนำเอาเครื่องบินของตระกูลเฟ่ยมาให้ใช้ลำหนึ่ง ตัวเองกับเธอก็มีความสนิทสนมกันอยู่ เรื่องแค่นี้ เย่เฉินไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่น่าเกรงใจอะไร
เมื่อเซียวชูหรันได้ยินว่าเย่เฉินจะนั่งเครื่องบินของเฟ่ยเข่อซินกลับ สีหน้าท่าทีก็ซับซ้อนขึ้นมา
ตอนที่เธอได้พบเจอกับเฟ่ยเข่อซินในครั้งแรก เฟ่ยเข่อซินยังใช้ตัวตนที่ชื่อจานเฟยเอ๋อร์ของเธออยู่
จนกระทั่งเซียวชูหรันได้เห็นเฟ่ยเข่อซินผ่านทางหน้าจอทีวี ก็เพิ่งจะมารู้ว่าคนที่ตัวเองคิดว่าเป็น“เพื่อนสนิท” ไม่คิดจะบอกตัวตนที่แท้จริงให้ตัวเองได้รับรู้เลย

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...