เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5062

ทว่า เซียวชูหรันเองก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไร เพราะเธอก็รู้ ว่าสถานะของเฟ่ยเข่อซินนั้นสูงส่งแค่ไหน ตัวเองเป็นแค่ครอบครัวธรรมดาที่ทำธุรกิจเล็กๆ กับเธอนั้นแตกต่างกันคนละชั้น เขาใช้สถานะอื่นมาเป็นเพื่อนกับตัวเองก็ดีแค่ไหนแล้ว อีกทั้งเขาก็ยังช่วยให้ตัวเองได้สิทธิ์มาเรียนหลักสูตรมาสเตอร์คลาสแบบนี้อีกด้วย

สิ่งเดียวที่เซียวชูหรันรู้สึกเสียใจก็คือ เฟ่ยเข่อซินเพื่อนที่พูดคุยกันได้ทุกเรื่องของตัวเอง แต่แล้วจู่ๆก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

เซียวชูหรันเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนมากมายนัก และเวลาที่คบหากับใครก็จะมีแต่ความจริงใจ แต่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะหายตัวไปอย่างเงียบๆ และต่อมาก็พบว่าแม้แต่ตัวตนก็ยังปลอมขึ้นมา ซึ่งเรื่องนี้ มันส่งผลกระทบต่อจิตใจของเธออยู่ใน้อย

คิดมาถึงตรงนี้ เซียวชูหรันก็อดไม่ได้ที่จะถาม“เอ่อนี่คุณ คุณหนูเฟ่ยเธอกลับไปกับเราด้วยไหม？”

เย่เฉินส่ายหน้า“ไม่น่านะ ทำไมเหรอ？”

เซียวชูหรันถอนใจเสียงเบา แล้วกล่าวอย่างปลงตก“ไม่มีอะไร เพื่อนกัน แค่เธอสุขสบายดีก็พอแล้ว”

เย่เฉินมองออก ว่าภายในใจของเซียวชูหรันนั้น ได้เห็นเฟ่ยเข่อซินเป็นเหมือนเพื่อนคนหนึ่ง

เพียงแต่ว่า สถานะทางสังคมของคนทั้งสองนั้นแตกต่างกันเกินไป ทำตัวเธอเองรู้สึกลำบากใจอยู่ลึกๆเช่นกัน

เรื่องนี้ ภายในใจของเย่เฉินก็รู้แก่ใจดี

อีกทั้ง สำหรับเย่เฉินแล้ว เขาก็ไม่ต้องการให้ภรรยานั้นสนิทสนมกับเฟ่ยเข่อซินมากมายนัก

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน