ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5063

แต่ว่า เย่เฉินย่อมบอกความจริงนี้ไม่ได้ ก็จึงพูดด้วยรอยยิ้ม“คุณพูดถูกที่รัก แม่เราให้ความสำคัญกับครอบครัวจริงๆ ”

เซียวชูหรันพูดด้วยรอยยิ้ม“เราออกเดินทางกันพรุ่งนี้เช้า ใช้เวลาสิบกว่าชั่วโมงก็ถึงบ้าน ถึงตอนนั้นชีวิตที่มีความสุขของพ่อก็น่าจะสิ้นสุดลง ”

ในขณะที่เซียวชูหรันกำลังเก็บกระเป๋า เย่เฉินก็แยกตัวมาที่ระเบียงของห้องเพรสซิเด้นท์สวีท โทรหาป้าหลี่ที่อยู่แคนาดา

ทันทีที่รับสาย ป้าหลี่ก็เอ่ยเรียกด้วยความเคารพ “คุณชาย！”

เย่เฉินอยากจะบอกป้าหลี่ว่าไม่ต้องเรียกตัวเองแบบนั้น แต่เมื่อมาขบคิด ก็จึงปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป

เขารู้ ต่อให้ตัวเองจะบอกป้าหลี่ว่าไม่ต้องเรียกตัวเองว่าคุณชาย แต่ก็เปลี่ยนแปลงความรู้สึกในใจของป้าหลี่ไม่ได้ ที่ตัวเองนั้นเป็นคุณชายของตระกูลเย่จริงๆ

บวกกับเธอเองก็คิดมาโดยตลอด ว่าตระกูลเย่นั้นช่วยชีวิตเธอเอาไว้ แล้วยังให้เธอได้มาใช้ชีวิตในวัยเกษียณที่แคนาดา ในใจของเธอ เธอรู้สึกว่าตัวเองนั้นเป็นคนรับใช้ของตระกูลเย่

ต่อหน้าคนที่ไม่รู้จักตัวตนของเย่เฉิน เธอจะฝืนเรียกชื่อของเย่เฉินตรงๆ แต่ในตอนที่ไม่มีคนอื่น เธอก็จะเรียกเย่เฉินว่าคุณชายอย่างเต็มปากเต็มคำ

ดังนั้น เย่เฉินก็จึงไม่หยิบยกเอาเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีก แต่พูดด้วยรอยยิ้ม“ป้าหลี่ หลักสูตรการเรียนของชูหรันในสหรัฐอเมริกา วันนี้ได้สิ้นสุดลงแล้ว เราตั้งใจจะเดินทางกลับเมืองจินหลิงในวันพรุ่งนี้ ป้ากับเสี่ยวเฟิน และคลอเดียก็เตรียมตัวด้วยแล้วกัน พรุ่งนี้เรามาเจอกันที่นครนิวยอร์กนะครับ”

เมื่อป้าหลี่ได้ยินคำนี้ อดไม่ได้ที่จะพูดอย่างยินดี“เยี่ยมไปเลยค่ะคุณชาย ช่วงนี้ เสี่ยวเฟินก็เอาแต่พูดถึงเมืองจินหลิงกับป้า ป้าเองก็เฝ้าแต่คิดกังวลถึงแต่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของคุณ ในใจคิดอยากจะกลับบ้านเต็มทนแล้ว ”