บทสนทนาของเฟ่ยเข่อซินกับแมทธิว ปีเตอร์สันเมื่อครู่ เย่เฉินได้ยินมันอย่างชัดเจน เขาในตอนนี้อดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ เฟ่ยเข่อซินผู้หญิงคนนี้ ช่างฉลาดเป็นกรดจริงๆ เพียงแค่ความคิดเล็กน้อยที่ซ่อนเร้นนี้ของแมทธิว ปีเตอร์สัน ก็สามารถจะคาดเดาเรื่องราวทั้งหมดได้อย่างกระจ่าง ความสามารถในการคิดวิเคราะห์ ทำเอาน่าทึ่งจริงๆ
สิ่งที่ทำเอาเย่เฉินสนใจยิ่งกว่าก็คือ แนวทางของเฟ่ยเข่อซินนั้นเป็นไปในแบบเดียวกันกับของตัวเองอย่างน่าประหลาดใจ
ที่ตัวเองหลอกล่อศัตรูให้ถลำลึก นั้นก็เพราะอยากจะบีบแมทธิว ปีเตอร์สันให้จนตรอก แต่เฟ่ยเข่อซินกลับรับรู้ถึงเจตนานี้ของตัวเอง แล้วยังให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ความเข้าใจกันนี้ ทำเอาเย่เฉินอดไม่ได้ที่จะชื่นชม
แต่ว่า การแสดงออกของเย่เฉินที่ไม่แม้แต่จะเหลียวหลังไปนี้ สำหรับเอมิลี่แล้ว มันคือหลักฐานของความละอายใจอย่างชัดเจน และเธอเองก็ยิ่งจะเชื่อมั่นว่า เย่เฉินนั้นไม่รู้จักกับเฟ่ยเข่อซินอย่างแน่นอน
ดังนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็ยิ่งจะฉีกกว้างมากขึ้น เฝ้ารอที่จะได้หัวเราะเยาะเย่เฉินกับเซียวชูหรันสามีภรรยาคู่นี้
ในตอนนี้ แมทธิว ปีเตอร์สันก็ได้นำทางเฟ่ยเข่อซินมาอย่างตั้งใจ ถึงที่ตรงหน้าของทั้งสามคน
ก่อนที่แมทธิว ปีเตอร์สันจะได้พูดอะไร เอมิลี่ก็ยื่นมือไปหาเฟ่ยเข่อซินอย่างตื่นเต้นดีใจ พูดด้วยเสียงที่สั่นเครือว่า“คุณ……คุณหนูเฟ่ยสวัสดีค่ะ……ฉัน……ฉันคือ……ขอโทษค่ะฉันตื่นเต้นนิดหน่อย……”
เมื่อแมทธิว ปีเตอร์สันเห็นเอมิลี่พูดติดๆขัดๆ ก็รีบพูดแนะนำ“คุณหนูเฟ่ย เธอคนนี้คือเอมิลี่ เป็นคนรุ่นใหม่ที่มากความสามารถคนหนึ่งของบริษัทเรา และเป็นนักเรียนในมาสเตอร์คลาสนี้ เพิ่งได้เลื่อนตำแหน่งเป็นหุ้นส่วนอาวุโสของเราด้วยครับ……”
เฟ่ยเข่อซินพยักหน้ารับ และจับมือกับเอมิลี่อย่างสุภาพ
แมทธิว ปีเตอร์สันในตอนนี้มองไปยังเย่เฉินอย่างลำพองตน พูดด้วยรอยยิ้ม“คุณผู้ชายคนนี้ ผมเชิญคุณหนูเฟ่ยมาที่นี่แล้ว!คุณหนูเฟ่ยครับ คุณคนนี้แหละครับที่บอกว่าคุณเป็นลูกค้าของเขา ไม่ทราบว่าคุณรู้จักเขาไหมครับ?”
พูดจบ เขาอมยิ้มแล้วมองไปที่เย่เฉิน ราวกับกำลังรอดูความโป๊ะแตกของเย่เฉินอยู่
เฟ่ยเข่อซินมองไปที่เย่เฉิน แสร้งทำทีเป็นดวงตาเบิกโพลง จากนั้นก็โค้งคำนับให้เล็กน้อย เอ่ยพูดอย่างประหลาดใจและเคารพนบนอบ“อาจารย์เย่!คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ!”
นี่……นี่มันไม่ใช่การสร้างปัญหาให้ยุ่งเหยิงมากขึ้นไปอีกเหรอ ?!
ในขณะที่คนทั้งสองกำลังตื่นตระหนก ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกันดี เย่เฉินก็หันมองไปยังเฟ่ยเข่อซิน พูดด้วยรอยยิ้ม“พิธีสำเร็จการศึกษาของภรรยาผม ผมต้องมาร่วมยินดีอยู่แล้ว แล้วนี่คุณหนูเฟ่ยมาได้ยังไงกัน?”
เฟ่ยเข่อซินตอบกลับโดยพลัน“เรียนอาจารย์เย่ ผู้น้อยเองก็ได้ยินว่าวันนี้ชูหรันสำเร็จการศึกษา ดังนั้นก็จึงมาเพื่อร่วมแสดงความยินดีด้วย”
“ผู้น้อย?!”แมทธิว ปีเตอร์สันกับเอมิลี่ตกใจจนใบหน้าซีดเผือด!
แมทธิว ปีเตอร์สันถึงกับแอบคิดในใจอย่างสั่นสะท้าน“นี่……นี่มันจะเหลวไหลเกินไปหรือเปล่า?!เฟ่ยเข่อซินผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง ต่อหน้าอาจารย์ฮวงจุ้ยคนหนึ่งกลับแทนตัวเองว่าผู้น้อยอย่างนั้นเหรอ?!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...