ส่วนหลินหว่านเออร์ก็ยืนอยู่ตรงนั้น มองอีกฝ่ายด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้ม จนกระทั่งผู้อาวุโสคนนั้นมาตรงหน้าเธอ
ผู้อาวุโสยืนนิ่งอยู่ตรงด้านหน้าของเธอ หายใจหอบอยู่บ้าง พลางเอ่ยพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น : “คุณหนู เป็นคุณจริงๆ! คุณมาที่นี่ได้อย่างไร?”
หลินหว่านเออร์ยิ้มออกมาเล็กน้อย : “มาขอพักอาศัยชั่วคราว สะดวกไหมคะ?”
“สะดวก สะดวก!”ผู้อาวุโสรีบพยักหน้าลง จากนั้นก็เอ่ยถามขึ้น : “คุณหนูมาคนเดียวหรือ? เหล่าจางไม่ได้มาด้วยใช่ไหม?”
“ไม่ค่ะ” หลินหว่านเออร์ส่ายหน้าเล็กน้อย : “อีกสองสามวันเหล่าจางก็จะต้องไปหัวเซี่ยอีก”
ว่าแล้วหลินหว่านเออร์ก็มองไปรอบๆพลางเอ่ยปากขึ้น : “เข้าไปคุยกันข้างในดีกว่าค่ะ มีบางเรื่องที่ฉันอยากจะขอให้คุณช่วย”
ผู้อาวุโสทำท่าทางเป็นการเชิญให้เข้าไปพลางเอ่ยขึ้นอย่างนอบน้อม : “เชิญคุณหนู!”
หลินหว่านเออร์พยักหน้าลง แล้วก้าวเข้าไปในประตูบานใหญ่นั้น
เข้าประตูใหญ่ไปแล้วสามารถเห็นได้ว่า ด้านในเรือนสี่ประสานนี้ใหญ่มากจนเหลือเชื่อ
หินสีฟ้าที่เป็นระเบียบปูออกมาตรงลานกว้าง อย่างน้อยๆก็หลายพันตารางเมตร
หลินหว่านเออร์ยิ้มเจื่อนๆ : “ก่อนหน้านี้ที่เหล่าจางมีฝึกลูกน้องเอาไว้คนหนึ่ง ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้ไปติดต่อกับองค์กรพั่วชิง เปิดเผยที่อยู่ของฉัน องค์กรพั่วชิงก็ส่งคนมาตามฆ่าพวกเราติดๆกันหลายคืน นอกจากฉันกับเหล่าจางแล้วก็ฆ่าทุกคนไปหมด โชคดีที่ได้รับความช่วยเหลือจากผู้ที่มีฐานะสูงส่ง ฉันกับเหล่าจางถึงหนีออกมาได้”
ผู้อาวุโสเอ่ยพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกตะลึง : “ไม่คิดว่าองค์กรพั่วชิงจะหาคุณเจอ.....”
“ใช่ค่ะ” หลินหว่านเออร์ถอนหายใจออกมาแล้วเอ่ยขึ้น : “ฉันจัดการอย่างเงียบๆแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าภายในจะเกิดปัญหาขึ้น ลูกน้องของเหล่าจางเดิมทีแล้วไม่รู้สถานะของฉัน แต่องค์กรพั่วชิงก็ใช้ช่องทางพิเศษตามฆ่าฉัน เพื่อหาตัวฉันเจอ จึงประกาศให้รางวัลใหญ่ ฉันคาดการณ์เอาไว้ว่าลูกน้องของเหล่าจาง คงเป็นเพราะจังหวะที่บังเอิญ ได้รับข่าวสารนี้ หลังจากนั้นก็เลยขายฉัน”
ว่าแล้ว หลินหว่านเออร์ก็หยักไหล่ขึ้น : “แต่นี่ก็เป็นการคาดเดาของฉัน เพราะถึงอย่างไรลูกน้องพวกนั้นของเหล่าจางก็ตายไปแล้ว ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นคนไหนกันแน่ที่ทรยศฉัน”
ผู้อาวุโสได้ยินมาถึงตรงนี้แล้วจึงรีบเอ่ยขึ้นมา : “คุณหนู ถ้าอย่างนั้นช่วงนี้อยู่หลบภัยก่อนเถอะ หัวเซี่ยมีความสงบในระยะยาว ก็ย่อมปลอดภัยกว่าข้างนอกอยู่แล้ว แล้วอีกอย่างตอนนี้ถึงแม้ว่าผมจะถอยมาอยู่เบื้องหลังแล้ว แต่ทรัพยาการและกำลังคนก็ยังอยู่ สามารถปกป้องคุณได้อย่างแน่นอน”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...